-
江西宝兄乞东际
古诗《江西宝兄乞东际》宋·释绍昙,当阳一路没途程,剖破藩篱即觉成。震旦心宗凌灭尽,到家犹自隔重溟。
-
偈颂十九首·其四
古诗《偈颂十九首·其四》宋·释绍昙,槽厂安身不记年,一心希慕岭南能。肩头飏下泼柴担,要汝来传佛祖灯。
-
偈颂一百一十七首·其五十
古诗《偈颂一百一十七首·其五十》宋·释绍昙,兜率天宫初说梦,修多罗藏又谈空。一人人饱纯陀味,不与寻常至节同。娟娟萝月,瑟瑟松风。四壁生涯贫彻骨,敌君王富乐无穷。
-
题老融猿
古诗《题老融猿》宋·释绍昙,危坐禅枝冷,机含毒果深。直饶扪摸著,未必死偷心。
-
雪崖·其二
古诗《雪崖·其二》宋·释绍昙,空花翳眼没根茎,平白谁知太险生。穷一色边须撒手,且无玄路与人行。
-
偈颂一百零四首·其四十四
古诗《偈颂一百零四首·其四十四》宋·释绍昙,活马骝,百十个。乳窦峰前,追风跳灶。杨岐三脚驴,尽力跂步不前;江西千里驹,奋鬣追踪不到。更饶伊象头檀特,九十六种,见鞭影而行,蹶蹄不少。未奏...
-
偈颂一百零四首·其十四
古诗《偈颂一百零四首·其十四》宋·释绍昙,水牯牛,偏捩拗。酷暑云林,恣情?跳。山前祖父田园,忍见离离荒草。秋风正要及时耕,脱落鞭绳无鼻窍。去住自如,收放在我。牧笛声声送暮霞,故家深入千...
-
偈颂一百零四首·其十
古诗《偈颂一百零四首·其十》宋·释绍昙,醭醭红尘,炎炎火聚。著脚无踪,翻身有路。去时山色惨愁容,归来幽鸟啼芳树。不涉去来,如何吐露。碧眼黄头总不知,问讯粼皴拄杖子,逢人不得错举。
-
偈颂一百零四首·其十九
古诗《偈颂一百零四首·其十九》宋·释绍昙,大众问讯,侍者烧香。曲录棚上,说黑道黄。七世冤憎同劫会,泥犁拔舌自担当。麟凤出时山总秀,芝阑生处草俱芳。
-
六言山居·其三
古诗《六言山居·其三》宋·释绍昙,盘石新封翠藓,破龛重绕青萝。唤起惊回残梦,月筛林影婆娑。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈颂一百零四首·其九十八
古诗《偈颂一百零四首·其九十八》宋·释绍昙,蒿篱关猛虎,笔管养苍龙。稳帖帖藏牙伏爪,黑漫漫怪雨颠风。临济小厮儿惊心欲折,丰干老冻脓睡思方浓。山濛濛,水溶溶。乾坤无碧落,收放绝行踪。
-
偈颂一百一十七首·其五十三
古诗《偈颂一百一十七首·其五十三》宋·释绍昙,厮扑场中作断交,拳来趯去不相饶。谁知用尽平生力,却傍被人夺锦标。
-
送辩兄归松江
古诗《送辩兄归松江》宋·释绍昙,听清猿罢啼烟霞,声色纯真未到家。一曲吴歌归棹稳,松江雪点白蘋花。
-
送僧归岳麓印传灯
古诗《送僧归岳麓印传灯》宋·释绍昙,袖舞秋风尾瘦藤,南归岳麓看传灯。先寻古殿经行处,唤醒当年吃攧僧。
-
题佛迹岩
古诗《题佛迹岩》宋·释绍昙,一度拚身透险崖,石头机路滑如苔。脚跟点地不点地,立处何曾踏实来。
-
依愚谷韵悼无己·其一
古诗《依愚谷韵悼无己·其一》宋·释绍昙,中金蚕毒好埋冤,家丑难将岁月论。冷地思量吃亏处,咬牙不觉把龈吞。
-
云溪
古诗《云溪》宋·释绍昙,一从锁断清波路,密影重重布画桥。著脚不知深浅处,定应攧折瞎驴腰。
-
空华严号明海
古诗《空华严号明海》宋·释绍昙,一片虚凝鉴古今,持蠡难测几何深。十三华藏重重现,照彻微尘古佛心。
-
送悟侍者归天台葬父
古诗《送悟侍者归天台葬父》宋·释绍昙,不学那吒拆肉还,小沙弥有恶机关。一拳?杀深埋了,倒卓天台作寿山。
-
颂古五十五首·其三十八
古诗《颂古五十五首·其三十八》宋·释绍昙,幼小勤书懒出门,春风花柳自村村。芳心不被笙歌引,时把唐虞子细论。