-
辞九江李郎中入关
古诗《辞九江李郎中入关》唐·杜荀鹤,帝里无相识,何门迹可亲。愿开言重口,荐与分深人。卷许新诗出,家怜旧业贫。今从九江去,应免更迷津。
-
乱后出山逢高员外
古诗《乱后出山逢高员外》唐·杜荀鹤,自从乱后别京关,一入烟萝十五年。重出故山生白发,却装新卷谒清贤。窗回旅梦城头角,柳结乡愁雨后蝉。名姓暗投心暗祝,永期收拾向门前。
-
旅寓
古诗《旅寓》唐·杜荀鹤,暗算乡程隔数州,欲归无计泪空流。已违骨肉来时约,更束琴书何处游。画角引风吹断梦,垂杨和雨结成愁。去年今日还如此,似与青春有旧雠。
-
赠秋浦张明府
古诗《赠秋浦张明府》唐·杜荀鹤,君为秋浦三年宰,万虑关心两鬓知。人事旋生当路县,吏才难展用兵时。农夫背上题军号,贾客船头插战旗。他日亲知问官况,但教吟取杜家诗。
-
送黄补阙南迁
古诗《送黄补阙南迁》唐·杜荀鹤,得罪非天意,分明谪去身。一心贪谏主,开口不防人。自古有迁客,何朝无直臣。喧然公论在,虽滞楚南春。
-
题护国大师塔
古诗《题护国大师塔》唐·杜荀鹤,莫认双林是佛林,禅栖无地亦无金。塔前尽礼灰来相,衲下谁宗印了心。笠象胤明双不见,线源分派寸难寻。吾师觉路余知处,大藏经门一夜吟。
-
哭刘德仁
古诗《哭刘德仁》唐·杜荀鹤,贾岛还如此,生前不见春。岂能诗苦者,便是命羁人。家事因吟失,时情碍国亲。多应衔恨骨,千古不为尘。
-
长安春感
古诗《长安春感》唐·杜荀鹤,出京无计住京难,深入东风转索然。满眼有花寒食下,一家无信楚江边。此时晴景愁于雨,是处莺声苦却蝉。公道算来终达去,更从今日望明年。
-
馆舍秋夕
古诗《馆舍秋夕》唐·杜荀鹤,寒雨萧萧灯焰青,灯前孤客难为情。兵戈闹日别乡国,鸿雁过时思弟兄。冷极睡无离枕梦,苦多吟有彻云声。出门便作还家计,直至如今计未成。
-
赠临上人
古诗《赠临上人》唐·杜荀鹤,不计禅兼律,终须入悟门。解空非有自,所得是无言。眼豁浮生梦,心澄大道源。今来习师者,多锁教中猿。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
别衡州牧
古诗《别衡州牧》唐·杜荀鹤,朝别使君门,暮投江上村。从来无旧分,临去望何恩。行计自不定,此心谁与论。秋猿叫寒月,祗欲断人魂。
-
晚泊金陵水亭
古诗《晚泊金陵水亭》唐·杜荀鹤,江亭当废国,秋景倍萧骚。夕照残荒垒,寒潮涨古濠。就田看鹤劣,隔水见僧高。无限前朝事,醒吟易觉劳。
-
哭友人
古诗《哭友人》唐·杜荀鹤,病向名场得,终为善误身。无儿承后嗣,有女托何人。葬礼难求备,交情好者贫。惟馀旧文集,一览一沾巾。
-
贻里中同志
古诗《贻里中同志》唐·杜荀鹤,乡里为儒者,唯君见我心。诗书常共读,雨雪亦相寻。贫贱志气在,子孙交契深。古人犹晚达,况未鬓霜侵。
-
赠宣城麋明府
古诗《赠宣城麋明府》唐·杜荀鹤,天下为官者,无君一轴诗。数联同我得,当代遇谁知。年齿吟将老,生涯说可悲。何当抛手板,邻隐过危时。
-
秋宿临江驿
古诗《秋宿临江驿》唐·杜荀鹤,南来北去二三年,年去年来两鬓斑。举世尽从愁里老,谁人肯向死前闲。渔舟火影寒归浦,驿路铃声夜过山。身事未成归未得,听猿鞭马入长关。
-
别从叔
古诗《别从叔》唐·杜荀鹤,立马不忍上,醉醒天气寒。都缘在门易,直似别家难。世路既如此,客心须自宽。江村亦饥冻,争及问长安。
-
出关投孙侍御
古诗《出关投孙侍御》唐·杜荀鹤,东归还著旧麻衣,争免花前有泪垂。每岁春光九十日,一生年少几多时。青云寸禄心耕早,明月仙枝分种迟。不为感恩酬未得,五湖闲作钓鱼师。
-
溪居叟
古诗《溪居叟》唐·杜荀鹤,溪翁居静处,溪鸟入门飞。早起钓鱼去,夜深乘月归。见君无事老,觉我有求非。不说风霜苦,三冬一草衣。
-
投从叔补阙
古诗《投从叔补阙》唐·杜荀鹤,吾宗不谒谒诗宗,常仰门风继国风。空有篇章传海内,更无亲族在朝中。其来虽愧源流浅,所得须怜雅颂同。三十年吟到今日,不妨私荐亦成公。