-
醉馀再赋
古诗《醉馀再赋》宋·真山民,堪叹诗翁酒兴豪,醉馀犹复一登高。西风抵死相摇撼,争奈儒冠裹得牢。
-
客中遇乡友季芳远归省亲
古诗《客中遇乡友季芳远归省亲》宋·真山民,河梁邂逅话襟期,猎猎西风透裌衣。酒脸未随红叶醉,乡心先逐白云飞。客中送客难为别,山上安山胡不归。借使家书君可寄,此间无复问庭帏。
-
春闺词
古诗《春闺词》宋·真山民,愁锁眉尖未肯消,何心更待两蛾娇。一春螺黛浑无用,付与东风染柳条。
-
春感
古诗《春感》宋·真山民,春光元自好,我却为春愁。但见柳青眼,不知人白头。一身浮似寄,百岁去如流。赖有芳樽在,花前日醉游。
-
秋晚
古诗《秋晚》宋·真山民,暮色入江郊,霜风两鬓毛。笛声吹月落,诗兴挟秋高。谢绝南柯蚁,留连左手螯。孤灯竹窗底,危坐一歌骚。
-
江头春日
古诗《江头春日》宋·真山民,风煖旗亭煮酒香,醉醒始悟是他乡。驾言行迈路千里,岂不怀归天一方。春事渐消莺语老,离愁偏胜柳丝长。无聊莫向城南宿,淡月梨花正断肠。
-
舟中峡口
古诗《舟中峡口》宋·真山民,乱山如碧玉,处处见鹃花。水涨傍分港,舟行倒走沙。宿依沽酒市,饭过钓鱼家。喜脱风波险,推篷数暝鸦。
-
閒居
古诗《閒居》宋·真山民,虚明两竹窗,济楚一书房。风动鸟移树,花香蝶过墙。身安知病少,昼静觉春长。未必全无事,终焉也胜忙。
-
夏日
古诗《夏日》宋·真山民,虚窗暑亦凉,境静昼偏长。树色烟明灭,蝉声风抑扬。家贫书是业,身老睡为乡。赤日黄埃客,纷纷为底忙。
-
孤标上人留宿
古诗《孤标上人留宿》宋·真山民,山僧留我宿,我亦似山僧。香茗半瓯雪,寒齑一箸冰。廊风响黄叶,壁雨暗青灯。参透诗三昧,何须契一乘。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
秋扇
古诗《秋扇》宋·真山民,人心有炎凉,我心无欢悲。箧中重自珍,会有薰风时。
-
道逢过军投宿山寺
古诗《道逢过军投宿山寺》宋·真山民,穷途欲焉往,薄暮此相投。蟋蟀数声雨,芭蕉一寺秋。乡关来枕畔,时事上眉头。长叹为僧好,今逢更说愁。
-
修真院访崔道士
古诗《修真院访崔道士》宋·真山民,竹扉苍藓墙,林下小丹房。风定香烟直,月斜帘影长。瀹茶泉味别,点易露痕香。安得栖尘外,求师却老方。
-
高帝
古诗《高帝》宋·真山民,未央前殿养亲时,想记当年俎上危。借问杯羹何等语,如今安用玉卮为。
-
夜话无上人房
古诗《夜话无上人房》宋·真山民,蒲团一榻上,坐到夜将分。窗月灯昏见,岩泉雨歇闻。茶瓯胜饮酒,禅语当论文。只恐红尘迹,涴师松下云。
-
幽栖
古诗《幽栖》宋·真山民,鹤护松扉久不开,蒲团端坐思悠哉。故交只向梦中见,閒事不经心上来。双屐蹑云春采药,一筇拄月夜观梅。东风似见山童懒,自与幽人扫径苔。
-
山人家
古诗《山人家》宋·真山民,片云隔断嶂西峰,三两山花屋角红。几亩桑麻春社后,数家鸡犬夕阳中。拾薪涧底青裙妇,倚杖檐间白发翁。我亦愿来同隐者,种桃早晚趁东风。
-
山间次季芳韵
古诗《山间次季芳韵》宋·真山民,好山多在眼,尘事少关心。风竹有声画,石泉无操琴。许猿分野果,留鹤守云林。不是閒边客,谁来此地吟。
-
梅仙山
古诗《梅仙山》宋·真山民,西都不知寿,安用独长年。纵有丹炉在,难吹汉火燃。
-
独坐
古诗《独坐》宋·真山民,寒斋淡无味,孤坐思悠悠。时事三缄口,年光一转头。有书遮老眼,无药疗閒愁。假使丹心在,衰迟也合休。