-
山中吟·其二
古诗《山中吟·其二》宋·释文珦,自为山中人,不厌山中居。云西最高峰,秀出如芙蕖。
-
山桃
古诗《山桃》宋·释文珦,山桃初熟山人摘,中有甜子如药黑。夜寒月落霜在枝,擘破猕猴不敢食。
-
春感
古诗《春感》宋·释文珦,一年春色已摧残,水满陂塘草树寒。转觉归愁消不得,杜鹃声里泪阑干。
-
赠仙翁
古诗《赠仙翁》宋·释文珦,九曲溪连万树松,树边云屋住仙翁。不曾说着人间事,日暮唯先闭鹤笼。
-
昨夜
古诗《昨夜》宋·释文珦,昨夜三更风作恶,堕林橡栗如飞雹。山童清晓问禅翁,翁在定中都不觉。
-
柳花
古诗《柳花》宋·释文珦,岸柳飞花老却春,风前何事巧随人。都缘漂荡无归处,全似天涯倦客身。
-
过苕溪
古诗《过苕溪》宋·释文珦,苕溪发源自天目,一溪东之漾寒渌。岸山续续相照映,原田每每资渗漉。祗看后浪催前浪,当悟新人换旧人。来往舟航谩如识,到头若个曾知津。
-
湖亭
古诗《湖亭》宋·释文珦,一堤杨柳青丝软,百顷芙蕖锦障开。中有闲人心似水,坐看沙鸟镜中来。
-
寓形
古诗《寓形》宋·释文珦,寓形宇宙间,治身犹治木。要在直而方,毋使圆且曲。直方固违众,吾心以为是。圆曲虽适时,吾心以为耻。人由圆曲富,吾用直方贫。吾心虽不移,予以书诸...
-
仙佛辞
古诗《仙佛辞》宋·释文珦,仙以静为道,佛以空为宗。群动本皆静,万有体恒空。服食迷静趣,仙道不可从。宴息昧空性,佛理无由通。或曰空静殊,斯言吾不庸。空静即仙佛,得于此心...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
梦觉辞
古诗《梦觉辞》宋·释文珦,霜月何皎皎,寒风更凄凄。气候感微虫,终夜常悲啼。游子当此时,能不念故栖。念久结为梦,远过横塘西。此梦亦良劳,屡涉山谷溪。宛然见亲友,笑语相招...
-
纪事
古诗《纪事》宋·释文珦,庸贾狗鼠辈,龌龊无足观。少小为博徒,狭斜恣游般。凭附椒房宠,滥吹于王官。匿罪而言功,虚声尚欺谩。以之致鼎贵,真如沐猴冠。擅命十五年,肆毒侔蝾...
-
几夜
古诗《几夜》宋·释文珦,几夜自听松雪响,西峰道者不曾来。今朝拟得寻幽话,溪路清寒却又回。
-
游越
古诗《游越》宋·释文珦,吴客来游古越都,缅怀前事更踟蹰。高峰篆刻空秦望,遗庙丹青尚禹谟。佛屋几迁王令宅,官租半入贺家湖。日斜欲返烟城去,柳下春船不受呼。
-
山栖
古诗《山栖》宋·释文珦,十载栖山楹,影不入州县。地偏交易绝,心闲体逾健。脱粟无宿储,坏衣多断线。人皆为吾忧,吾乐未尝变。上下岩壑间,幽赏不知倦。一一全天真,断断非饰...
-
吾年·其一
古诗《吾年·其一》宋·释文珦,吾年未七十,颇觉渐昏耄。旧事尽遗忘,独馀山水好。天寒附叶火,尘埃满乌帽。客至欲逢迎,无奈筋力耗。君当恕衰翁,遮莫谓予傲。
-
柳言
古诗《柳言》宋·释文珦,彭泽门前闲草木,丝丝那向路傍生。便教系得春风住,也与时人管送迎。
-
访山家
古诗《访山家》宋·释文珦,山翁居处僻,野屋盖茅新。自得烟霞趣,应无车马尘。怪禽啼似鬼,古木变为人。不是忘缘者,谁能与子亲。
-
原上曲
古诗《原上曲》宋·释文珦,新冢嵯峨古冢平,冢头浇酒又清明。酒痕不到重泉下,榆柳青青春鸟鸣。
-
送僧还山
古诗《送僧还山》宋·释文珦,闲云一片又飞还,松桂萧森满旧山。后夜有谁相伴住,自听泉落翠微间。