-
初冬
古诗《初冬》宋·真山民,林叶新经数夜霜,地炉独拥一山房。尘书邀我共高阁,浊酒劝人归醉乡。费省家贫还似富,身閒日短亦如长。梅花苦欲催吟兴,又破梢头半点香。
-
山亭避暑
古诗《山亭避暑》宋·真山民,怕碍清风入,丁宁莫下帘。地皆宜避暑,人自要趋炎。竹色水千顷,松声风四檐。此中有幽致,多取未伤廉。
-
永嘉秋夕
古诗《永嘉秋夕》宋·真山民,风战枯桐敲纸窗,拥裘无寐夜偏长。樵楼三鼓夜将午,云雁数声天正霜。寓世此身惊逆旅,宽怀何处不吾乡。江头风景日堪醉,酒美蟹肥橙橘香。
-
幽兴
古诗《幽兴》宋·真山民,不赋千钟赋一箪,天公有意养痴顽。书犹能看未曾老,诗亦莫吟方是閒。宽著庭除贪贮月,少栽竹树要观山。空阶两日无行迹,又上苔花几点斑。
-
三月晦日
古诗《三月晦日》宋·真山民,九十风光能有几,东风遽作远行人。樽前莫惜今朝醉,明日莺声不是春。
-
三峰寺
古诗《三峰寺》宋·真山民,寂寞烟林噪乱鸦,青鞋步入野僧家。云深不碍钟声出,日转还移塔影斜。廊下蜗黏沿砌藓,佛前蜂恋插瓶花。竹床纸帐清如水,一枕松风听煮茶。
-
晓行山间
古诗《晓行山间》宋·真山民,出门谁是伴,只约瘦藤行。一二里山径,两三声晓莺。乱峰相出没,初日乍阴晴。僧舍在何许,隔林钟磬清。
-
幽居杂兴
古诗《幽居杂兴》宋·真山民,松桂小菟裘,山扉幽更幽。蜂王衙早晚,燕子社春秋。鬓秃难遮老,心宽不贮愁。年来把锄手,无复揖公侯。
-
兵后刘秀宽见过
古诗《兵后刘秀宽见过》宋·真山民,冉冉岁云暮,閒居安所之。途穷身是累,痛定语犹悲。衰鬓数茎雪,空囊一卷诗。儒衣例如此,惜也不逢时。
-
新年
古诗《新年》宋·真山民,妆点春光到眼边,冻消残雪暖生烟。杏桃催换新颜色,惟有寒梅老一年。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
醉题斋壁
古诗《醉题斋壁》宋·真山民,此是閒中安乐窝,从渠忙处为奔波。人心少似秋胡妇,世事多参春梦婆。但把功名齐蚁蛭,定无荣辱到渔蓑。醉乡境界偏宽阔,天地都归一浩歌。
-
送云泉入山
古诗《送云泉入山》宋·真山民,薜萝丛里郁青青,别是幽栖一段清。水色山光皆画本,蝉声禽语亦吟情。人今不改衣冠古,道重方知富贵轻。为语俗交休见问,已从麋鹿订新盟。
-
水墨海棠
古诗《水墨海棠》宋·真山民,不将翠袖捲纱红,怪得陈玄夺化工。想是太真春睡足,梦魂正在黑甜中。
-
题济川桥
古诗《题济川桥》宋·真山民,十二阑干百尺台,登临洗尽眼中埃。沙痕长与水吞吐,桥影不妨船往来。两岸楼台随世换,四山图画自天开。槎边今古无穷思,都付西风酒一杯。
-
东粤庙
古诗《东粤庙》宋·真山民,颓阑斜照网蛛丝,陈迹凄凉万古悲。柘水尚鸣亡国怨,山松曾见受封时。碑因苔蚀无完字,城为田侵失旧基。当日东瓯知几战,如今赢得一荒祠。
-
观书自叹
古诗《观书自叹》宋·真山民,皓首抱遗经,堪怜误一生。空共蠹虫饱,自作忍饥声。
-
连城春夜留别张建溪
古诗《连城春夜留别张建溪》宋·真山民,飞絮游丝客子心,连城那忍遽分襟。青灯应见诗情苦,浊酒不如交味深。一榻暖风栖竹屋,半阑淡月立花阴。离怀今夜先收拾,尽付明朝马上吟。
-
隐怀
古诗《隐怀》宋·真山民,样不趋时合便休,都将往事付东流。眼看浮世自今古,迹与孤云同去留。泉石定非骑马路,功名不上钓鱼舟。有时但得句无问,只与渔歌互唱酬。
-
蜜蜂
古诗《蜜蜂》宋·真山民,酿成百花脾,聊尔了口腹。人知口中甘,谁料腹中毒。
-
江楼秋夕
古诗《江楼秋夕》宋·真山民,楼高古城绕,无奈漏声催。幽梦风吹断,新吟月送来。江长渔唱远,云冷雁声哀。明日重阳酒,黄花开未开。