-
岁朝
古诗《岁朝》宋·真山民,画角声中旧岁除,新年喜气满屠苏。阳和忽转冰霜后,元气更如天地初。晚色催诗归草梦,春光随笔上桃符。闭门贺客相过少,静对梅花自看书。
-
游凤栖寺
古诗《游凤栖寺》宋·真山民,十载重游古凤栖,莲宫新绕绿杨堤。欲谈世事佛无语,不管客愁禽自啼。苔滑空廊妨散步,尘昏老壁失留题。僧家田地邻家种,菜甲春风绿满畦。
-
春游阻雨次韵
古诗《春游阻雨次韵》宋·真山民,田里熙熙便是春,追游何必艳阳辰。打门吏少花村静,听雨高眠亦可人。
-
圣果院访忠上人不值
古诗《圣果院访忠上人不值》宋·真山民,管领东风入杖藜,落梅香里已招提。苔痕一径白云湿,花影半窗红日低。欲见高僧聊尔耳,便乘馀兴去来兮。葛藤有话无人共,付与隔林幽鸟啼。
-
平章命
古诗《平章命》宋·真山民,万甲蟠胸老气雄,将星光照海云东。声名宣尉裴中立,地步平章韩魏公。大纛高牙山水县,褒衣博带藻芹宫。书生端为斯文喜,俎豆先行军旅中。
-
光霁阁晚望
古诗《光霁阁晚望》宋·真山民,一阁纳万象,危阑俯渺茫。白沙难认月,黄叶易为霜。宿鸟投烟屿,归樵趁野航。孤吟谁是伴,渔笛起沧浪。
-
次韵潘恕堂见寄
古诗《次韵潘恕堂见寄》宋·真山民,抱瓮区区老汉阴,空斋拥鼻日长吟。青山隔截市朝面,白发消磨豪杰心。书既无成休学剑,贵无可买耻言金。情知不入鸳鸾侣,赖有鸥盟尚可寻。
-
客中临归仍送游教谕
古诗《客中临归仍送游教谕》宋·真山民,建括相望天一涯,快哉此地话襟期。芹边春煖几杯酒,门外月高千首诗。去去先生此休矣,栖栖游子暮何之。送行折了邮亭柳,归卧白云歌紫芝。
-
初夏
古诗《初夏》宋·真山民,一叶薰风带暑回,雨添浓翠暗庭槐。不随春去莺犹在,好竞时妆榴又开。剪尺旋栽新白苧,杯盘聊荐旧青梅。箧中敝扇投閒久,依旧团团入手来。
-
宿南峰寺
古诗《宿南峰寺》宋·真山民,禅房花木锁深幽,借与诗人信宿留。幡影分来半廊月,磬声敲破一林秋。僧偏好事能青眼,佛本无心亦白头。试问青松峰外鹤,閒边曾见几人游。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
晚步
古诗《晚步》宋·真山民,未暝先啼草际蛩,石桥暗度晚花风。归鸦不带残阳老,留得林梢一抹红。
-
宋道士同游白云关
古诗《宋道士同游白云关》宋·真山民,扶携方外友,来入白云关。八九峰如画,两三人倚栏。棋声敲竹外,帘影落花间。一曲瑶琴罢,翠阴生昼寒。
-
春晓雨
古诗《春晓雨》宋·真山民,破晓檐花未放乾,披衣和梦倚阑干。酿成苔晕地犹湿,老尽莺声风正寒。无客醉敲金镫响,有人睡怯翠衾单。牡丹一夜成消瘦,下却珠帘不忍看。
-
次李林居春晓游园
古诗《次李林居春晓游园》宋·真山民,灭没晨曦弄淡晴,追随杖履竹间亭。花逢酒侣容先醉,柳见诗人眼剩青。三月光阴半流水,百年身世一浮萍。啼鹃只管催春去,不道衰翁已怕听。
-
留槎阁寓感
古诗《留槎阁寓感》宋·真山民,俯仰乾坤为一嗟,西风原上夕阳斜。石麟已换延陵冢,银汉今无博望槎。前古英雄俱寂寞,黄昏灯火自諠哗。不惟人事年年改,近日灵洲水没沙。
-
閒中
古诗《閒中》宋·真山民,敢咎章缝解误人,甘于閒处著閒身。腹中书在温仍熟,梦里诗成记不真。引鹤徐行三径晓,约梅同醉一壶春。今朝有喜谁知得,新换衔头号散民。
-
春日
古诗《春日》宋·真山民,韶光今几许,我欲问流莺。花影扫不去,草根锄又生。心空诸妄息,身老万缘轻。正是春风好,幽兰不肯争。
-
春晓山行
古诗《春晓山行》宋·真山民,风扫连阴作快晴,瘦筇伴我出山扃。路从初日红边过,人在野花香里行。古木殊无趋世态,幽禽懒作弄春声。棕鞋踏遍山南北,只与白云相送迎。
-
吴王夜宴图
古诗《吴王夜宴图》宋·真山民,银漏迢迢夜未晨,管弦声里绮罗春。饮阑方拥名娃醉,岂料稽山正卧薪。
-
夜坐
古诗《夜坐》宋·真山民,匹马平生汗漫游,如今寂寞老林楸。小窗半夜青灯雨,幽树一庭黄叶秋。懒看世情宁睡去,怕伤时事莫吟休。寒蛩可是知人意,未到莎根只说愁。