-
严维石端研诗
古诗《严维石端研诗》宋·释文珦,端溪下岩石,缒凿出重渊。温泽非人力,精华得自然。龙涎紫霞聚,鹆眼碧光圆。玉德终无变,斯文万古传。
-
一身
古诗《一身》宋·释文珦,一身谁与偕,病骨老穷崖。春雨苔封径,秋风叶满阶。剪云成隐服,煮石当清斋。樵客时相过,言予有好怀。
-
梅花
古诗《梅花》宋·释文珦,梅花如隐人,不与群芳竞。别坞春风多,寒流照清影。
-
静地
古诗《静地》宋·释文珦,适时非所长,静地阅流光。旧燕无留影,新鸿有断行。交朋皆谢往,老大足悲伤。彊咏多羞涩,追思亦易忘。
-
永昼
古诗《永昼》宋·释文珦,永昼绝将迎,禅房似水清。可曾留长物,颇以厌虚名。日正楼无影,风回树有声。吟章久不弄,今日偶然成。
-
题画·其二
古诗《题画·其二》宋·释文珦,蒲长荷已折,秋水碧相涵。日照沙洲暖,鸳鸯睡正酣。
-
偶作·其二
古诗《偶作·其二》宋·释文珦,陵谷今迁变,衣冠半不存。闾阎小儿女,尽解北人言。
-
咏梅戏效晚唐体
古诗《咏梅戏效晚唐体》宋·释文珦,古今人共爱,不独是林逋。树老枝方怪,花开叶已无。月中香冷澹,雪后意清孤。长忆山房外,临溪有一株。
-
吾心
古诗《吾心》宋·释文珦,吾心偏向静,物外寄柴荆。山意深方好,溪源远自清。馀生惟欠死,众虑已皆平。隐者宜无迹,人休问姓名。
-
衡茅
古诗《衡茅》宋·释文珦,衡茅隐翠层,聊以尽残形。得性非常道,忘言是此经。孤标松落落,晚节竹青青。此外非吾事,来言总不听。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
衡门·其一
古诗《衡门·其一》宋·释文珦,衡门随我分,可是贱儒冠。任性中肠乐,无营梦境安。涧声暗后响,山气夜深寒。活计何劳问,薇生采不难。
-
哀梅麓楼寺丞·其一
古诗《哀梅麓楼寺丞·其一》宋·释文珦,散逸羲皇上,风流晋宋间。金莲推寓直,玉笋竟虚班。名在方为重,身荣等是闲。知心千古月,耿耿照泉关。
-
传声问我
古诗《传声问我》宋·释文珦,问我是何人,空门旧隐沦。因知身世假,养得性情真。短景将沉照,枯株不受春。古来黄绮辈,亦复懒称臣。
-
樗栎
古诗《樗栎》宋·释文珦,樗栎非时用,悠悠任散材。自归孤嶂下,已是十年来。世虑消除尽,闲门少得开。相过但清话,懒不置茶杯。
-
江村
古诗《江村》宋·释文珦,古树两三株,人家四散居。草檐经雨烂,沙路过潮虚。渔罢篱悬网,耕归壁挂锄。相呼命邻叟,农隙课儿书。
-
身老
古诗《身老》宋·释文珦,身老心仍懒,深栖乐此园。饮冰难变节,卧雪不开门。八尺藜床软,三重纸被温。伤怀惟一事,冻破石陶尊。
-
人寿
古诗《人寿》宋·释文珦,人寿百年三万日,有谁曾满百年来。腾腾任运聊堪乐,汩汩劳生尽可哀。富贵惟增身外累,酕醄当覆掌中杯。到头一等皆归死,未死须教笑口开。
-
山居冬日
古诗《山居冬日》宋·释文珦,懒随冬日柳,独许岁寒松。无复芳菲意,深栖云外峰。病身寒易缩,老衲涩难缝。却喜同怀者,时来问隐踪。
-
即事
古诗《即事》宋·释文珦,偶被鸟声惊破梦,无心行到黄龙洞。道人已击晚香钟,犹有残阳在高栋。
-
池上
古诗《池上》宋·释文珦,晓来池上独凭阑,无限春愁欲诉难。最是闰年时候别,楝花开尽尚清寒。