-
笔·其二
古诗《笔·其二》宋·吴惟信,锋芒虽早露,用舍见升沉。白秃千茎发,丹留一寸心。策勋芸阁久,洁己石潭深。却笑江淹辈,区区梦里寻。
-
寄天竺山人
古诗《寄天竺山人》宋·吴惟信,白云天竺寺,谁似尔清闲。诗可名身后,人传到世间。梅花香雪涧,树色锁春山。空有相寻约,高风岂易攀。
-
古寺·其一
古诗《古寺·其一》宋·吴惟信,古院无人至,闲门晓亦开。山獐攲定石,野蚁集生台。春动烟浮树,阴庭雪缀苔。午窗幽梦断,万籁发清哀。
-
寄巴上人
古诗《寄巴上人》宋·吴惟信,相思不但是黄昏,才到凄凉便忆君。明月当天人寂寂,西风卷地叶纷纷。归心随水流千里,别恨因秋凑十分。灯火何时共良夜,一杯香茗细论文。
-
寄何洪
古诗《寄何洪》宋·吴惟信,久贫朋友断,子独喜吾贫。不是三生得,如何一似亲。和诗书纸尽,招饮典衣频。未遂功名志,空林且寄身。
-
寻梅
古诗《寻梅》宋·吴惟信,春山合碧映春泉,今日寻梅忆去年。阴径谁知藏造化,晴花一树锁寒烟。
-
送北涧常州住院
古诗《送北涧常州住院》宋·吴惟信,一生玉雪照人间,古意因君唤得还。丹凤未应栖恶木,白云又见出空山。吟分柳色春风暖,船载梅花月夜闲。从此共谁歌大雅,羁孤寒影欲追攀。
-
寄徐□
古诗《寄徐□》宋·吴惟信,白雪满头颅,何堪涉畏途。不知乡信去,曾达故人无。日落鸦声急,天空雁影孤。定应吟望处,思忆到江湖。
-
雨中对梅寄何户曹·其二
古诗《雨中对梅寄何户曹·其二》宋·吴惟信,休说登山与绕溪,林间曾见入檐低。尽开花去浑如雪,忽有香来即是题。九客不容同气味,六宫回首隔云泥。策勋商鼎何愁晚,幽意分明在短藜。
-
寄孟宰
古诗《寄孟宰》宋·吴惟信,在家只有一年闲,至乐多生笔砚间。天上有楼人不见,吟魂迷在雨中山。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
曾懒翁复寄俞进可·其二
古诗《曾懒翁复寄俞进可·其二》宋·吴惟信,望望春来一解颜,春多风雨怯衣单。柳烟漠漠山堂晓,梅雪纷纷水国寒。贫里诗囊当自佩,醉中匣剑共君看。交游肯作云翻覆,凿齿东来喜道安。
-
春梦谣
古诗《春梦谣》宋·吴惟信,销金帐掩水沉烟,髻滑金钗落枕边。魂梦不知春已去,误随蝴蝶过秋千。
-
上曾赞府三首·其三
古诗《上曾赞府三首·其三》宋·吴惟信,四岁传家子,心明语未真。也知初受命,似觉便成人。举动须呼仆,端身学拜亲。若教楼上去,定道摘星辰。
-
幽居遣怀
古诗《幽居遣怀》宋·吴惟信,百年身已任浮沉,但得幽居不厌深。鹤立庭阶花寂寂,莺声池馆柳阴阴。看书消豁三竿日,琢句驱驰一寸心。莫为无才人所弃,携壶野逸自相寻。
-
赠别上官良史
古诗《赠别上官良史》宋·吴惟信,不惜黄金一醉君,唤歌催舞语纷纷。天涯明月空相忆,寒雁无声入断云。
-
寄闻季实
古诗《寄闻季实》宋·吴惟信,君虽龟邑住,笔下自烟霞。仁不违三月,心长在五车。雄豪轻俗辈,名字落诗家。无计论文醉,溪桥酒独赊。
-
寄桐庐张尉
古诗《寄桐庐张尉》宋·吴惟信,一廉儒者政,半隐寄其名。心古门庭阔,吟多笔研清。云晴春嶂薄,潮落暮江平。必是闲无事,琴馀鹤数声。
-
隐居·其二
古诗《隐居·其二》宋·吴惟信,身居修竹茂林间,婆饼声中白昼闲。此地遁潜无不可,何须更买沃洲山。
-
良月对菊
古诗《良月对菊》宋·吴惟信,唐人十日咏,早有怨人心。况在严霜后,犹开满地金。远香秋梦断,艳色雨吟深。未信渊明死,寥寥无赏音。
-
赠洪汤夫道士
古诗《赠洪汤夫道士》宋·吴惟信,住遍长安店,何曾说到穷。孤吟多夜雨,一醉自春风。魂梦云山远,狂豪天地空。仙家抛业久,何日返辽东。