-
从禅人
古诗《从禅人》宋·释绍昙,临济阴凉树已枯,片无霜叶拥禅趺。儿孙不解浇培得,玩作山门境致图。
-
为圆雪崖题待月
古诗《为圆雪崖题待月》宋·释绍昙,终日忙忙继月明,要看杜撰八阳经。直饶读到流通分,未必芭蕉著耳听。
-
颂古五十五首·其三十六
古诗《颂古五十五首·其三十六》宋·释绍昙,爝火初经一线开,宝盘终日自萦回。也知物理关人事,历尽崎岖心始灰。
-
送剡源讲师住华亭延庆
古诗《送剡源讲师住华亭延庆》宋·释绍昙,三周讲得坠天花,法眼无瑕却有瑕。切莫朱泾访船子,一桡摵碎泼生涯。
-
贺天童心首座出世仗锡
古诗《贺天童心首座出世仗锡》宋·释绍昙,懒织蒲鞋罢养亲,入蟭螟眼鼓烟尘。只将打发云门手,更与玲珑接一人。
-
矮道者
古诗《矮道者》宋·释绍昙,身如椰子口宏开,看尽诸方鬼戏来。放一头低人不识,疏山师叔是同胎。
-
偈颂一百零二首·其五十四
古诗《偈颂一百零二首·其五十四》宋·释绍昙,死柴头,无烟火。信口一吹,面门烁破。可怜龙门远知客礼首座。火炉头热血相喷,分争你我,笑倒嵩山破灶堕。
-
偈颂一百一十七首·其九十八
古诗《偈颂一百一十七首·其九十八》宋·释绍昙,筀笋剪龙须,山茶烹雀舌。款客话家私,各打乡谈说。闽蜀同风,浙音迥别。老倒芝峰耳重听,子规声诉三更月。
-
偈颂一百零二首·其五十二
古诗《偈颂一百零二首·其五十二》宋·释绍昙,一宿觉,三担土。脚未跨门,丰骨已露。等闲举一步,危径结寒花,信彩示一机,断崖飞瀑布。
-
刈茆
古诗《刈茆》宋·释绍昙,百草头边活路通,崄崖机透几千重。长长短短删除了,收放全归掌握中。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
颂古五十五首·其十一
古诗《颂古五十五首·其十一》宋·释绍昙,拟学鹏抟九万风,谁知折翅鸟窠中。至今秦望山前雨,血泪千林花泪红。
-
偈颂一百零二首·其六十六
古诗《偈颂一百零二首·其六十六》宋·释绍昙,花禁冷叶红,草敌虚岚翠。清净卢舍那,全身荆棘里。
-
偈颂一百零二首·其七十二
古诗《偈颂一百零二首·其七十二》宋·释绍昙,杨岐栗棘蓬,临际清凉树。钁头无柄,正好栽培,版齿生毛,不妨吞吐。一抽三,二添四,跛脚云门,乾坤独步。瞎人天眼分缁素。
-
偈颂一百一十七首·其二
古诗《偈颂一百一十七首·其二》宋·释绍昙,你面黄,我面黑。是马是驴,各随业力。蓦劄相牵入草窠,鼻头香臭不争多。
-
偈颂一百零二首·其七十八
古诗《偈颂一百零二首·其七十八》宋·释绍昙,万壑乔松,九枝灵草。瑞气久钟,清声远播。材大今为宗庙梁,国香世产芝房宝。别露风规,寻僧论道。十二峰高势莫齐,到顶方知天下小。
-
偈颂一百零二首·其九十五
古诗《偈颂一百零二首·其九十五》宋·释绍昙,诸庄旱涝不为忧,只恐难调水牯牛。拽脱鼻绳憨睡稳,数声羌笛野田秋。绝无形影,谁放谁收。通身白了通身黑,游戏风烟百草头。
-
偈颂一百零二首·其九十七
古诗《偈颂一百零二首·其九十七》宋·释绍昙,觌体全彰,曾无覆藏。蝉声集古寺,鸟影度寒塘。眼里无筋,偷观即瞎,耳中有窍,绝听何伤。堪笑勤川孟八郎,不知诸佛出身处,错抟量。薰风自南来,殿阁...
-
送林荆州归蓬莱
古诗《送林荆州归蓬莱》宋·释绍昙,蓬莱山翁抱仙骨,稳跨长鲸游八极。玉壶深贮海山云,十载穷幽归未得。年来骨蜕壶倒空,长鲸又化为苍龙。了无一物可依倚,卷舒出没云无踪。而今返旆蓬莱...
-
偈颂一百零二首·其三十五
古诗《偈颂一百零二首·其三十五》宋·释绍昙,我也无端到住山,忙忙业识不曾闲。白云拂尽到枯叶,恐碍采樵人往还。寒松瑟瑟,幽鸟关关。家私花擘尽,谁道语音蛮。
-
偈颂一百零二首·其六十四
古诗《偈颂一百零二首·其六十四》宋·释绍昙,太白峰前施小伎,渊嘿雷霆人自畏。瓦砾翻成释梵宫,古佛门风重振起。不堕功勋,等闲游戏。金毛狮子忽翻身,草木昆虫俱收泪。