-
经贾岛墓
古诗《经贾岛墓》唐·杜荀鹤,谪宦自麻衣,衔冤至死时。山根三尺墓,人口数联诗。仙桂终无分,皇天似有私。暗松风雨夜,空使老猿悲。
-
赠聂尊师
古诗《赠聂尊师》唐·杜荀鹤,诗道将仙分,求之不可求。非关从小学,应是数生修。蟾桂云梯折,鳌山鹤驾游。他年两成事,堪喜是邻州。
-
下第寄池州郑员外
古诗《下第寄池州郑员外》唐·杜荀鹤,省出蓬蒿修谒初,蒙知曾不见生疏。侯门数处将书荐,帝里经年借宅居。未必有诗堪讽诵,祗怜无援过吹嘘。如今足得成持取,莫使江湖却钓鱼。
-
送僧
古诗《送僧》唐·杜荀鹤,道了亦未了,言闲今且闲。从来无住处,此去向何山。片石树阴下,斜阳潭影间。请师留偈别,恐不到人寰。
-
旅中卧病
古诗《旅中卧病》唐·杜荀鹤,秋来谁料病相萦,枕上心犹算去程。风射破窗灯易灭,月穿疏屋梦难成。故园何啻三千里,新雁才闻一两声。我自与人无旧分,非干人与我无情。
-
寄从叔
古诗《寄从叔》唐·杜荀鹤,三族不当路,长年犹布衣。苦吟天与性,直道世将非。雁夜愁痴坐,渔乡老忆归。为儒皆可立,自是拙时机。
-
寄顾云
古诗《寄顾云》唐·杜荀鹤,省得前年别,蘋洲旅馆中。乱离身不定,彼此信难通。侯国兵虽敛,吾乡业已空。秋来忆君梦,夜夜逐征鸿。
-
辞杨侍郎
古诗《辞杨侍郎》唐·杜荀鹤,春在门阑秋未离,不因人荐只因诗。半年宾馆成前事,一日侯门失旧知。霜岛树凋猿叫夜,湖田谷熟雁来时。西风万里东归去,更把愁心说向谁。
-
浙中逢诗友
古诗《浙中逢诗友》唐·杜荀鹤,到处有同人,多为赋与文。诗中难得友,湖畔喜逢君。冻把城根雪,风开岳面云。苦吟吟不足,争忍话离群。
-
题宗上人旧院
古诗《题宗上人旧院》唐·杜荀鹤,此院重来事事乖,半欹茅屋草侵阶。啄生鸦忆啼松蘖,接果猿思啸石崖。壁上尘黏蒲叶扇,床前苔烂笋皮鞋。分明记得谈空日,不向秋风更怆怀。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
投宣谕张侍郎乱后遇毗陵
古诗《投宣谕张侍郎乱后遇毗陵》唐·杜荀鹤,此生今日似前生,重著麻衣特地行。经乱后囊新卷轴,出山来见旧公卿。雨笼蛬壁吟灯影,风触蝉枝噪浪声。闻道中兴重人物,不妨西去马蹄轻。
-
乱后书事寄同志
古诗《乱后书事寄同志》唐·杜荀鹤,九土如今尽用兵,短戈长戟困书生。思量在世头堪白,画度归山计未成。皇泽正沾新将士,侯门不是旧公卿。到头诗卷须藏却,各向渔樵混姓名。
-
赠休禅和
古诗《赠休禅和》唐·杜荀鹤,为僧难得不为僧,僧戒僧仪未是能。弟子自知心了了,吾师应为醉腾腾。多生觉悟非关衲,一点分明不在灯。祗道诗人无佛性,长将二雅入三乘。
-
田翁
古诗《田翁》唐·杜荀鹤,白发星星筋力衰,种田犹自伴孙儿。官苗若不平平纳,任是丰年也受饥。
-
送紫阳僧归庐岳旧寺
古诗《送紫阳僧归庐岳旧寺》唐·杜荀鹤,紫衣明主赠,归寺感先师。受业恩难报,开堂影不知。松风欹枕夜,山雪下楼时。此际无人会,微吟复敛眉。
-
山中喜与故交宿话
古诗《山中喜与故交宿话》唐·杜荀鹤,远地能相访,何惭事力微。山中深夜坐,海内故交稀。村酒沽来浊,溪鱼钓得肥。贫家只如此,未可便言归。
-
入关因别舍弟
古诗《入关因别舍弟》唐·杜荀鹤,吾今别汝汝听言,去住人情足可安。百口度荒均食易,数年经乱保家难。莫愁寒族无人荐,但愿春官把卷看。天道不欺心意是,帝乡吾土一般般。
-
寄窦处士
古诗《寄窦处士》唐·杜荀鹤,漳水醉中别,今来犹未醒。半生因酒废,大国几时宁。海畔将军柳,天边处士星。游人不可见,春入乱山青。
-
将归山逢友人
古诗《将归山逢友人》唐·杜荀鹤,儒为君子儒,儒道不妨孤。白发多生矣,青山可住乎。徉狂宁是事,巧达又非夫。祗此平生愿,他人肯信无。
-
秋日卧病
古诗《秋日卧病》唐·杜荀鹤,浮世浮名能几何,致身流落向天涯。少年心壮轻为客,一日病来思在家。山顶老猿啼古木,渡头新雁下平沙。不堪吟罢西风起,黄叶满庭寒日斜。