-
月夜听琴歌
古诗《月夜听琴歌》宋·释文珦,石床定起夜方中,为豁幽兴开房栊。吴天洁净无云踪,万里一色磨青铜。明月皎皎行虚空,穿松透竹光玲珑。猛虎忽啸茅屋东,林树叶叶皆生风。壮哉宿客清溪...
-
东湖荷花
古诗《东湖荷花》宋·释文珦,酣红腻绿三千顷,总是波神变化成。出自淤泥元不染,开于玉井旧知名。暑天胜似凉天好,叶气过于花气清。何事濂溪偏爱此,为他枝蔓不曾生。
-
有美一人行
古诗《有美一人行》宋·释文珦,有美一人闲且都,天然自与常人殊。奔逸绝尘遗步趋,宛在大海之东隅。珠宫贝阙非凡居,鲛绡被体云霞裾。朝乘一鹤暮双凫,往来圆峤仍方壶。所交皆古真仙...
-
蚕麦辞
古诗《蚕麦辞》宋·释文珦,山人日无事,行行自娱嬉。竹西数家村,喜闻翁媪辞。蚕以禦我寒,麦以充我饥。二者尝致祷,群神将我贻。茧必大如瓮,茧茧皆成丝。麦必生两岐,粒粒皆可...
-
春夜梦游溪上如世传桃源与梵僧仙子遇具蟠桃丹液灵芝胡麻于云窗雾阁间请赋古诗颇有思致觉而恍然犹能记忆五句云滩峻舟行迟乱峰青虬
古诗《春夜梦游溪上如世传桃源与梵僧仙子遇具蟠桃丹液灵芝胡麻于云窗雾阁间请赋古诗颇有思致觉而恍然犹能记忆五句云滩峻舟行迟乱峰青虬》宋·释文珦,随意作清游,唯与筇竹偶。徘徊望原田,宛转赴林薮。隔溪更幽奇,欲往兴弥厚。渔人自知心,涉我不待叩。烂烂桃花明,粼粼白沙走。滩峻舟行迟,辍棹入崖...
-
遣兴
古诗《遣兴》宋·释文珦,七十七岁潜山翁,见闻已尽如盲聋。祇在山边水边住,了得人空我亦空。铁心石肠安晚节,未输金口而木舌。此真难与时人说,明知独有高空月。
-
北游朔城行
古诗《北游朔城行》宋·释文珦,北游朔城,险阻艰难。荒溪遐旷,穹谷纡盘。白日晦景,阴云洞寒。凝冰不冶,积雪宁乾。冻草色死,北风声酸。林啸猛虎,路多胡犴。愁肠分裂,趼足蹒跚。...
-
田家谣
古诗《田家谣》宋·释文珦,东坡粟已黄,西畴稻堪穫。农家庆丰年,茅茨举杯酌。复喜官家用贤相,奋发天威去元恶。诏书宽徭榜村路,悍吏不来鸡犬乐。儿童牧牛舍牛舞,翁媪赛神听神...
-
赋海上人吾庐
古诗《赋海上人吾庐》宋·释文珦,君爱吾亦爱,居之幽且深。嘉木有馀荫,鸣禽多好音。不知此身闲,但觉万虑沈。自非羲皇人,何以知子心。
-
独山吟
古诗《独山吟》宋·释文珦,剡山千万峰,维此善其独。山中有幽人,遁世心自足。永言养灵苗,勿混凡草木。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
山乐官
古诗《山乐官》宋·释文珦,呜呼有鸟山乐官,鸣声宛转空林间。恐是执簧秉翟者,遗形变化之游魂。生兮不遇圣明世,千载而下犹烦冤。遗之好音不尔听,何如卷舌且勿言。箫韶九成集嘉...
-
金竹峰
古诗《金竹峰》宋·释文珦,双桧高亭亭,遥见百里外。恍疑香烟幢,亦若羽葆盖。秀色何其多,贞心固常在。化龙想非难,坐待风雨会。
-
酬清苕恭仲温见寄旧诗追志于此
古诗《酬清苕恭仲温见寄旧诗追志于此》宋·释文珦,吾生苦疏拙,不解谋此身。辗转常寄食,短褐如悬鹑。徒御舍之去,往往嫌我贫。达交亦良多,安能强相亲。唯有湖滨山,于我如故人。日夕与之对,澹然忘主...
-
久客
古诗《久客》宋·释文珦,落日回潮寂寞,西风老柳萧疏。久客自知津渡,故人不寄音书。
-
赠梅
古诗《赠梅》宋·释文珦,见说春方还,春犹未相识。山童指梅花,言是春消息。梅花亦含笑,道我是知音。遮莫随桃李,贪荣变此心。相看出此语,爱尔良独深。听之傥不疑,足以为规...
-
夜归·其一
古诗《夜归·其一》宋·释文珦,天气殊清和,山中多胜践。沿流采香芹,穿云得芳荈。幽怀日以舒,嚣尘自兹遣。乘月返茅茨,倦足不复洗。
-
居山乐
古诗《居山乐》宋·释文珦,居山乐无涯,三径富松菊。山体静吾心,山光悦吾目。春来山蕨肥,秋后山田熟。未必王侯家,有吾清净福。
-
四序
古诗《四序》宋·释文珦,四序迭迁变,春光独丰茂。生意遍群物,动植不违候。噰噰塞鸿归,喔喔野雉雊。软草铺作茵,芳葩粲成绣。唯有静者徒,抱道终莫售。直躬在林薮,朝夕饭藜...
-
丘壑美
古诗《丘壑美》宋·释文珦,谢公昔高卧,远意在苍生。方据要路津,中孚贱浮名。出处本一致,穷达无异营。秋房斯人徒,见此丘壑情。
-
暑夜步月
古诗《暑夜步月》宋·释文珦,畏暑不复眠,空阶踏凉月。冰轮了无翳,明可数毛发。夜久肝肺清,如咽太古雪。拟换飞仙人,乘鸾上寥泬。