-
临安县
古诗《临安县》宋·释文珦,霸业归王室,空城但黍苗。溪随山势转,路入市声遥。故俗多征敛,遗民尚寂寥。伤心到今古,祠树亦萧萧。
-
冯深居宰会稽
古诗《冯深居宰会稽》宋·释文珦,诏辟稽山县,清风在一琴。那知致君术,不是字民心。官舍桐阴合,圜扉草色深。退衙人吏散,应共野僧吟。
-
怀安养·其二
古诗《怀安养·其二》宋·释文珦,惟吾与西佛,天性本相关。怊怅迷方久,浮沉苦海间。三心终不退,上辈必容攀。慈念应尤切,提携早共还。
-
春草
古诗《春草》宋·释文珦,菶菶萋萋绿渐滋,昔人辞意足堪推。由来南浦伤离日,不似西堂得句时。行旅独看空感慨,池塘关梦自神奇。吾虽万事皆慵懒,春草生时亦有诗。
-
观禹贡九州历代帝王国都地理图
古诗《观禹贡九州历代帝王国都地理图》宋·释文珦,万里江山几废兴,览图真合拊吾膺。三王二帝皆难问,两汉六朝何所称。此日中原全拱北,异时深谷或为陵。看来今古皆如梦,梦境虚无岂足凭。
-
春尽日
古诗《春尽日》宋·释文珦,春去无缘得暂留,意行晓到古原头。落花随水如多怨,老柳因风不奈愁。鹃声作意归何许,蝶梦无凭觉即休。林叟相逢俱一笑,都缘彼此是同流。
-
野翁
古诗《野翁》宋·释文珦,野翁百不为,白发老岩涧。宁肯慕膏粱,且复饱藜苋。故交非不多,尽作风叶散。馀生虽独存,反观亦如幻。
-
春谷
古诗《春谷》宋·释文珦,春谷行难尽,鸡声忽一家。溪流随雨涨,崖树受风斜。竹地偏生菌,桐阴正养茶。老翁年八十,不识有纷华。
-
野草花
古诗《野草花》宋·释文珦,心爱无名草,闲花取次开。自能追造化,浑不假栽培。姚魏伤攀折,楩楠困剪裁。祇因非世用,长得保根荄。
-
暮春书怀
古诗《暮春书怀》宋·释文珦,青春还又暮,草树各相高。细雨啼姑恶,微风飞伯劳。壮怀消白发,隐迹寄玄袍。万事何须计,人生各有遭。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
休粮僧
古诗《休粮僧》宋·释文珦,禅貌如冰雪,禅心去町畦。休粮烟火绝,养气语言低。空室无关钥,随身止杖藜。不曾游聚落,终老只山栖。
-
农父
古诗《农父》宋·释文珦,农家逢乐岁,欢笑自村村。麰麦黄铺野,桑麻绿映门。簄梁收鰋鲤,圈栅足鸡豚。古庙高枫下,迎神鼓笛喧。
-
梦觉
古诗《梦觉》宋·释文珦,岞崿东边旧草堂,久抛日日费思量。梦中分晓曾归去,觉后身仍在异乡。
-
西风
古诗《西风》宋·释文珦,西风落叶间,孤客有馀闲。寒水皆归壑,秋云不离山。鹘翻枯草去,鸦带夕阳还。幽趣何人共,柴门祇自关。
-
秋夜月下独吟
古诗《秋夜月下独吟》宋·释文珦,看月倚修桐,寥寥夜正中。西郊金气肃,南陆火云空。绕树徒怜鹊,传书未有鸿。浩歌谁与和,禅意自相通。
-
楼头钟
古诗《楼头钟》宋·释文珦,晨钟唤日出,夕钟号月升。两曜如辘轳,递转不曾停。人生于其间,谁能驻颓龄。楼头钟声催人入黄土,长生之学虚荒诞幻无可冯。君不见嬴政入海采灵药,回...
-
落叶
古诗《落叶》宋·释文珦,落叶重重与砌平,流泉澹澹入池清。无人识我无人到,独自吟诗独自行。
-
韩东山远访于西岑寄
古诗《韩东山远访于西岑寄》宋·释文珦,东东魏国之云仍,一清不减玉壶冰。生平闭户养真素,隐节久为人所称。远来访我青莲嶂,道骨仙风极闲旷。正是秋风落叶时,坐石分题语尤壮。奈何暂合还又...
-
短歌行
古诗《短歌行》宋·释文珦,忆昨游中林,鸟鸣兰蕙芳。重来岂云久,草木倏已黄。乙鸟始辞去,群鸿复南翔。天道有代谢,人生安得常。促促不我留,譬如石火光。红颜日以瘁,玄发日以...
-
昨日出城南行
古诗《昨日出城南行》宋·释文珦,昨日出城南,战阵如云屯。兵刃欲相接,杀气方腾掀。黄尘塞天地,日月为之昏。壮士仗忠义,不忘丧其元。奋然为前驱,誓报明主恩。卒伍皆贾勇,翕合无异...