-
浮萍寄水行
古诗《浮萍寄水行》宋·释文珦,浮萍寄诸水,漂流本无根。倚水以为命,然后生意蕃。女子方在室,怙恃父母恩。及其既结发,托身向他门。室家以礼合,偕老古所敦。毕力闺中事,未尝惮其...
-
室空
古诗《室空》宋·释文珦,室空无侍者,坐卧一团蒲。但见朝还暮,焉知荣与枯。山心便寂寞,天籁听喁于。云外幽人好,时来问老夫。
-
送人归金华
古诗《送人归金华》宋·释文珦,此去金华水作程,扁舟定是过严陵。高山蔽日寒多雾,浅濑通潮夜不冰。汉代丝风应自咏,故乡三洞与谁登。拟从别后题书寄,又怕征鸿未可冯。
-
羌笛
古诗《羌笛》宋·释文珦,美竹生穷崖,西人剪为笛。制度诚简易,不假金玉饰。五音既繁会,八音亦交出。凤鸣何雍雍,龙吟尤历历。贪者听之廉,愁者听之怿。悍者听之和,劳者听之...
-
投宿山家
古诗《投宿山家》宋·释文珦,山家忘四时,力作倦还息。鸦鸣知欲曙,鸡栖念当夕。两男皆长成,尽解供赋役。季女方及笄,亦复能纺绩。老翁独无事,醉饱岸巾帻。喜客到柴扉,扫室具枕...
-
岁尽
古诗《岁尽》宋·释文珦,云深路不通,独处岁还穷。尽断尘劳念,方成隐遁功。松疏斜漏日,竹劲老吟风。不是遗名者,何由到此中。
-
和卢推官中秋遇雨
古诗《和卢推官中秋遇雨》宋·释文珦,秋中唯此夕,雨蔽月圆时。握管沉幽思,临轩失旧期。孤灯花谩落,良会信成亏。宋玉悲潜长,安仁鬓亦衰。檐声愁里滴,星度暗中移。到晓休临鉴,霜髯只自...
-
身闲·其二
古诗《身闲·其二》宋·释文珦,身闲更喜交游绝,三径寥寥草树荒。但觉空门无住著,不知尘世有炎凉。吟残海月生松壁,定起山云满石床。何缘饥渴犹相累,拟觅幽人断谷方。
-
赓赵别驾天宁古桧韵
古诗《赓赵别驾天宁古桧韵》宋·释文珦,桧龙奋头角,百兽毋敢狞。居然护祇园,老魅魂魄惊。本根既深固,樛枝任纵横。秋城风雨痴,或跃常夜鸣。夜鸣不自已,江头云雾生。乘云何所之,变化朝帝...
-
鄞江送友
古诗《鄞江送友》宋·释文珦,西风日夜起,江上枫叶赤。可怜未归人,复送行远客。相见鬓毛改,转觉世路迫。他日慰相思,岂必在书尺。薄俗能移人,出处当自力。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
万山深处
古诗《万山深处》宋·释文珦,万山深处绝喧哗,野鹤孤猿共此家。莫使游尘污泉石,有妨闲客卧烟霞。寒衣绿芰千层叶,饥食青松数树花。无可破除无可羡,清贫却是好生涯。
-
煨芋
古诗《煨芋》宋·释文珦,隐者似孤云,都忘厌与欣。渔樵每争席,鸾鹤自为群。地僻云常满,山高日易曛。蹲鸱煨正熟,不与俗人分。
-
赤城病起
古诗《赤城病起》宋·释文珦,客里厌厌病过秋,重阳失作雁山游。起来忽见丹枫树,又是思归一种愁。
-
喜雪
古诗《喜雪》宋·释文珦,北风吹同云,惨澹日已夕。枕上闻霰零,须臾映窗白。晓来篱户间,平地忽过尺。群峰静缭绕,弥望无寸碧。栖鸟噤不鸣,空山断行迹。古木摧危梢,荒崖失奇...
-
百年·其一
古诗《百年·其一》宋·释文珦,百年如大梦,梦中谁到老。贫贱固可怜,富贵亦何好。举世尽蚩蚩,醒寤苦不早。自古知几人,独在商山皓。
-
戍妇词
古诗《戍妇词》宋·释文珦,新婚便别比秋胡,何似当年莫嫁夫。身在朔方征戍久,雁来南国信音无。空闺寂寂寒宵永,荒路悠悠远梦孤。闻道仙家能缩地,痴心要觅长房符。
-
栖迟
古诗《栖迟》宋·释文珦,栖迟严壑间,所尚不同俗。窗下列芳兰,门前艺修竹。崖屋夏中寒,石田秋后熟。委质于自然,陶然意常足。
-
客舍春日久雨
古诗《客舍春日久雨》宋·释文珦,自入春来日日阴,客愁春恨两难禁。不知门外东风信,看见池塘春水深。
-
山深·其一
古诗《山深·其一》宋·释文珦,山深懒开门,忍饥卧风雪。忽闻檐外声,知有崖松折。水边盘陀石,中夜亦冻裂。西顶幽人来,清晓为予说。
-
闲居·其四
古诗《闲居·其四》宋·释文珦,虽贫常晏如,兀兀坐山舍。案有麻衣易,门无俗士驾。虞人不从招,尼父亦待贾。狗苟复蝇营,此事吾不暇。