-
送勉华严见本师
古诗《送勉华严见本师》宋·释绍昙,秦望山前撞老爷,一拳打得鼻头喎。衲僧气息都忘了,无复寻香嗅杂华。
-
偈颂一百一十七首·其四十九
古诗《偈颂一百一十七首·其四十九》宋·释绍昙,打破剑门关,未死先辞世。书偈自涂糊,白把骊珠碎。口款细供通,自首原其罪。木人歌舞石人悲。声遏行云,雁序分,影落千峰外。
-
偈颂一百一十七首·其三十二
古诗《偈颂一百一十七首·其三十二》宋·释绍昙,太阿久瘗丰城剑,才遇张华便发光。积世冤雠都扫却,蛰龙银匣袭珍藏。
-
出山相赞
古诗《出山相赞》宋·释绍昙,六年雪冻不死,见明星便说悟。走出山来一窖无,被人唤作赤须胡。
-
颂古五十五首·其四十四
古诗《颂古五十五首·其四十四》宋·释绍昙,绿萝窗底枕肱时,梦绕华胥客路迷。听得烟村一声笛,醒来元是住居西。
-
偈颂一百零二首·其三十九
古诗《偈颂一百零二首·其三十九》宋·释绍昙,入荒田不拣,信手拈来草。纬地与经天,头头俱是妙。打成一片见全功,碧眼黄头俱靠倒。岂不见长庆棱道者坐破蒲团,一个两个三个,四五六七个,家风狼籍...
-
偈颂一百零二首·其六十一
古诗《偈颂一百零二首·其六十一》宋·释绍昙,三伏走人间,炎蒸汗如雨。非无休歇时,亦无栖泊处。拄杖子,脊梁生铁铸,浩浩尘中能辨主。归来息影翠微深,抹月披云,截断千差路。
-
偈颂一百零二首·其十一
古诗《偈颂一百零二首·其十一》宋·释绍昙,寒食清明节,人家拜扫时。纸灰粘蝶翅,啼血染花枝。追亲思远,写恨含悲。不论富贵,大小由之。唯有林泉衲子,无思无念,无欲无为。圆蒲静倚,瘦策闲戏...
-
题兰蕙·其二
古诗《题兰蕙·其二》宋·释绍昙,一茎四花,挺然拔萃。其臭如兰,其标如芷。檀喙簇烟而不繁,劲节疾风而不倚。是以昂山有山林轩昂之志。
-
偈颂一百零二首·其八十三
古诗《偈颂一百零二首·其八十三》宋·释绍昙,水洗硬石头,浪打枯杨树。净智装严功德聚。虽然脱体无尘,未是透法身句。如何是透法身句,只有湖水无行路。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈颂一百一十七首·其七
古诗《偈颂一百一十七首·其七》宋·释绍昙,逼人上树拔却梯,推人入井覆却桶。江湖用此恶心肠,谁云契义金兰重。怪语颠言,开眼说梦。
-
偈颂一百零二首·其二十
古诗《偈颂一百零二首·其二十》宋·释绍昙,三日晴,五日雨。无象太平,满田禾黍。不作佛法商量,亦非世谛流布。碧眼黄头总不知,问讯轮皴拄杖子,牢记取。
-
颂古五十五首·其二十一
古诗《颂古五十五首·其二十一》宋·释绍昙,云鬓慵梳劣性多,逢人专要逞岝崿。门前落节归誇俊,不柰爷爷咬齿何。
-
布袋赞·其五
古诗《布袋赞·其五》宋·释绍昙,布袋肩驮冷笑时,肚肠恶毒是人知。重重败缺难遮掩,犹自回头望阿谁。
-
鄱阳恭上人求语
古诗《鄱阳恭上人求语》宋·释绍昙,鄱阳风鼓浪千寻,彻底探穷不顾身。塔主连声呼莫莫,截流机峻恐惊人。
-
月涧
古诗《月涧》宋·释绍昙,即虚明处发灵源,坐在沉沉湛湛边。勇退截流机路活,揭翻光影未生前。
-
悼芳洲忏首·其一
古诗《悼芳洲忏首·其一》宋·释绍昙,不忍萤窗赚一生,翻身义虎顶头行。金篦刮尽空花膜,喜得天台教眼明。
-
偈颂一百一十七首·其一一六
古诗《偈颂一百一十七首·其一一六》宋·释绍昙,六年偿债芝峰寺,费尽衣盂用尽心。今日杖藜行活路,笑看花木媚清阴。
-
送东川本之太白
古诗《送东川本之太白》宋·释绍昙,万松关险路萦纡,门掩深云窄有馀。佛过低头不妨得,且图人见额边珠。
-
偈颂一百零二首·其一
古诗《偈颂一百零二首·其一》宋·释绍昙,大解脱门,无入作处。掣断玄关,头头活路。信脚何妨行数步。