-
竹·其一
古诗《竹·其一》宋·吴惟信,所爱幽窗下,烟丛与露枝。才闻风起处,便是雨来时。节直将谁比,心空只自知。青青长在眼,休说化龙迟。
-
秋夕
古诗《秋夕》宋·吴惟信,西风吹露下秋空,乌鹊无声占碧桐。天气微凉人好睡,阑干闲在月明中。
-
辞史侍郎
古诗《辞史侍郎》宋·吴惟信,事到依人易策勋,合归收拾北山云。春风入手非闲用,种得梅花却寄君。
-
咏猫
古诗《咏猫》宋·吴惟信,弄花扑蝶悔当年,吃到残糜味却鲜。不肯春风留业种,破毡寻梦佛灯前。
-
湖上雨吟
古诗《湖上雨吟》宋·吴惟信,湿了荷花雨便休,晚风归柳澹于秋。一生不作机心事,合转船头向白鸥。
-
菖蒲
古诗《菖蒲》宋·吴惟信,一掬寒泉块石头,两三茎叶弄轻柔。梦回一霎龙湫雨,五月轩窗也带秋。
-
兰花
古诗《兰花》宋·吴惟信,寒谷初消雪半林,紫花摇弄昼阴阴。是谁曾见吹香处,千古春风楚客心。
-
苏堤清明即事
古诗《苏堤清明即事》宋·吴惟信,梨花风起正清明,游子寻春半出城。日暮笙歌收拾去,万株杨柳属流莺。