-
读韩非子
古诗《读韩非子》宋·释文珦,非本韩国诸公子,胡乃人形心蝮虺。身既入秦而媚秦,肆无忌惮浮商李。狂言著书三十篇,读者能无污唇齿。且言仁义不足用,唯有严刑堪致治。斯言岂足称人...
-
攲枕
古诗《攲枕》宋·释文珦,彻底清闲住草堂,更无一事可商量。时时攲枕寒窗下,静看西山白鹭行。
-
真乐·其二
古诗《真乐·其二》宋·释文珦,岁律又将穷,山房四壁空。水云踪不异,松柏性元同。睡起蹲鸱熟,香消贝叶终。谁知真乐事,却在寂寥中。
-
秋光
古诗《秋光》宋·释文珦,秋光已过半,风气日凄紧。鸿雁复来宾,燕莺无留影。游子于此时,感物念乡井。纵使梦能归,归涂难历省。
-
立冬日野外行吟
古诗《立冬日野外行吟》宋·释文珦,吟行不惮遥,风景尽堪抄。天水清相入,秋冬气始交。饮虹消海曲,宿雁下塘坳。归去须乘月,松门许夜敲。
-
月蚀
古诗《月蚀》宋·释文珦,酷哉虾蟆精,食月食之既。天地皆幽昏,使我增永忾。
-
汤婆
古诗《汤婆》宋·释文珦,野翁有汤婆,爱逾美淑姬。视之若彭亨,虚中而无为。冬日则饮汤,身唯一衲随。曾不涴脂粉,简洁良易资。终宵暖吾足,贞静无邪思。德音之所同,可作偕老...
-
隐居二首·其一
古诗《隐居二首·其一》宋·释文珦,流水何尝有竞,闲云本亦无心。静者不殊云水,悠然自乐山林。
-
关山月
古诗《关山月》宋·释文珦,月从东海出,冷照玉门关。征人家万里,梦向月中还。金闺亦有梦,却行玉关道。道路不相知,思深各衰老。胡笳乱吹哀怨多,奈此关山明月何。终宵迸泪如金...
-
田家
古诗《田家》宋·释文珦,田家翁媪颇自适,翁解耕耘妇能织。官中租赋无稽违,所养牛羊亦蕃息。岁时力作不徒劳,桑柘满园禾黍高。皆因勤俭百事足,老身不复愁逋逃。儿女长成毕婚...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
晚春
古诗《晚春》宋·释文珦,游人只道花时好,老子心偏爱晚春。万紫千红都谢了,绿阴时见采桑人。
-
古寺
古诗《古寺》宋·释文珦,古寺居深处,随缘扫一房。本图依水石,因得避炎凉。皓鹤巢松洁,青虫蠹橘香。但教终远俗,贫贱亦何妨。
-
晚步
古诗《晚步》宋·释文珦,秋色遍西原,行吟野兴存。坂田通堰熟,溪水度滩喧。宿鸟分投树,归牛各认村。幽居乘夜返,松月在衡门。
-
幽谷
古诗《幽谷》宋·释文珦,幽谷寒偏早,初秋御裌衣。山田禾未熟,径树叶先飞。涧浅樵夫涉,篱疏野鹿归。不嫌生计薄,且与世人违。
-
云栖
古诗《云栖》宋·释文珦,我颇爱云散,云不嫌我顽。两心既莫逆,每事常相关。静室云守护,空门云往还。云栖良自嘉,云与身俱闲。
-
山林·其一
古诗《山林·其一》宋·释文珦,尘世有衰荣,山林何损益。一身常晏如,于以养精魄。渴则饮清泉,饥则煮白石。自爱同闲云,散诞无留迹。
-
送远
古诗《送远》宋·释文珦,离情不可说,握手更踌躇。为客三秋尽,还家千里馀。山程枫叶赤,水驿柳条疏。日夕空林下,何人伴索居。
-
过山家
古诗《过山家》宋·释文珦,世外无尘累,幽居趣味长。深蹊竹影薄,小圃药苗香。水气浮溪壁,山风扫石床。频来从此始,莫怪老夫狂。
-
农家
古诗《农家》宋·释文珦,农家何所知,邻里自相宜。草径东风软,茅檐春日迟。数鸦鸣秃树,一犊卧荒陂。酒熟相留醉,于人不作期。
-
效陶四首用葛秋岩韵·其二
古诗《效陶四首用葛秋岩韵·其二》宋·释文珦,山深自无暑,五月草树寒。颇有遁世乐,得之亦非难。岩翁我同流,邂逅成清欢。回首功名人,琐琐不足观。