-
再经胡城县
古诗《再经胡城县》唐·杜荀鹤,去岁曾经此县城,县民无口不冤声。今来县宰加朱绂,便是生灵血染成。
-
题弟侄书堂
古诗《题弟侄书堂》唐·杜荀鹤,何事居穷道不穷,乱时还与静时同。家山虽在干戈地,弟侄常修礼乐风。窗竹影摇书案上,野泉声入砚池中。少年辛苦终身事,莫向光阴惰寸功。
-
登城有作
古诗《登城有作》唐·杜荀鹤,上得孤城向晚春,眼前何事不伤神。遍看原上累累冢,曾是城中汲汲人。尽谓黄金堪润屋,谁思荒骨旋成尘。一名一宦平生事,不放愁侵易过身。
-
投长沙裴侍郎
古诗《投长沙裴侍郎》唐·杜荀鹤,此身虽贱道长存,非谒朱门谒孔门。只望至公将卷读,不求朝士致书论。垂纶雨结渔乡思,吹木风传雁夜魂。男子受恩须有地,平生不受等闲恩。
-
小松
古诗《小松》唐·杜荀鹤,自小刺头深草里,而今渐觉出蓬蒿。时人不识凌云木,直待凌云始道高。