-
题画·其四
古诗《题画·其四》宋·释文珦,翠羽立蒹葭,巨蟹行沮洳。狂僧淡墨间,无限沧洲趣。
-
雨后寄侃直翁新行古
古诗《雨后寄侃直翁新行古》宋·释文珦,相去亦不远,相寻殊觉难。一旬长苦雨,五月尚清寒。石屋深浮霭,山溪易作澜。今朝喜新霁,始得问平安。
-
春夜梦中得观与心为度身将世作仇一联既觉而足成四韵寄修观者
古诗《春夜梦中得观与心为度身将世作仇一联既觉而足成四韵寄修观者》宋·释文珦,高人持远流,净行在林丘。观与心为度,身将世作仇。不曾过午食,常满六时修。苦海人求度,师应驾法舟。
-
石室
古诗《石室》宋·释文珦,石室闲眠过午钟,看来唯我最疏慵。生憎俗客妨幽趣,不与樵夫说定踪。麋下涧阴时引子,鹤归林表只依松。人生未解休心去,多向尘区叹不逢。
-
盘谷
古诗《盘谷》宋·释文珦,盘谷住来深,馀生任陆沈。自知尘外趣,消尽世间心。林霭飘成画,风泉写入琴。清猿亦可爱,旦莫发长吟。
-
一生
古诗《一生》宋·释文珦,一生踪迹任浮沉,两鬓何为雪易侵。不可破除唯道义,最难凭托是人心。清溪路口闲云合,白版门前落叶深。老子衰年懒酬应,若非同伴莫相寻。
-
题规无范云深室
古诗《题规无范云深室》宋·释文珦,物外清虚境,由来远众纷。灵踪几年说,梵放或时闻。似有似无路,漫山漫谷云。自难容俗驾,曾不待移文。
-
送王逸人
古诗《送王逸人》宋·释文珦,闲身如野鹤,天地一虚巢。山水琴中趣,松筠世外交。怀亲逢远信,开卦卜归爻。更说云门好,相期共结茅。
-
地僻
古诗《地僻》宋·释文珦,地僻邻居少,萧条独掩关。还因万事拙,分得一生闲。野水皆归壑,孤云不离山。白鸥知我性,浑不怪疏顽。
-
酬李筼房元日见寄韵
古诗《酬李筼房元日见寄韵》宋·释文珦,五年懒踏上京尘,真是乾坤散诞身。正向山中闲卧雪,忽闻户外报迎春。且倾竹叶屠苏酒,休画桃符郁垒神。底事诗筒来往密,结交多是苦吟人。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
幽处
古诗《幽处》宋·释文珦,恶圆难与俗浮沉,野处穷居岁月深。青嶂于予偏有分,白云嫌道太无心。人间富贵皆尘物,世外风泉是好音。老去翛然竟何事,若非入静即闲吟。
-
书友人墨萱后卷
古诗《书友人墨萱后卷》宋·释文珦,澹然自忘忧,独立薰风里。红药非其伦,缁衣古君子。
-
客枕·其一
古诗《客枕·其一》宋·释文珦,客枕正无憀,寒鸡鸣夜半。开门望天末,月沉星烂烂。
-
山中月夜
古诗《山中月夜》宋·释文珦,秋月满疏林,林影自零乱。白猿啼一声,山空夜将半。
-
喜晴·其一
古诗《喜晴·其一》宋·释文珦,郊行雨初歇,野径泥犹滑。斜日照残云,云边飞鸟没。别浦有行舟,乘流棹歌发。对景未能去,沙头待新月。
-
夜泊
古诗《夜泊》宋·释文珦,暂向江边泊夜舟,忽闻吹笛水边楼。笛声可解生愁思,自是离人有许愁。
-
思远人四方四首·其一
古诗《思远人四方四首·其一》宋·释文珦,娟娟秋月照空床,行人东征未还乡。思如辘轳不断绝,千转万转萦愁肠。
-
先云洲访予于万玉归而寄诗因用其韵
古诗《先云洲访予于万玉归而寄诗因用其韵》宋·释文珦,晓行竺山心,草露濡衣襟。稽留虽在眼,谢客难重寻。灵木逾千龄,斤斧日见侵。侵伐殊未已,使我老气喑。雅乐寖不作,满耳侏离淫。野性羞雷同,自为梁父...
-
晨步
古诗《晨步》宋·释文珦,茅堂清漱罢,随意涉西陵。茅屋冰千柱,高峰雪一棱。水浑潮已长,霞淡日初升。更欲过前浦,渔舟唤不应。
-
寄林弓寮
古诗《寄林弓寮》宋·释文珦,暗数鸣弦日,知君已及瓜。水光浮县郭,山色满樵家。讼简迟开印,庭空早放衙。传来多美政,不独种桃花。