-
偈二十二首·其十
古诗《偈二十二首·其十》宋·释子淳,大洪有个无影杖,虎踞龙蟠孰敢向。有时横按坐虚堂,临济德山还胆丧。
-
颂古一○一首·其十二
古诗《颂古一○一首·其十二》宋·释子淳,白云槛外思悠哉,密密金刀剪不开。幽洞不拘金锁意,纵横无系去还来。
-
送王汝弼宣教
古诗《送王汝弼宣教》宋·释子淳,平生活计都消尽,锥地殊无付子孙。撒手便辞青嶂去,翛然却返白云村。
-
颂古一○一首·其三十一
古诗《颂古一○一首·其三十一》宋·释子淳,妙峰孤顶偏肥腻,天产灵苗不触地。翠叶无风常自摇,清香那逐春光媚。
-
山居五首·其四
古诗《山居五首·其四》宋·释子淳,兀坐镇长行,孰人知此情。竹风轻有韵,岩溜细无声。岌岌三山秀,依依片月明。门前枯树子,孤鹤梦难成。
-
颂古一○一首·其七
古诗《颂古一○一首·其七》宋·释子淳,白云深处路难通,拟问踪由已涉功。挂角羚羊无影迹,从容还落正偏中。
-
般阳老人
古诗《般阳老人》宋·释子淳,昔年颜似玉,今日鬓如霜。不挂金襕服,还衣白氎裳。彩凤夜栖无影树,晓天云绽露斜阳。
-
净因和尚
古诗《净因和尚》宋·释子淳,即真非真,是假非假。语路未陈,言满天下。骊龙海卧彩云深,黑漆昆崙骑玉马。
-
颂古一○一首·其三
古诗《颂古一○一首·其三》宋·释子淳,卓尔难将正眼窥,回超今古类难齐。苔封古殿无人侍,月锁苍梧凤不栖。
-
和章阳叔见寄二首·其二
古诗《和章阳叔见寄二首·其二》宋·释子淳,师旷离娄不我徒,昭然罔象得玄珠。心萌口拟成途辙,底事圆明异有无。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
颂古一○一首·其三十八
古诗《颂古一○一首·其三十八》宋·释子淳,带角披毛异类身,寒灰枯木眼中尘。虽然未曾先师意,争奈临行一著亲。
-
偈二十二首·其十一
古诗《偈二十二首·其十一》宋·释子淳,三月安居已半过,虚明心地又如何。有求宛然成机巧,无作方能不较多。炉里寒灰香旖旎,岩前枯木叶婆娑。白头人在千峰上,妙唱新丰一曲歌。
-
送汲助教医博
古诗《送汲助教医博》宋·释子淳,未到毗耶城,不识维摩病。有客兮良医,妙术通神圣。金针针起髑髅吟,此曲千年谁与并。
-
丹霞第二代无学禅师
古诗《丹霞第二代无学禅师》宋·释子淳,皎月流辉,景澄寒水。万有齐彰,太虚廓尔。禅版曾酬上上机,当锋未荐西来旨。
-
颂古一○一首·其一
古诗《颂古一○一首·其一》宋·释子淳,妙相圆明不可亲,奴儿婢子自殷勤。指天指地称尊大,也是传言送语人。
-
颂古一○一首·其六十二
古诗《颂古一○一首·其六十二》宋·释子淳,昆冈片玉火中润,碧落孤蟾水底圆。一念翛然无异色,任从沧海变桑田。
-
颂古一○一首·其七十
古诗《颂古一○一首·其七十》宋·释子淳,乾坤尽是黄金国,万有全彰净妙身。玉女背风无巧拙,灵苗花秀不知春。
-
五位·其五
古诗《五位·其五》宋·释子淳,兼中到,更阑六宅无音耗。纵横泽国路优游,樵人举步应难造。
-
钓者
古诗《钓者》宋·释子淳,海际烟收欲暮天,扁舟轻泛出芦湾。丝纶夜掷清波里,晓得金鳞不犯竿。
-
颂古一○一首·其二十
古诗《颂古一○一首·其二十》宋·释子淳,蚌含明月珠生腹,龙拥深云雨洒空。莫向平田翻巨浪,直须点点尽朝东。