-
次妙上人山居韵
古诗《次妙上人山居韵》宋·吴惟信,茅宇无人过,荆扉尽日关。酒中生快乐,诗里着清闲。朋友数竿竹,画图千叠山。何如终隐此,尘境莫思还。
-
春日书僧舍壁·其一
古诗《春日书僧舍壁·其一》宋·吴惟信,一宿山中万虑忘,石泉声细鸟声长。落花满地游人去,寂寞棋窗又夕阳。
-
邮亭书怀
古诗《邮亭书怀》宋·吴惟信,晚向邮亭立,原荒草树稀。天随云气变,雨带雪花飞。客鬓今年白,故园何日归。知音空满眼,范叔自无衣。
-
宿馀晖庵
古诗《宿馀晖庵》宋·吴惟信,庵在村烟底,除非到者知。因投今夜宿,记得去年诗。窗外雨犹滴,佛前灯未吹。无人同淡话,看杀菊花枝。
-
登下竺塔
古诗《登下竺塔》宋·吴惟信,浮图灵鹫上,迢递入晴氛。绝顶我忽到,下方钟屡闻。林深馀腊雪,谷暖涨春云。更待溪梅发,相期一访君。
-
竹·其三
古诗《竹·其三》宋·吴惟信,天下清高物,无过是此君。托根才有地,长节便摩云。翠色晴时见,愁声雨夜闻。粉痕如早脱,龙化复何云。
-
杜鹃
古诗《杜鹃》宋·吴惟信,锦江宫苑已成尘,啼血千年恨益深。月满空山花满地,一声愁杀未归人。
-
师兄庵住香山寄·其二
古诗《师兄庵住香山寄·其二》宋·吴惟信,身陷清贫乐有馀,风流人物称山居。虚堂扫地犹持课,隐几看云罢读书。破碎衣裳多自补,髼松头发少曾梳。有时行向湖边去,闲对渔翁话古初。
-
晓吟
古诗《晓吟》宋·吴惟信,翠帐香消卷碧纱,风捎残雨湿栏牙。蜻蜓亦被凉勾引,清晓低飞入水花。
-
寄范文子
古诗《寄范文子》宋·吴惟信,身老心无事,何曾恋故乡。风烟拟画卷,冰雪满诗囊。魂梦江湖阔,语言兰蕙香。城中虽久住,多只到僧房。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
雨夜闻猿
古诗《雨夜闻猿》宋·吴惟信,山风吹满石床云,花落红缸夜欲分。唤起十年乡国恨,一声猿向雨中闻。
-
竹·其二
古诗《竹·其二》宋·吴惟信,耐久相看是此君,眼前才有便无尘。尽多转好延留客,虽少犹能爽快人。清影疏疏垂地面,高标直直上云津。忍饥食肉俱休学,一击从今认所真。
-
赠广淳破衣·其二
古诗《赠广淳破衣·其二》宋·吴惟信,旧抄梵律已俱焚,一片闲情老白云。定起石台华雨冷,满山松籁月中闻。
-
春日湖上·其二
古诗《春日湖上·其二》宋·吴惟信,柳絮漫空雪样轻,梨花风起近清明。山南山北游人闹,屋后屋前春鸟鸣。
-
初春湖上
古诗《初春湖上》宋·吴惟信,薄薄晴烟锁六桥,酒旗无力任西飘。眼前春意知多少,尽属梅梢与柳条。
-
山居春兴
古诗《山居春兴》宋·吴惟信,林雪消寒滴,春风入草庐。好山分客看,闲地课童锄。竹瘦偏宜鹤,泉清直见鱼。迩来因苦咏,零乱一床书。
-
赠刘致高
古诗《赠刘致高》宋·吴惟信,自古骚人心自别,过从不是俗交朋。谈诗海内逃名客,学道山中出定僧。小艇春游时载酒,高楼雨坐夜悬灯。深知大隐工夫到,只恐明时有诏徵。
-
呈云麓史侍郎
古诗《呈云麓史侍郎》宋·吴惟信,若教尽尽说漂沉,却恐无憀老不禁。百拙难随今日巧,一贫方识古人心。牛羊归尽荒郊阔,猿鹤愁多故国深。亦欲以诗为活计,世间何许觅知音。
-
寄朱仁叔伦魁
古诗《寄朱仁叔伦魁》宋·吴惟信,论文豁意气,把酒见情亲。一别不知返,烟花空自春。边愁生鼓角,客梦落风尘。相约在何许,买山归卜邻。
-
严陵道中·其一
古诗《严陵道中·其一》宋·吴惟信,长安回首远,渐渐近严陵。客梦春江橹,乡心野店灯。路行三百里,山看万千层。处处皆幽胜,题诗愧不能。