-
秋分前三日偶成
古诗《秋分前三日偶成》宋·释文珦,秋光几一半,在候已无雷。颢气凝为露,嘉禾秀出胎。燕衔馀暑去,虫唤嫩寒来。泡影非能久,流光又苦催。
-
散人
古诗《散人》宋·释文珦,乾坤有散人,事事不关身。敛念息诸妄,到头唯一真。忘荣宁虑辱,无富岂嫌贫。虽道青山好,犹知是外尘。
-
泽国幽居夏日杂题·其一
古诗《泽国幽居夏日杂题·其一》宋·释文珦,泽国无袢暑,幽居趣自长。花开殊旦暮,稻熟间青黄。急雨分塍下,微风度水凉。断除车马迹,日日听鱼桹。
-
宿海上正觉寺
古诗《宿海上正觉寺》宋·释文珦,霜满啼猿石,风回落雁洲。半生为远客,此夕欠同流。白月无穷意,沧波不尽秋。倚阑吟未足,长啸上峰头。
-
送人
古诗《送人》宋·释文珦,送子西风里,令予起别愁。何时通远信,逾月在孤舟。野果经霜实,潮田带露收。明朝于此地,独自倚高楼。
-
鉴上人所居金竹青琅玕一茎
古诗《鉴上人所居金竹青琅玕一茎》宋·释文珦,潇洒非凡种,虚空是本心。才生一青玉,不数万黄金。月写孤鸾影,风传丹凤音。从兹护根本,会见别成林。
-
冬日
古诗《冬日》宋·释文珦,交因贫尽绝,懒与病相兼。客里朱颜失,吟中白发添。衲衣冬未补,霜气夜来严。坐待朝曦上,支离曝短檐。
-
旅吟·其一
古诗《旅吟·其一》宋·释文珦,故居抛水石,客路厌风霜。衰鬓从教短,馀生不愿长。
-
身闲·其一
古诗《身闲·其一》宋·释文珦,身闲日日日高眠,疏牖开于叠嶂边。巨竹拂云知地力,细泉鸣玉自天然。墙头卢橘金丸重,篱角杨梅火齐圆。只与禽猿同此乐,莫教马迹到门前。
-
由樵径登北高峰遂至韬光庵
古诗《由樵径登北高峰遂至韬光庵》宋·释文珦,鸟路攲倾不可登,攀缘直上最高层。阴崖老树春无叶,古窦寒泉夏作冰。斜抱江流萦翠带,乱山分脉走瓜藤。云根细纪当年事,太守曾来访隐僧。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
野寺
古诗《野寺》宋·释文珦,野寺居来岁月长,幽深真是隐人乡。怪枝结顶青松古,巨石分流碧涧长。拈弄诗章非俗事,断除禅病得良方。因悲窃国亡身者,枉作尘劳梦一场。
-
放吟
古诗《放吟》宋·释文珦,心绝驰竞如安流,身逃系属同虚舟。无车每每跨黄犊,有暇时时盟白鸥。随分嬉游随分乐,可曾计较可曾愁。老吟亦不记声律,乱写孟郊沙井头。
-
西明落照
古诗《西明落照》宋·释文珦,幽居面西岭,窗几有真趣。睡觉无人声,残阳在高树。
-
墨菊
古诗《墨菊》宋·释文珦,渊明爱佳色,灵均餐落英。墨衣林下去,标致更凄清。
-
旅夜思亲
古诗《旅夜思亲》宋·释文珦,故里多离别,他乡久滞留。虫声偏入夜,客梦不禁秋。枯叶兼风响,清溪带月流。倚门应望切,明日问归舟。
-
老去·其二
古诗《老去·其二》宋·释文珦,老去玄衣敝,归来白屋寒。故书多散失,时事转艰难。背日松悭长,经霜菊尽乾。邻翁犹念旧,扶杖数相看。
-
深村
古诗《深村》宋·释文珦,深村堪就隐,随处有人家。地远官无禁,年丰酒易赊。烟波藏钓艇,山雨送樵车。绝似桃源里,唯无洞口花。
-
天台山
古诗《天台山》宋·释文珦,天台仙圣宅,隔断世间尘。春夏长留雪,峰峦半入云。溪行多病淑,樵径少逢人。欲觅诛茅地,同流傥见分。
-
富春屠
古诗《富春屠》宋·释文珦,瓜桥路入屠山寺,山势蜿蜒似卧龙。长者布金传几世,应真垂迹在前峰。连筒架壑寒泉洁,高阁凌空莫霭重。八十老僧偏念古,向余慷慨说孙钟。
-
晓别故人
古诗《晓别故人》宋·释文珦,别日不易数,相逢多故情。为吾留一宿,同子话三生。月印秋灯白,霜添夜气清。晨钟缘底事,还又动离声。