-
伤春
古诗《伤春》宋·吴惟信,白发伤春又一年,闲将心事卜金钱。梨花瘦尽东风软,商略平生到杜鹃。
-
空斋
古诗《空斋》宋·吴惟信,空斋日日清吟过,溪上梅开也不知。坐久正愁炉火冷,北风吹折蠹杉枝。
-
赠别·其四
古诗《赠别·其四》宋·吴惟信,笙歌一曲强相留,酒不能消满面愁。相对正弹离别泪,杜鹃声到夕阳楼。
-
秋日道中
古诗《秋日道中》宋·吴惟信,水边篱落总斜曛,策策西风卷白云。万里秋光人不管,蓼花桐叶自平分。
-
赠别·其二
古诗《赠别·其二》宋·吴惟信,手弹珠泪向离筵,残日依依上客船。流水自随人去远,绿杨只在曲江边。
-
寄越上高疏寮
古诗《寄越上高疏寮》宋·吴惟信,便教烟雨画成图,争似归来有贺湖。镜里精神西晋有,诗家标准晚唐无。惜花春尽莺吟苦,敲竹风清鹤梦孤。世事正多心早懒,著书赢得静工夫。
-
柳
古诗《柳》宋·吴惟信,灞桥烟水碧沉沉,万缕低垂结翠阴。学舞腰肢风外细,凝愁颜色雨中深。絮漫天地凄凉泪,萍满池塘造化心。记得赠行曾折处,短长亭畔听莺吟。
-
立春日即事
古诗《立春日即事》宋·吴惟信,检残玉历又春来,造化无私命转乖。照水莫嫌穷面目,看山长有好情怀。生期惠远眠云过,死问林逋借地埋。诗到夜寒吟更苦,一枝梅雪映书斋。
-
古寺·其二
古诗《古寺·其二》宋·吴惟信,山烟藏古寺,鸱殿与云齐。松鼠下阶走,竹鸡当户啼。泉寒飞瀑远,僧老诵经低。细读苔碑了,东风起杖藜。
-
赠史泳
古诗《赠史泳》宋·吴惟信,烽火穷边几度愁,亦曾将死博封侯。谤兴在彼情谁恕,事过知君痛自休。跨马甲衣春雪白,射雕弓箭晓星流。救时正属英雄者,更着工夫必到头。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
送冯中可讷上边
古诗《送冯中可讷上边》宋·吴惟信,兵法通儒用,观光上玉京。一言旋造化,万古立功名。剑入边云静,船开江月明。深知有志者,不肯负平生。
-
寄远·其二
古诗《寄远·其二》宋·吴惟信,江风月白水平沙,一曲琵琶别酒家。泪洒秋风消息断,可怜犹自信灯花。
-
谢平江吴守送万寿安泊
古诗《谢平江吴守送万寿安泊》宋·吴惟信,万间垂芘一夫穷,应念空成白首翁。且喜有僧同夜话,不愁无路借春风。江湖气吐诗坛下,星斗光生剑匣中。从此自知当变化,梦魂先别灞桥东。
-
严陵道中·其三
古诗《严陵道中·其三》宋·吴惟信,祇见青山不见家,石栏空倚夕阳斜。梅花欲尽东风急,春事看看到杏花。
-
重拜和靖墓
古诗《重拜和靖墓》宋·吴惟信,片玉沉山草亦珍,断碑残石当麒麟。君王别为开门户,不欲梅花见路人。
-
拜和靖墓
古诗《拜和靖墓》宋·吴惟信,坟草年年一度青,梅花无主自飘零。定知魂在梅花上,唯有春风唤得醒。
-
酬别意上人
古诗《酬别意上人》宋·吴惟信,尘中孤影镜中丝,往事星星不忍思。回首便成千里梦,寻盟当以几时期。秋江浩荡鸥翻浪,月树萧疏鹊绕枝。倘有一书相问讯,只消多写暮云诗。
-
凤凰台怀古
古诗《凤凰台怀古》宋·吴惟信,凭高北望旧神州,江绕秦淮万古流。塞草寒沙埋战血,更无林叶共伤秋。
-
寄倪升之
古诗《寄倪升之》宋·吴惟信,寻常曾见说,家远欲归难。身暂投莲社,心犹在杏坛。摊书灯下读,磨剑月中看。近日无消息,相思雨雪寒。
-
赠天台项方城
古诗《赠天台项方城》宋·吴惟信,天台山下住,萧散过平生。魂梦江湖阔,吟哦笔砚清。客心云自在,人品玉分明。又向长安道,相逢话别情。