-
湖亭别友
古诗《湖亭别友》宋·释文珦,与君俱是客,重别意如何。斜日孤帆去,寒江风浪多。远怀随雁影,新咏杂渔歌。知此遨游地,何时复共过。
-
怀安养·其四
古诗《怀安养·其四》宋·释文珦,西方清泰国,元自是吾家。宝树千般乐,金池四色花。同游诸伴侣,一别几年华。有意重归去,途程本不赊。
-
赠山中琴友
古诗《赠山中琴友》宋·释文珦,云影昼沉沉,云边草径深。树为幽鸟宅,山是隐人心。静室无他物,清风寄一琴。调高唯自识,不问有知音。
-
示山友
古诗《示山友》宋·释文珦,地僻断知闻,相过知有君。晴溪堪数石,晚岫暗通云。果熟猿无数,松高鹤不群。深居岂无事,终胜世纷纷。
-
七里滩别友
古诗《七里滩别友》宋·释文珦,断壁青松古,空江翠霭多。行人几回老,渔父祇高歌。纵有重逢约,其如此别何。明朝重回首,惆怅隔烟波。
-
天目禅师归梁渚旧隐
古诗《天目禅师归梁渚旧隐》宋·释文珦,闻师归渚上,欲尽百年间。独鹤知难侣,孤云不易攀。龙盂经几缀,虎锡上重环。禅子多求法,玄门为启关。
-
山中僧
古诗《山中僧》宋·释文珦,日落西水净,云归北崦昏。老僧方在定,童子不应门。伏虎知慈力,灵禽演法言。槛前泉数斛,清澈是心源。
-
寻北山友不值
古诗《寻北山友不值》宋·释文珦,山南山北住,来往共烟霞。午径行松叶,秋篱问菊花。叩门人不见,归路日西斜。应是孤云性,难教只在家。
-
野处
古诗《野处》宋·释文珦,野处日多暇,扶藜信脚行。荒原寒鸭阵,深巷午鸡声。随地有幽事,闲人无滞情。归来新月上,照我入柴荆。
-
山巅水涯
古诗《山巅水涯》宋·释文珦,布袜与青鞋,山巅复水涯。闲为真富贵,吟是好情怀。既可全吾乐,何惭与世乖。自随无畚插,忘死亦忘骸。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
静中
古诗《静中》宋·释文珦,静中观世道,一一总非真。龃龉英贤诎,依冯鄙贱伸。狂澜乘飓势,枯木借藤春。何似都忘著,沈潜自养神。
-
送林弓寮归闽省觐竹溪中书往赴安溪县新任·其一
古诗《送林弓寮归闽省觐竹溪中书往赴安溪县新任·其一》宋·释文珦,当展经纶志,初为抚字官。五弦能自爱,百里几民安。此去还家便,知非行路难。蔿于歌一曲,先合尽亲欢。
-
清苕
古诗《清苕》宋·释文珦,清晓泛苕滨,长歌拨棹频。山川开霁景,草木畅馀春。野老知闲趣,沙鸥似故人。绝胜拈麈尾,驾说弊精神。
-
开襟
古诗《开襟》宋·释文珦,开襟坐石床,岂是俗肝肠。月露寒秋气,天风生夜凉。禽猿四山寂,松桂满林香。万事不相接,谁知幽兴长。
-
咏苕霅
古诗《咏苕霅》宋·释文珦,苕霅水烟乡,溪风六月凉。家家有船步,日日听鱼桹。柳树垂阴密,蘋花入梦香。山入心亦爱,时到咏沧浪。
-
题杲东轩阇维齿不坏轮珠变金色
古诗《题杲东轩阇维齿不坏轮珠变金色》宋·释文珦,全德寡知音,浮沤亦易沉。终因三昧火,始验一生心。讲齿犹存玉,轮珠自化金。几多空掩胾,遗臭在山林。
-
桐州先师塔
古诗《桐州先师塔》宋·释文珦,耿介绝依凭,清虚尚饮冰。悟明中观论,度越小乘僧。梦已三生破,神应九品升。法门谁得髓,石塔冷孤灯。
-
朽质
古诗《朽质》宋·释文珦,朽质任浮沉,都无住著心。未凭三窟兔,得似九皋禽。煮石清泉洁,眠云翠壁深。生来有诗癖,老去亦忘吟。
-
秋日
古诗《秋日》宋·释文珦,秋气清如此,闲踪信所如。因穷流水脉,偶到野僧居。地远嚣纷息,山回响答虚。几人来不得,老死向尘车。
-
种植
古诗《种植》宋·释文珦,种植有良法,曾闻老圃辞。灵苗如已茂,恶草自然萎。根本须培养,生枯勿顾思。修身亦如此,于理足堪推。