-
老去·其一
古诗《老去·其一》宋·释文珦,老去寡交游,孤吟倚石楼。风生云渐散,虹见雨初收。苍莽天将暮,凄清气似秋。玄猿慰岑寂,长啸碧峰头。
-
地远·其一
古诗《地远·其一》宋·释文珦,地远无人迹,心闲见物情。洞中飞石燕,崖顶住山精。仙木开花异,灵泉吐溜清。幽栖已成趣,不复问浮名。
-
村行即事
古诗《村行即事》宋·释文珦,客中颇觉身无事,徐步西村引兴长。茅舍竹篱分向背,麦畦麻棱间青黄。少妇乘时方煮茧,老翁择日又移秧。农家满眼皆生意,应是无心出此乡。
-
出户
古诗《出户》宋·释文珦,出户逢幽客,相携过别村。冻开泥径滑,桥断石星存。云起难知处,泉流自有源。老农心甚适,耕凿长儿孙。
-
题故人溪亭
古诗《题故人溪亭》宋·释文珦,石泉清浸槛,终日远嚣纷。境与禅心会,源从静处分。乱峰寒蔽日,断壁昼生云。向此长栖止,何人得似君。
-
不出
古诗《不出》宋·释文珦,饥寒驱不出,忍死住空山。芰制几回补,荆扉终岁关。是非尘外远,云月句中闲。此意难名道,存诸静默间。
-
老身
古诗《老身》宋·释文珦,老身到此合称翁,双足蹒跚两耳聋。聊托迂疏居世表,幸无名字到官中。生期槁木寒灰尽,性与孤猿野鹤同。去岁有锥无地卓,今年锥地并皆空。
-
空庐
古诗《空庐》宋·释文珦,荒径草青青,空庐未始扃。好山皆在目,无事可劳形。已信虚空讲,何妨树石听。悠然朝复莫,真道自相冥。
-
赓李筼房韵
古诗《赓李筼房韵》宋·释文珦,故国频关梦,春深一到来。却因风景异,便棹雨舟回。其可忘诸夏,真堪赋七哀。天居曾入处,满目是寒苔。
-
岁晚自沙溪买舟归社桥酬李秋崖送别韵
古诗《岁晚自沙溪买舟归社桥酬李秋崖送别韵》宋·释文珦,岁暮溪头欲雪天,思归频问社桥船。心知篱落梅花树,已有寒香似去年。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
书怀
古诗《书怀》宋·释文珦,为知不是功名骨,换著方袍入翠微。身事半生贫里过,家园千里梦中归。寻诗野寺云黏屐,采药名山露湿衣。似此疏狂争怪得,从来野鹤自难鞿。
-
今日
古诗《今日》宋·释文珦,今日天气佳,悠然动清兴。桑间葚初熟,时复鸣戴胜。同游尽萧散,野径亦幽夐。仰面看青天,长啸山谷应。
-
旅感
古诗《旅感》宋·释文珦,苦无住山资,千里远为客。兄弟会面难,双亲鬓毛白。故园书不来,愁绪日夜积。满庭枯草根,忽复化新碧。
-
夜禅
古诗《夜禅》宋·释文珦,岩房静坐夜方中,无相无缘智境融。未始将心空万法,曾知万法本来空。
-
梦中作
古诗《梦中作》宋·释文珦,弃置何足忧,贫贱元非病。山边水边行,颇适幽人情。柴门绝轮鞅,苍苔满修径。忽听渔者歌,还动江湖兴。
-
百年·其二
古诗《百年·其二》宋·释文珦,百年亦何为,终岁常壈坎。玄裘不掩胫,素发自垂颔。吾亲归夜台,益重霜露感。仰视天一方,星河同惨澹。
-
老人
古诗《老人》宋·释文珦,老人方外人,观物又观身。得性无今古,随时亦故新。梅容微笑腊,柳意暗藏春。除是同怀者,知予此语真。
-
梅花
古诗《梅花》宋·释文珦,梅如姑射仙,桃李终难并。雪底暗传香,泉边孤照影。清声闻丽谯,至味入钟鼎。爱者虽繁多,知名独和靖。隐显不同功,因之发深省。
-
苕霅歌
古诗《苕霅歌》宋·释文珦,昔闻两溪水色异,苕清霅浑犹渭泾。又闻发源自天目,悬高坠峻如建瓴。日夜滚滚流不止,尽过白蘋红蓼汀。流入太湖不复辨,挹之但闻鱼鳖腥。堪笑人生亦如...
-
寄林竹溪
古诗《寄林竹溪》宋·释文珦,四海寥寥孰可宗,唯知溪上有溪翁。乾坤尽入文心里,今古同归醉眼中。梅子熟时明祖意,竹君多处振清风。野人祇是空相忆,浙水闽山信不通。