-
感事吟·切玉如泥剑不虚
古诗《感事吟·切玉如泥剑不虚》宋·邵雍,切玉如泥剑不虚,谁知世上有昆吾。能言未是真男子,善处方名大丈夫。士老林泉诚所愿,民填沟壑谅何辜。然非我事我心恻,珍重羲皇一卷书。
-
年老逢春十三首·其十一
古诗《年老逢春十三首·其十一》宋·邵雍,年老逢春莫惜狂,惜狂无那兴难当。园林恰到恶明媚,风雨便多闲中伤。花等半开宜速赏,酒闻才熟便先尝。大都美物天长惜,非是吾侪曲主张。
-
苍苍吟寄答曹州李审言龙图
古诗《苍苍吟寄答曹州李审言龙图》宋·邵雍,一般颜色正苍苍,今古人曾望断肠。日往月来无少异,阳舒阴惨不相妨。迅雷震后山川裂,甘露零时草木香。幽暗岩崖生鬼魅,清平郊野见鸾凰。千花烂为三春...
-
蝎蛇吟
古诗《蝎蛇吟》宋·邵雍,蛇毒远于生,蝎毒近于死。蛇蝎虽不同,其毒固无异。蛇以首中人,蝎以尾用事。奈何天地间,畏首又畏尾。
-
名利吟
古诗《名利吟》宋·邵雍,重之以名,见人之情。厚之以利,见人之意。情意内也,内重则外轻。名利外也,内贱则外贵。
-
善饮酒吟
古诗《善饮酒吟》宋·邵雍,人不善饮酒,唯喜饮之多。人或善饮酒,唯喜饮之和。饮多成酩酊,酩酊身遂疴。饮和成醺酣,醺酣颜遂酡。
-
听杜鹃思亡弟
古诗《听杜鹃思亡弟》宋·邵雍,尝忆去年初夏时,与尔同听杜鹃啼。杜鹃今年又复至,还是去年初夏时。禽鸟亦知人意切,一声未绝一声悲。肠随此声既已断,魂逐此禽何处飞。
-
观物吟·利轻则义重
古诗《观物吟·利轻则义重》宋·邵雍,利轻则义重,利重则义轻。利不能胜义,自然多至诚。义不能胜利,自然多忿争。
-
内乡天春亭
古诗《内乡天春亭》宋·邵雍,内乡有园名天春,春时桃李如彩云。邑民携觞连帘幕,或歌或舞何欢欣。县尹中间意自若,直谓前世无古人。牡丹百品红与紫,华而不实徒纷纭。
-
趋向
古诗《趋向》宋·邵雍,舍我灵龟,观我朵颐。背义从利,人无远思。贲于丘园,束帛戋戋。既能图大,小在其间。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
观五伯吟
古诗《观五伯吟》宋·邵雍,刻意尊名名愈亏,人人奔命不胜疲。生灵剑戟林中活,公道货财心里归。虽则饩羊能爱礼,奈何鸣凤未来仪。东周五百馀年内,叹息唯闻一仲尼。
-
重九日登石阁三首·其三
古诗《重九日登石阁三首·其三》宋·邵雍,今岁重阳日,凭栏气候迟。云烟虽已淡,林木未全衰。天地开怀处,山川快眼时。栏干空倚遍,此意有谁知。
-
和王安之少卿秋游
古诗《和王安之少卿秋游》宋·邵雍,春夏而来可作诗,虽然可作待何为。屡空滥得同颜子,历物固难如惠施。风月情怀无奈处,云山意思不胜时。一歌一咏聊酬唱,敢拒安之与静之。
-
闲适吟五首·其四
古诗《闲适吟五首·其四》宋·邵雍,南窗睡起望春山,山中霏微烟霭间。千里难逃两眼净,百年未见一人闲。情如落絮无高下,心似游丝自往还。又恐幽禽知此意,故来枝上语绵蛮。
-
依韵和吴传正寺丞见寄
古诗《依韵和吴传正寺丞见寄》宋·邵雍,五十年来读旧书,世间应笑我迂疏。因思偊女忘今古,遂悟轮人致疾徐。道业未醇诚可病,生涯虽薄敢言虚。时和受赐已多矣,安有胸中不晏如。
-
饮酒吟
古诗《饮酒吟》宋·邵雍,时时醇酒饮些些,颐养天和以代茶。无雨将成大凶岁,负城非有好生涯。身居畎亩须忧国,事委男儿尚恤家。人问老来何长进,鉴中添得鬓边华。
-
南园赏花·其二
古诗《南园赏花·其二》宋·邵雍,花前把酒花前醉,醉把花枝仍自歌。花见白头人莫笑,白头人见好花多。
-
留题水北杨郎中园亭二首·其一
古诗《留题水北杨郎中园亭二首·其一》宋·邵雍,买宅从来重见山,见山今直几何钱。奇峰环列远隔水,乔木俯临微带烟。行路客疑惊洞府,凭栏人恐是神仙。长忧暗入丹青手,写向鲛绡天下传。
-
春日登石阁
古诗《春日登石阁》宋·邵雍,满洛城中将相家,广栽桃李作生涯。年年二月凭高处,不见人家只见花。
-
无苦吟
古诗《无苦吟》宋·邵雍,平生无苦吟,书翰不求深。行笔因调性,成诗为写心。诗扬心造化,笔发性园林。所乐乐吾乐,乐而安有淫。