春天
-
青阳
古诗《青阳》两汉·汉乐府,青阳开动,根荄以遂,膏润并爱,跂行毕逮。霆声发荣,壧处顷听,枯槁复产,乃成厥命。众庶熙熙,施及夭胎,群生啿噬,惟春之祺。
-
登池上楼
古诗《登池上楼》南北朝·谢灵运,潜虬媚幽姿,飞鸿响远音。薄霄愧云浮,栖川怍渊沉。进德智所拙,退耕力不任。狥禄反穷海,卧痾对空林。衾枕昧节候,褰开暂窥临。倾耳聆波澜,举目眺岖...
-
春日
古诗《春日》南北朝·徐陵,岸烟起暮色,岸水带斜晖。径狭横枝度,帘摇惊燕飞。落花承步履,流涧写行衣。何殊九枝盖,薄暮洞庭归。
-
子夜四时歌·春风动春心
古诗《子夜四时歌·春风动春心》南北朝·佚名,春风动春心,流目瞩山林。山林多奇采,阳鸟吐清音。
-
王孙游
古诗《王孙游》南北朝·谢朓,绿草蔓如丝,杂树红英发。无论君不归,君归芳已歇。
-
和徐都曹出新亭渚诗
古诗《和徐都曹出新亭渚诗》南北朝·谢朓,宛洛佳遨游,春色满皇州。结轸青郊路,回瞰苍江流。日华川上动,风光草际浮。桃李成蹊径,桑榆荫道周。东都已俶载,言归望绿畴。
-
春日临池诗
古诗《春日临池诗》南北朝·温子昇,光风动春树,丹霞起暮阴。嵯峨映连璧,飘颻下散金。徒自临濠渚,空复抚鸣琴。莫知流水曲,谁辩游鱼心。
-
子夜四时歌·春林花多媚
古诗《子夜四时歌·春林花多媚》南北朝·佚名,春林花多媚,春鸟意多哀。春风复多情,吹我罗裳开。
-
寄行人
古诗《寄行人》南北朝·鲍令晖,桂吐两三枝,兰开四五叶。是时君不归,春风徒笑妾。
-
绝句·迟日江山丽
古诗《绝句·迟日江山丽》唐·杜甫,迟日江山丽,春风花草香。泥融飞燕子,沙暖睡鸳鸯。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
独望
古诗《独望》唐·司空图,绿树连村暗,黄花出陌稀。远陂春草绿,犹有水禽飞。
-
水槛遣心二首·其一
古诗《水槛遣心二首·其一》唐·杜甫,去郭轩楹敞,无村眺望赊。澄江平少岸,幽树晚多花。细雨鱼儿出,微风燕子斜。城中十万户,此地两三家。
-
春远
古诗《春远》唐·杜甫,肃肃花絮晚,菲菲红素轻。日长唯鸟雀,春远独柴荆。数有关中乱,何曾剑外清。故乡归不得,地入亚夫营。
-
乐游原·春梦乱不记
古诗《乐游原·春梦乱不记》唐·李商隐,春梦乱不记,春原登已重。青门弄烟柳,紫阁舞云松。拂砚轻冰散,开尊绿酎浓。无悰托诗遣,吟罢更无悰。
-
春江花月夜
古诗《春江花月夜》唐·张若虚,春江潮水连海平,海上明月共潮生。滟滟随波千万里,何处春江无月明!江流宛转绕芳甸,月照花林皆似霰。空里流霜不觉飞,汀上白沙看不见。江天一色无纤...
-
春晓
古诗《春晓》唐·孟浩然,春眠不觉晓,处处闻啼鸟。夜来风雨声,花落知多少?
-
咏柳
古诗《咏柳》唐·贺知章,碧玉妆成一树高,万条垂下绿丝绦。不知细叶谁裁出,二月春风似剪刀。
-
忆江南·江南好
古诗《忆江南·江南好》唐·白居易,江南好,风景旧曾谙。日出江花红胜火,春来江水绿如蓝。能不忆江南?
-
怅诗
古诗《怅诗》唐·杜牧,自是寻春去校迟,不须惆怅怨芳时。狂风落尽深红色,绿叶成阴子满枝。
-
春夜喜雨
古诗《春夜喜雨》唐·杜甫,好雨知时节,当春乃发生。随风潜入夜,润物细无声。野径云俱黑,江船火独明。晓看红湿处,花重锦官城。