-
观物吟·地以静而方
古诗《观物吟·地以静而方》宋·邵雍,地以静而方,天以动而圆。既正方圆体,还明动静权。静久必成润,动极遂成然。润则水体具,然则火用全。水体以器受,火用以薪传。体在天地后,用起天地...
-
望雨·其二
古诗《望雨·其二》宋·邵雍,久旱偶成雨,方喜慰愁苦。虽能敛尘土,不能救禾黍。
-
林下局事吟
古诗《林下局事吟》宋·邵雍,闲人亦也有官守,官守一身四事有。一事承晓露看花,一事迎晚风观柳。一事对皓月吟诗,一事留佳宾饮酒。从事于兹二十年,欲求同列谁能否。
-
清和吟
古诗《清和吟》宋·邵雍,清而不和,隘而多鄙。和而不清,慢而鲜礼。既和且清,义无定体。时行则行,时止则止。
-
不同吟
古诗《不同吟》宋·邵雍,君子之人,与己非比。闻善则乐,见贤则喜。小人之人,与己非恶。闻善则憎,见贤则怒。
-
燕堂闲坐
古诗《燕堂闲坐》宋·邵雍,天网疏难漏,世网密莫通。我心久不动,一脱二网中。高竹漱清泉,长松迎清风。此时逢此景,正与此心同。
-
无妄吟
古诗《无妄吟》宋·邵雍,耳无妄听,目无妄顾,口无妄言,心无妄虑。四者不妄,圣贤之具。予何人哉,敢不希慕。
-
忧梦吟
古诗《忧梦吟》宋·邵雍,至人无梦,圣人无忧。梦为多想,忧为多求。忧既不作,梦来何由。能知此说,此外何修。
-
和李文思早秋五首·其三
古诗《和李文思早秋五首·其三》宋·邵雍,王金秋已至,烁石景方阑。直养能希孟,闲居肯让潘。竹间风嘒嘒,松罅月团团。洛社多贤友,人人可共欢。
-
欢喜吟
古诗《欢喜吟》宋·邵雍,行年六十一,筋骸未甚老。已为两世人,便化岂为夭。况且粗康强,又复无忧挠。如何不喜欢,佳辰自不少。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
先天吟示邢和叔
古诗《先天吟示邢和叔》宋·邵雍,一片先天号太虚,当其无事见真腴。胸中美物肯自炫,天下英才敢厚诬。理顺是言皆可放,义安何地不能居。直从宇泰收功后,始信人间有丈夫。
-
安乐窝中好打乖吟
古诗《安乐窝中好打乖吟》宋·邵雍,安乐窝中好打乖,打乖年纪合挨排。重寒盛暑多闭户,轻暖初凉时出街。风月煎催亲笔砚,莺花引惹傍樽罍。问君何故能如此,只被才能养不才。
-
晚凉闲步
古诗《晚凉闲步》宋·邵雍,得处亦多矣,风前任鬓班。年过半百外,天与一生闲。莹净云间月,分明雨后山。中心无所愧,对此敢开颜。
-
戏谢富相公惠班笋三首·其二
古诗《戏谢富相公惠班笋三首·其二》宋·邵雍,承将大笋来相诧,小圃其如都不生。虽向性情曾着力,奈何今日未能平。
-
闲适吟五首·其三
古诗《闲适吟五首·其三》宋·邵雍,莫将真气助忧伤,愤死英豪世更长。陌上虽多马跳跃,天边亦有凤翱翔。三千宾客磨圭角,百二山河拥剑铓。等是一场春梦过,自馀恶足自悲凉。
-
谢彦国相公和诗用醉和风雨夜深归
古诗《谢彦国相公和诗用醉和风雨夜深归》宋·邵雍,道堂闲话尽多时,尘外杯觞不浪飞。初上小车人已静,醉和风雨夜深归。
-
十一日福昌县会雨
古诗《十一日福昌县会雨》宋·邵雍,云势移峰缓,泉声出竹迟。此时无限意,唯有翠禽知。
-
闲适吟五首·其二
古诗《闲适吟五首·其二》宋·邵雍,六尺眼前安乐身,四时争忍负佳辰。温凉气候二八月,道义宾朋三五人。量力杯盘随草具,开怀语笑任天真。劝君似此清闲事,虽老何须更厌频。
-
臂痛吟
古诗《臂痛吟》宋·邵雍,先苦头风已病躯,新添臂痛又何如。无妨把盏只妨拜,虽废梳头未废书。不向医方求效验,唯将谈笑且消除。大凡物老须生病,人老何由不病乎。
-
忠信吟
古诗《忠信吟》宋·邵雍,忠信于人最有情,平居非是鬼神轻。何须只在江湖上,患难切身然后行。