-
林下五吟·其三
古诗《林下五吟·其三》宋·邵雍,有物轻醇号太和,半醺中最得春多。灵丹换骨还如否,白日升天似得么。尽快意时仍起舞,到忘言处只讴歌。宾朋莫怪无拘检,真乐攻心不奈何。
-
铁如意吟
古诗《铁如意吟》宋·邵雍,此物铁为之,何尝肯妄持。长随大?子,永伴小车儿。击碎珊瑚处,敲残牙齿时。谁能学此辈,才始入鞭笞。
-
和君实端明副酒之什
古诗《和君实端明副酒之什》宋·邵雍,洛阳花木满城开,更送东都双榼来。遂使闲人转狂乱,奈何红日又西颓。
-
尧夫何所有
古诗《尧夫何所有》宋·邵雍,尧夫何所有,一色得天和。夏住长生洞,冬居安乐窝。莺花供放适,风月助吟哦。窃料人间乐,无如我最多。
-
教子吟
古诗《教子吟》宋·邵雍,为人能了自家身,千万人中有一人。虽用知如未知说,在乎行与不行分。该通始谓才中秀,杰出方名席上珍。善恶一何相去远,也由资性也由勤。
-
年老逢春十三首·其十
古诗《年老逢春十三首·其十》宋·邵雍,年老逢春兴未收,愿春慈造少迟留。既称好事愁花老,须与多情秉烛游。酒里功劳闲汗马,诗中罪过静风流。东君不奈人嘲戏,僝僽花枝恶未休。
-
自庆吟
古诗《自庆吟》宋·邵雍,俗阜知君德,时和见帝功。况吾生长老,俱在太平中。
-
春尽后园闲步
古诗《春尽后园闲步》宋·邵雍,绿树成阴日,黄莺对语时。小渠初潋滟,新竹正参差。倚杖闲吟久,携童引步迟。好风知我意,故故向人吹。
-
至灵吟
古诗《至灵吟》宋·邵雍,至灵之谓人,至贵之谓君。明则有日月,幽则有鬼神。
-
代书寄长安幕张文通
古诗《代书寄长安幕张文通》宋·邵雍,无学又无谋,胸中一向虚。枯肠欢饮酒,病眼怕看书。洛浦轻风里,天津小雨馀。故人千里隔,相望意何如。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
闲适吟五首·其一
古诗《闲适吟五首·其一》宋·邵雍,为士幸而居盛世,住家况复在中都。虚名浮利非我有,绿水青山何处无。选胜直宜寻美景,命俦须是择吾徒。乐闲本属闲人事,又与偷闲事更殊。
-
风吹木叶吟
古诗《风吹木叶吟》宋·邵雍,风吹木叶不吹根,慎勿将根苦自陈。天子旧都闲好住,圣人馀事冗休论。长年国里神仙侣,安乐窝中富贵人。万水千山行已遍,归来认得自家身。
-
答客问病
古诗《答客问病》宋·邵雍,世上重黄金,伊予独喜吟。死生都一致,利害漫相寻。汤剂功非浅,膏肓疾已深。然而犹灼艾,用慰友朋心。
-
望雨·其一
古诗《望雨·其一》宋·邵雍,盛夏久不雨,满天下愁苦。安得一片云,救取人间否。
-
训世孝弟诗十首·其十
古诗《训世孝弟诗十首·其十》宋·邵雍,子孝亲兮弟敬哥,丈夫休听室人唉。眼前金帛毋嫌少,膝下儿孙不厌多。但得家和贫也好,若教不义富如何。王韩孝友垂青史,子孝亲兮弟敬哥。
-
春去吟
古诗《春去吟》宋·邵雍,春去休惊晚,夏来还喜初。残芳虽有在,得似绿阴无。
-
进退吟
古诗《进退吟》宋·邵雍,进退两途皆曰宾,何烦坐上苦云云。低眉坐处当周物,掉臂行时莫顾人。齿发既衰非少日,林泉能老是长春。行于无事人知否,宠辱何由得到身。
-
洗心吟
古诗《洗心吟》宋·邵雍,人多求洗身,殊不求洗心。洗身去尘垢,洗心去邪淫。尘垢用水洗,邪淫非能淋。必欲去心垢,须弹无弦琴。
-
笺年老逢春八首·其六·这般意思难名状
古诗《笺年老逢春八首·其六·这般意思难名状》宋·邵雍,阴阳初感处,天地未分时。言语既难到,丹青何处施。
-
争让吟
古诗《争让吟》宋·邵雍,有让岂无争,无沿安有革。争让起于心,沿革生于迹。羲轩让以道,尧舜让以德。汤武争以功,桓文争以力。