-
次王汉和见寄韵
古诗《次王汉和见寄韵》宋·吴惟信,扇恩已尽汉宫秋,空忆金鞍远玉楼。九辩不歌黄菊老,断烟零雨为谁愁。
-
呈蒙斋
古诗《呈蒙斋》宋·吴惟信,出处真麟凤,诗书得正传。仁心全造化,风骨半神仙。门柳摇春雨,庭花锁暮烟。云台非隐地,即日帝王宣。
-
荷花
古诗《荷花》宋·吴惟信,吴姬一曲采莲歌,回首秋风卷碧波。翠盖不能擎雨露,鸳鸯应怨夜寒多。
-
贺史守凤雏满月
古诗《贺史守凤雏满月》宋·吴惟信,玉手歌姬托凤雏,堂前画额旋调朱。春风吴会宜男草,试问他人种得无。
-
赠广淳破衣·其四
古诗《赠广淳破衣·其四》宋·吴惟信,悟彻心宗即是禅,老来风骨尚依然。自云林下浑无事,不到人间亦有年。秋磬声清敲落月,晓瓶手冷汲寒泉。我来问道空归去,寂寞云山薄暮天。
-
野望
古诗《野望》宋·吴惟信,闲与芦花立水边,归心客思两茫然。夕阳收尽天风急,一树寒鸦落野田。
-
寄金陵楼制参监丞
古诗《寄金陵楼制参监丞》宋·吴惟信,不以一闲为至乐,拟将短铗向谁弹。事于错处知天理,心到灰时始岁寒。梁燕语分春寂寞,海棠愁入雨阑干。故人散尽江湖远,虽有新诗寄亦难。
-
闲居即事书僧舍壁
古诗《闲居即事书僧舍壁》宋·吴惟信,自说居山好,多年静掩扉。松阴围坐石,苔色上禅衣。鹤瘦迎风舞,云闲带雨归。地幽人事断,客至亦忘机。
-
春日书壁
古诗《春日书壁》宋·吴惟信,开尽桃花落尽梅,衡门寂寂掩苍苔。多情惟有双飞燕,不道人贫便不来。
-
赠唐道士
古诗《赠唐道士》宋·吴惟信,自从入道戴星冠,名利何曾着眼看。地尽种蔬因茹素,瓶长储水为浇丹。风生晓槛占天久,霜滴秋坛拜斗寒。几度相寻寻不见,但闻金磬响云端。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
山庵即事
古诗《山庵即事》宋·吴惟信,阴阴定是过残年,积雪才晴又满天。山寺寻梅谁怕冷,地炉烧竹自无烟。斋蔬清洁朝朝食,诗草纵横日日编。更有身心空寂处,夜禅多在佛灯前。
-
上湖守赵希苍·其一
古诗《上湖守赵希苍·其一》宋·吴惟信,方今选牧匪为轻,果见名邦付老成。白发益坚忧国念,丹心常蕴爱君诚。月迁花影尨无吠,风舞棠阴鹤自行。看着碧澜堂下水,与君政事一般清。
-
寄远·其四
古诗《寄远·其四》宋·吴惟信,澹烟芳草乡心远,细雨梨花客梦孤。十载故庐茅卷尽,春风知有燕归无。
-
赠任处士
古诗《赠任处士》宋·吴惟信,故园不恋恋西湖,赁得民居作隐居。开口不离仁义字,闭门惟读圣贤书。老无子息偏怜鹤,闲有工夫尽钓鱼。酒熟自斟诗自和,功名一念已消除。
-
呈岳总卿
古诗《呈岳总卿》宋·吴惟信,黄尘漠漠路漫漫,旧钓空思水国寒。乡信不来云树远,斜阳无语下栏干。
-
师兄庵住香山寄·其一
古诗《师兄庵住香山寄·其一》宋·吴惟信,主持兰若太湖傍,愈觉清高不比常。窗下围棋松日薄,径中行药竹风凉。诗成封去邻僧和,茶嫩惟同野客尝。见说近时勤行业,朝朝亲炷佛前香。
-
寄何尉·其一
古诗《寄何尉·其一》宋·吴惟信,栽松艺竹旧林丘,失意归来更不愁。纵使浮名磨灭得,好诗云锁越山头。
-
题李师德书楼
古诗《题李师德书楼》宋·吴惟信,楼高山对起,天予逸人居。万事不到处,满床皆是书。风云知远大,日月付乘除。眇眇新吟思,谁怜合古初。
-
上曾赞府三首·其一
古诗《上曾赞府三首·其一》宋·吴惟信,自肯名为懒,何曾与众同。闲情长向道,妙语半谈空。平日身多病,今年药有功。门前栽五柳,春亦在其中。
-
寄远·其一
古诗《寄远·其一》宋·吴惟信,别后一身长是客,何须更说负烟萝。近来心事深如海,梅损清香雨雪多。