-
事体吟
古诗《事体吟》宋·邵雍,语言须中节,义理贵从宜。可革仍三就,当行必再思。
-
老去吟
古诗《老去吟》宋·邵雍,老去无成鬓已斑,纵心年纪合清闲。如何得意云山外,更欲游心诗酒间。大字写诗酬素志,小杯斟酒发酡颜。春雷惊起千年蛰,笔下苍龙自往还。
-
商山旅中作
古诗《商山旅中作》宋·邵雍,残火昏灯夜正沉,默思前事拥寒衾。霜天皎月虽千里,不抵伤时一寸心。
-
费力吟
古诗《费力吟》宋·邵雍,事无巨细,人有得失。得之小心,失之费力。
-
鹧鸪吟二首·其二
古诗《鹧鸪吟二首·其二》宋·邵雍,翠竹丛深啼鹧鸪,鹧鸪声更胜提壶。江南江北常相逐,春后春前多自呼。迁客销魂惊梦寐,征人零泪湿衣裾。愁中闻处肠先断,似此伤怀禁得无。
-
娶妻吟
古诗《娶妻吟》宋·邵雍,人之娶妻,容德威仪。傥或生子,不皋则夔。
-
诫子吟·其二
古诗《诫子吟·其二》宋·邵雍,有过不能改,知贤不肯亲;虽生人世上,未得谓之人。
-
不肖吟
古诗《不肖吟》宋·邵雍,不肖之人,志在游荡。身在屋下,心在屋上。不肖之子,志在浮夸。身尚不保,焉能保家。
-
知人吟
古诗《知人吟》宋·邵雍,君子知人出于知,小人知人出于私。出于知,则同乎理者谓之是,异乎理者谓之非。出于私,则同乎己者谓之是,异乎己者谓之非。
-
秋阁吟
古诗《秋阁吟》宋·邵雍,秋阁一凭栏,人心何悄然。乾坤今岁月,唐汉旧山川。淡泊霜前日,萧疏雨后天。丹青空妙手,此意有谁传。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
相笑
古诗《相笑》宋·邵雍,白云耕叟说方知,遥指西南旧殿基。更有笑人君不见,道傍桥是墓前碑。
-
闲吟四首·其三
古诗《闲吟四首·其三》宋·邵雍,居洛八九载,投心唯二三。相逢各白首,共坐多清谈。人事已默定,世情曾久谙。酒行勿相逼,徐得奉醺酣。
-
小圃逢春
古诗《小圃逢春》宋·邵雍,随分亭栏亦弄妍,不妨闲傍酒垆边。夜檐静透花间月,昼户晴生竹外烟。事到悟来全偶尔,天教闲去岂徒然。壶中日月长多少,烂占风光十二年。
-
年老逢春十三首·其一
古诗《年老逢春十三首·其一》宋·邵雍,年老逢春春莫猜,老年方自少年回。人情少悦酒不解,天气却寒花未开。堤外有风斜送柳,墙阴经雨半生苔。去年波水东流去,旧渌奈何新又来。
-
读陶渊明归去来
古诗《读陶渊明归去来》宋·邵雍,归去来兮任我真,事虽成往意能新。何尝不遇如斯世,其那难逢似此人。近暮特嗟时翳翳,向荣还喜木欣欣。可怜六百馀年外,复有闲人继后尘。
-
依韵和田大卿见赠
古诗《依韵和田大卿见赠》宋·邵雍,日日步家园,清风不著钱。城中得野景,竹下弄飞泉。自愿无嗟若,何妨养浩然。却惭天下士,语道未忘筌。
-
春游五首·其三
古诗《春游五首·其三》宋·邵雍,二月方当烂漫时,翠华未幸春无依。绿杨阴里寻芳遍,红杏香中带醉归。数片落花蝴蝶趁,一竿斜日流莺啼。清樽有酒慈亲乐,犹得阶前戏彩衣。
-
安乐窝中自讼吟
古诗《安乐窝中自讼吟》宋·邵雍,不向红尘浪著鞭,唯求寡过尚无缘。虚更蘧瑗知非日,谬历宣尼读易年。发到白时难受彩,心归通后更何言。至阳之气方为玉,犹恐钻磨未甚坚。
-
和商守雪霁登楼
古诗《和商守雪霁登楼》宋·邵雍,百尺危楼小雪晴,晚来闲望逼人清。山横暮霭高还下,水隔疏林淡复明。天际落霞千万缕,风馀残角两三声。此时此景真堪画,只恐丹青笔未精。
-
闲吟
古诗《闲吟》宋·邵雍,忽忽闲拈笔,时时乐性灵。何尝无对景,未始便忘情。句会飘然得,诗因偶尔成。天机难状处,一点自分明。