-
伤病马
古诗《伤病马》唐·杜荀鹤,此马堪怜力壮时,细匀行步恐尘知。骑来未省将鞭触,病后长教觅药医。顾主强抬和泪眼,就人轻刷带疮皮。祗今筋骨浑全在,春暖莎青放未迟。
-
途中有作
古诗《途中有作》唐·杜荀鹤,无论南北与西东,名利牵人处处同。枕上事仍多马上,山中心更甚关中。川原晚结阴沈气,草树秋生索漠风。百岁此身如且健,大家闲作卧云翁。
-
赠休粮僧
古诗《赠休粮僧》唐·杜荀鹤,自言因病学休粮,本意非求不死方。徒有至人传道术,更无斋客到禅房。雨中林鸟归巢晚,霜后岩猿拾橡忙。争似吾师无一事,稳披云衲坐藤床。
-
赠僧
古诗《赠僧》唐·杜荀鹤,利门名路两何凭,百岁风前短焰灯。祗恐为僧僧不了,为僧得了总输僧。
-
别四明钟尚书
古诗《别四明钟尚书》唐·杜荀鹤,九华天际碧嵯峨,无奈春来入梦何。难与英雄论教化,却思猿鸟共烟萝。风前柳态闲时少,雨后花容淡处多。都大人生有离别,且将诗句代离歌。
-
和友人见题山居
古诗《和友人见题山居》唐·杜荀鹤,避时多喜葺居成,七字君题万象清。开户晓云连地白,访人秋月满山明。庭前树瘦霜来影,洞口泉喷雨后声。有景供吟且如此,算来何必躁于名。
-
和吴太守罢郡山村偶题二首·其一
古诗《和吴太守罢郡山村偶题二首·其一》唐·杜荀鹤,罢郡饶山兴,村家不惜过。官情随日薄,诗思入秋多。野兽眠低草,池禽浴动荷。眼前馀政在,不似有干戈。
-
读诸家诗
古诗《读诸家诗》唐·杜荀鹤,辞赋文章能者稀,难中难者莫过诗。直应吟骨无生死,祗我前身是阿谁。
-
送青阳李明府
古诗《送青阳李明府》唐·杜荀鹤,善政无惭色,吟归似等闲。惟将六幅绢,写得九华山。求理头空白,离京债未还。仍闻猿与鹤,都在一船间。
-
新栽竹
古诗《新栽竹》唐·杜荀鹤,斸破苍苔色,因栽十数茎。窗风从此冷,诗思当时清。酒入杯中影,棋添局上声。不同桃与李,潇洒伴书生。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
和友人寄长林孟明府
古诗《和友人寄长林孟明府》唐·杜荀鹤,为政为人渐见心,长才聊屈宰长林。莫嫌月入无多俸,须喜秋来不废吟。寒雨旋疏丛菊艳,晚风时动小松阴。讼庭闲寂公书少,留客看山索酒斟。
-
经九华费徵君墓
古诗《经九华费徵君墓》唐·杜荀鹤,凡吊先生者,多伤荆棘间。不知三尺墓,高却九华山。天地有何外,子孙无亦闲。当时若徵起,未必得身还。
-
赠张员外儿
古诗《赠张员外儿》唐·杜荀鹤,张公一子才三岁,闻客吟声便出来。唤物舌头犹未稳,诵诗心孔迥然开。天生便是成家庆,年长终为间世才。月里桂枝知有分,不劳诸丈作梯媒。
-
赠老僧
古诗《赠老僧》唐·杜荀鹤,童子为僧今白首,暗锄心地种闲情。时将旧衲添新线,披坐披行过一生。
-
空闲二公递以禅律相鄙因而解之
古诗《空闲二公递以禅律相鄙因而解之》唐·杜荀鹤,一教谁云辟二途,律禅禅律智归愚。念珠在手隳禅衲,禅衲披肩坏念珠。象外空分空外象,无中有作有中无。有无无有师穷取,山到平来海亦枯。
-
早发
古诗《早发》唐·杜荀鹤,东窗未明尘梦苏,呼童结束登征途。落叶铺霜马蹄滑,寒猿啸月人心孤。时逆帽檐风刮顶,旋呵鞭手冻粘须。青云快活一未见,争得安闲钓五湖。
-
江下初秋寓泊
古诗《江下初秋寓泊》唐·杜荀鹤,濛濛烟雨蔽江村,江馆愁人好断魂。自别家来生白发,为侵星起谒朱门。也知柳欲开春眼,争奈萍无入土根。兄弟无书雁归北,一声声觉苦于猿。
-
下第东归别友人
古诗《下第东归别友人》唐·杜荀鹤,不得同君住,当春别帝乡。年华落第老,岐路出关长。芳草缘流水,残花向夕阳。怀亲暂归去,非是钓沧浪。
-
酬张员外见寄
古诗《酬张员外见寄》唐·杜荀鹤,分应天与吟诗老,如此兵戈不废诗。生在世间人不识,死于泉下鬼应知。啼花蜀鸟春同苦,叫雪巴猿昼共饥。今日逢君惜分手,一枝何校一年迟。
-
赠元上人
古诗《赠元上人》唐·杜荀鹤,多少僧中僧行高,偈成流落遍僧抄。经窗月静滩声到,石径人稀藓色交。垂露竹黏蝉落壳,窣云松载鹤栖巢。煮茶童子闲胜我,犹得依时把磬敲。