-
江上送韦彖先辈
古诗《江上送韦彖先辈》唐·杜荀鹤,不易为离抱,江天即见鸿。暮帆何处落,凉月与谁同。木叶新霜后,渔灯夜浪中。时难慎行止,吾道利于穷。
-
出常山界使回有寄
古诗《出常山界使回有寄》唐·杜荀鹤,自小即南北,未如今日离。封疆初尽处,人使却回时。开口有所忌,此心无以为。行行复垂泪,不称是男儿。
-
李昭象云与二三同人见访有寄
古诗《李昭象云与二三同人见访有寄》唐·杜荀鹤,得君书后病颜开,云拉同人访我来。在路不妨冲雨雪,到山还免踏尘埃。吟沈水阁何宵月,坐破松岩几处苔。贫舍款宾无别物,止于空战大尊罍。
-
登灵山水阁贻钓者
古诗《登灵山水阁贻钓者》唐·杜荀鹤,江上见僧谁是了,修斋补衲日劳身。未胜渔父闲垂钓,独背斜阳不采人。纵有风波犹得睡,总无蓑笠始为贫。瓦瓶盛酒瓷瓯酌,荻浦芦湾是要津。
-
下第投所知
古诗《下第投所知》唐·杜荀鹤,落第愁生晓鼓初,地寒才薄欲何如。不辞更写公卿卷,却是难修骨肉书。御苑早莺啼暖树,钓乡春水浸贫居。拟离门馆东归去,又恐重来事转疏。
-
哭贝韬
古诗《哭贝韬》唐·杜荀鹤,交朋来哭我来歌,喜傍山家葬荔萝。四海十年人杀尽,似君埋少不埋多。
-
闻子规
古诗《闻子规》唐·杜荀鹤,楚天空阔月成轮,蜀魄声声似告人。啼得血流无用处,不如缄口过残春。
-
湘中秋日呈所知
古诗《湘中秋日呈所知》唐·杜荀鹤,四海无寸土,一生惟苦吟。虚垂异乡泪,不滴别人心。雨色凋湘树,滩声下塞禽。求归归未得,不是掷光阴。
-
赠李镡
古诗《赠李镡》唐·杜荀鹤,君行君文天合知,见君如此我兴悲。秪残三口兵戈后,才到孤村雨雪时。著卧衣裳难办洗,旋求粮食莫供炊。地炉不暖柴枝湿,犹把蒙求授小儿。
-
山中对雪有作
古诗《山中对雪有作》唐·杜荀鹤,一浑乾坤万象收,唯应不壅大江流。虎狼遇猎难藏迹,松柏因风易举头。玉帐英雄携妓赏,山村鸟雀共民愁。岂堪久蔽苍苍色,须放三光照九州。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
和吴太守罢郡山村偶题二首·其二
古诗《和吴太守罢郡山村偶题二首·其二》唐·杜荀鹤,快活田翁辈,常言化育时。纵饶稽岁月,犹说向孙儿。茅屋梁和节,茶盘果带枝。相传终不忘,何必立生祠。
-
献郑给事
古诗《献郑给事》唐·杜荀鹤,化行邦域二年春,樵唱渔歌日日新。未降诏书酬善政,不知天泽答何人。秋登岳寺云随步,夜宴江楼月满身。他日朱门恐难扫,沙堤新筑必无尘。
-
友人赠舍弟依韵戏和
古诗《友人赠舍弟依韵戏和》唐·杜荀鹤,吾家此弟有何知,多愧君开道业基。不觉裹头成大汉,昨来竹马作童儿。还缘世遇兵戈闹,祗恐身修礼乐迟。及见和诗诗自好,砣公不到更何时。
-
题江寺禅和
古诗《题江寺禅和》唐·杜荀鹤,江寺禅僧似悟禅,坏衣芒履住茅轩。懒求施主修真像,翻说经文是妄言。出浦钓船惊宿雁,伐岩樵斧迸寒猿。行人莫问师宗旨,眼不浮华耳不喧。
-
读友人诗
古诗《读友人诗》唐·杜荀鹤,君诗通大雅,吟觉古风生。外却浮华景,中含教化情。名应高日月,道可润公卿。莫以孤寒耻,孤寒达更荣。
-
送福昌周繇少府归宁兼谋隐
古诗《送福昌周繇少府归宁兼谋隐》唐·杜荀鹤,少见古人无远虑,如君真得古人情。登科作尉官虽小,避世安亲禄已荣。一路水云生隐思,几山猿鸟认吟声。知君未作终焉计,要著文章待太平。
-
题瓦棺寺真上人院矮桧
古诗《题瓦棺寺真上人院矮桧》唐·杜荀鹤,天生仙桧是长材,栽桧希逢此最低。一自旧山来砌畔,几番凡木与云齐。回无斜影教僧踏,免有闲枝引鹤栖。今日偶题题似着,不知题后更谁题。
-
题仇处士郊居
古诗《题仇处士郊居》唐·杜荀鹤,江南景簇此林亭,手板蓝裾自可轻。洞里客来无俗话,郭中人到有公情。闲敲岩果呼猿接,时钓溪鱼引鹤争。笑我有诗三百首,马蹄红日急于名。
-
辞郑员外入关
古诗《辞郑员外入关》唐·杜荀鹤,男儿三十尚蹉跎,未遂青云一桂科。在客易为销岁月,到家难住似经过。帆飞楚国风涛润,马度蓝关雨雪多。长把行藏信天道,不知天道竟如何。
-
登石壁禅师水阁有作
古诗《登石壁禅师水阁有作》唐·杜荀鹤,石壁早闻僧说好,今来偏与我相宜。有山有水堪吟处,无雨无风见景时。渔父晚船分浦钓,牧童寒笛倚牛吹。画人画得从他画,六幅应输八句诗。