-
秋兴
古诗《秋兴》唐·李咸用,木叶乱飞尽,故人犹未还。心虽游紫阙,时合在青山。近寺僧邻静,临池鹤对闲。兵戈如未息,名位莫相关。
-
登楼值雨二首·其一
古诗《登楼值雨二首·其一》唐·李咸用,共讶高楼望,匡庐色已空。白云横野阔,遮岳与天同。数点雨入酒,满襟香在风。远江吟得出,方下郡斋东。
-
山中夜坐寄故里友生
古诗《山中夜坐寄故里友生》唐·李咸用,展转檐前睡不成,一床山月竹风清。虫声促促催乡梦,桂影高高挂旅情。祸福既能知倚伏,行藏争不要分明。可怜任永真坚白,净洗双眸看太平。
-
塘上行
古诗《塘上行》唐·李咸用,横塘日澹秋云隔,浪织轻飔罗幂幂。红绡撇水荡舟人,画桡掺掺柔荑白。鲤鱼虚掷无消息,花老莲疏愁未摘。却把金钗打绿荷,懊恼露珠穿不得。
-
和友人喜相遇十首·其三
古诗《和友人喜相遇十首·其三》唐·李咸用,惠子休惊学五车,沛公方起斩长蛇。六雄互欲吞诸国,四海终须作一家。自古经纶成世务,暂时朱绿比朝霞。人生心口宜相副,莫使尧阶草势斜。
-
寄所知
古诗《寄所知》唐·李咸用,曾将俎豆为儿戏,争奈干戈阻素心。遁去不同秦客逐,病来还作越人吟。名流古集典衣买,僻寺奇花贳酒寻。从道趣时身计拙,如非所好肯开襟。
-
和友人喜相遇十首·其九
古诗《和友人喜相遇十首·其九》唐·李咸用,麻衣未识帝城尘,四十为儒是病身。有恨不关衔国耻,无愁直为倚家贫。齐轻东海二高士,汉重商山四老人。一种爱闲闲不得,混时行止却应真。
-
和友人喜相遇十首·其七
古诗《和友人喜相遇十首·其七》唐·李咸用,松桂寒多众木分,轻浮如叶自纷纭。韶咸古曲教谁爱,山水清音喜独闻。上国共知传大宝,旧交宁复在青云。相逢莫厌杯中酒,同醉同醒只有君。
-
僧院蔷薇
古诗《僧院蔷薇》唐·李咸用,客引擎茶看,离披晒锦红。不缘开净域,争忍负春风。小片当吟落,清香入定空。何人来此植,应固恼休公。
-
谢友生遗端溪砚瓦
古诗《谢友生遗端溪砚瓦》唐·李咸用,寻常濡翰次,恨不到端溪。得自新知己,如逢旧解携。玩馀轻照乘,谢欲等悬黎。静对胜凡客,闲窥忆好题。娲天补剩石,昆剑切来泥。著指痕犹湿,停旬水未...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
友生携修睦上人诗见访
古诗《友生携修睦上人诗见访》唐·李咸用,雪中敲竹户,袖出岳僧诗。语尽景皆活,吟阑角独吹。意如将俗背,业必少人知。共约冰销日,云边访所思。
-
待旦
古诗《待旦》唐·李咸用,檐静燕雏语,窗虚蟾影过。时情因客老,归梦入秋多。蔽日群山雾,滔天四海波。吾皇思壮士,谁应大风歌。
-
早行
古诗《早行》唐·李咸用,家国三千里,中宵算去程。困才成蝶梦,行不待鸡鸣。马首摇残月,鸦群起古城。发来经几堠,村寺远钟声。
-
九江和人赠陈生
古诗《九江和人赠陈生》唐·李咸用,天畏斯文坠,凭君助素风。意深皆可补,句逸不因功。暮替云愁远,秋惊月占空。寄家当瀑布,时得笑言同。
-
秋日疾中寄诸同志
古诗《秋日疾中寄诸同志》唐·李咸用,闲居无胜事,公干卧来心。门静秋风晚,人稀古巷深。花疏篱菊色,叶减井梧阴。赖有斯文在,时时得强寻。
-
和友人喜相遇十首·其四
古诗《和友人喜相遇十首·其四》唐·李咸用,不傍江烟访所思,更应无处展愁眉。数杯竹阁花残酒,一局松窗日午棋。多病却疑天与便,自愚潜喜众相欺。非穷非达非高尚,冷笑行藏只独知。
-
和人游东林
古诗《和人游东林》唐·李咸用,一从张野卧云林,胜概谁人更解寻。黄鸟不能言往事,白莲虚发至如今。年年上国荣华梦,世世高流水石心。始欲共君重怅望,紫霄峰外日沈沈。
-
赠来进士鹏
古诗《赠来进士鹏》唐·李咸用,语玄人不到,星汉在灵空。若使无良遇,虚言有至公。月明千峤雪,滩急五更风。此际苦吟力,分将造化功。
-
送李尊师归临川
古诗《送李尊师归临川》唐·李咸用,蟠桃一别几千春,谪下人间作至人。尘外烟霞吟不尽,鼎中龙虎伏初驯。除存紫府无他意,终向青冥举此身。辞我麻姑山畔去,蔡经踪迹必相亲。
-
依韵修睦上人山居十首·其三
古诗《依韵修睦上人山居十首·其三》唐·李咸用,莫言天道终难定,须信人心尽自轻。宣室三千虽有恨,成周八百岂无情。柏缘执性长时瘦,梅为多知两番生。不是不同明主意,懒将唇舌与齐烹。