-
富贵吟
古诗《富贵吟》宋·邵雍,大舜与人同好恶,以人从欲得安乎。能知富贵寻常事,富贵能骄非丈夫。
-
清风长吟
古诗《清风长吟》宋·邵雍,宇宙中和气,清泠无比方。与时蠲疾病,为岁造丰穰。起自青蘋末,来从翠树傍。得逢明月夜,便入故人乡。密叶摇重幄,殷花舞靓妆。两三声迥笛,千万缕垂...
-
忠厚吟
古诗《忠厚吟》宋·邵雍,小人斯须,君子长久。斯须倾邪,长久忠厚。
-
天意吟
古诗《天意吟》宋·邵雍,人能言语自能窥,天意无言人莫欺。莫道无言便无事,殆非流俗所能知。
-
旋风吟二首·其二
古诗《旋风吟二首·其二》宋·邵雍,松桂隆冬始见青,蒿莱盛夏亦能荣。光阴去后绳难系,利害在前人必争。万事莫于疑处动,一身常向吉中行。人心相去无多远,安有太平人不平。
-
四喜
古诗《四喜》宋·邵雍,一喜长年为寿域,二喜丰年为乐国。三喜清闲为福德,四喜安康为福力。
-
梅花诗
古诗《梅花诗》宋·邵雍,荡荡天门万古开,几人归去几人来。山河虽好非完璧,不信黄金是祸胎。湖山一梦事全非,再见云龙向北飞。三百年来终一日,长天碧水叹弥弥。天地相乘数一...
-
洛阳春吟·其二
古诗《洛阳春吟·其二》宋·邵雍,洛阳人惯见奇葩,桃李花开未当花。须是牡丹花盛发,满城方始乐无涯。
-
安乐窝铭
古诗《安乐窝铭》宋·邵雍,安莫安于王政平,乐莫乐于年谷登。王政不平年不登,窝中何由得康宁。
-
秋游六首·其一
古诗《秋游六首·其一》宋·邵雍,七月芙蕖正烂开,东南园近日徘徊。有时风向池心过,无限香从水面来。罨画溪深方误入,洞庭湖晚未成回。坐来一霎萧萧雨,又送新凉到酒杯。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
省事吟
古诗《省事吟》宋·邵雍,虑少梦自少,言稀过亦稀。帘垂知日永,柳静觉风微。但见花开谢,不闻人是非。何须寻洞府,度岁也应迟。
-
性情吟
古诗《性情吟》宋·邵雍,君子任性,小人任情。任性则近,任情则远。
-
莫如吟·其三
古诗《莫如吟·其三》宋·邵雍,君臣守以义,父子守以仁。义失为敌国,仁失为路人。
-
闲行吟·其一
古诗《闲行吟·其一》宋·邵雍,长忆当年扫弊庐,未尝三径草荒芜。欲为天下屠龙手,肯读人间非圣书。否泰悟来知进退,乾坤见了识亲疏。自从会得环中意,闲气胸中一点无。
-
风月吟
古诗《风月吟》宋·邵雍,凉风无限清,良月无限明。清明不我舍,长能成欢情。终朝三褫辱,昼日三接荣。荣辱不我预,何复能有惊。
-
得失吟
古诗《得失吟》宋·邵雍,人有贤愚,事无巨细。得不艰难,失必容易。
-
川上观鱼
古诗《川上观鱼》宋·邵雍,天气冷涵秋,川长鱼正游。虽知能避网,犹恐误吞钩。已绝登门望,曾无点额忧。因思濠上乐,旷达是庄周。
-
和李审言龙图大雪
古诗《和李审言龙图大雪》宋·邵雍,万树琼花一夜开,都和天地色皑皑。素娥腰细舞将彻,白玉堂深曲又催。瓮牖书生方挟策,沙场甲士正衔枚。幽人骨瘦欲清损,赖有时时酒一杯。
-
禁烟留题锦屏山下四首·其三
古诗《禁烟留题锦屏山下四首·其三》宋·邵雍,无涯桃李待清明,经岁方能开得成。不念化工曾着力,狂风何故苦相凌。
-
乱石吟
古诗《乱石吟》宋·邵雍,天津多乱石,石里闲寻觅。全玉固难求,似玉亦难得。徒有碌碌青,亦有磷磷白。奈无清越声,更无温润色。