-
秋晚
古诗《秋晚》唐·李咸用,斜阳山雨外,秋色思无穷。柳叶飘乾翠,枫枝撼碎红。鬓毛看似雪,生计尚如蓬。不及樵童乐,蒹葭一笛风。
-
和彭进士感怀
古诗《和彭进士感怀》唐·李咸用,人生谁肯便甘休,遇酒逢花且共游。若向云衢陪骥尾,直须天畔落旄头。三编大雅曾关兴,一册南华旋解忧。四海英雄多独断,不知何者是长筹。
-
依韵修睦上人山居十首·其四
古诗《依韵修睦上人山居十首·其四》唐·李咸用,不论轩冕及渔樵,性与情违渐渐遥。季子祸从怜富贵,颜生道在乐箪瓢。清闲自可齐三寿,忿恨还须戒一朝。好学尧民偎舜日,短裁孤竹理云韶。
-
放歌行
古诗《放歌行》唐·李咸用,蠢蠢荼蓼虫,薨薨避葵荠。悠悠狷者心,寂寂厌清世。如何不食甘,命合苦其噬。如何不趣时,分合辱其体。至哉先哲言,于物不凝滞。
-
落花
古诗《落花》唐·李咸用,拾得移时看,重思造化功。如何飘丽景,不似遇春风。满地馀香在,繁枝一夜空。只应公子见,先忆坠楼红。
-
庐山
古诗《庐山》唐·李咸用,非岳不言岳,此山通岳言。高人居乱世,几处满前轩。秀作神仙宅,灵为风雨根。馀阴铺楚甸,一柱表吴门。静得八公侣,雄临九子尊。对犹青熨眼,到必冷凝...
-
吴处士寄香兼劝入道
古诗《吴处士寄香兼劝入道》唐·李咸用,谢寄精专一捻香,劝予朝礼仕虚皇。须知十极皆臣妾,岂止遗生奉混茫。空挂黄衣宁续寿,曾闻玄教在知常。但居平易俟天命,便是长生不死乡。
-
送河南韦主簿归京
古诗《送河南韦主簿归京》唐·李咸用,岩风爱日泪阑干,去住情途各万端。世乱敢言离别易,时清犹道路行难。舟维晚雨湘川暗,袖拂晴岚岘首寒。见说满朝亲友在,肯教憔悴出长安。
-
送人
古诗《送人》唐·李咸用,少皞开宫行帝业,无刃金风剪红叶。雁别边沙入暖云,蛩辞败草鸣香閤。有客为儒二十霜,酣歌郢雪时飘扬。不甘长在诸生下,束书携剑离家乡。利爪韝上鹰,...
-
临川逢陈百年
古诗《临川逢陈百年》唐·李咸用,麻姑山下逢真士,玄肤碧眼方瞳子。自言混沌凿不死,大笑老彭非久视。强争龙虎是狂人,不保元和虚叩齿。桃花雨过春光腻,劝我一杯灵液味。教我无为礼乐...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
独鹄吟
古诗《独鹄吟》唐·李咸用,碧玉喙长丹顶圆,亭亭危立风松间。啄萍吞鳞意已阑,举头咫尺轻重天。黑翎白本排云烟,离群脱侣孤如仙。披霜唳月惊婵娟,逍游忘却还青田。鸢寒鸦晚空相...
-
煌煌京洛行
古诗《煌煌京洛行》唐·李咸用,长安近甸巡游遍,洛阳寻有黄龙见。千乘万骑如雷转,差差清跸祥云卷。百司旧分当玉殿,太平官属无遗彦。歌钟沸激香尘散,晨旗隐隐罗轩冕。周公旧迹生红...
-
陇头行
古诗《陇头行》唐·李咸用,行人何彷徨,陇头水呜咽。寒沙战鬼愁,白骨风霜切。薄日曚昽秋,怨气阴云结。杀成边将名,名著生灵灭。
-
别所知
古诗《别所知》唐·李咸用,有路有西东,天涯自恨同。却须深酌酒,况不比飘蓬。帆冒新秋雨,鼓传微浪风。闰牵寒气早,何浦值宾鸿。
-
秋日与友生言别
古诗《秋日与友生言别》唐·李咸用,利名心未已,离别恨难休。为个文儒业,致多岐路愁。数花篱菊晚,片叶井梧秋。又决出门计,一尊期少留。
-
秋夕
古诗《秋夕》唐·李咸用,寥廓秋云薄,空庭月影微。树寒栖鸟密,砌冷夜蛩稀。晓鼓军容肃,疏钟客梦归。吟馀何所忆,圣主尚宵衣。
-
自愧
古诗《自愧》唐·李咸用,多负悬弧礼,危时隐薜萝。有心明俎豆,无力执干戈。壮士难移节,贞松不改柯。缨尘徒自满,欲濯待清波。
-
分题雪霁望炉峰
古诗《分题雪霁望炉峰》唐·李咸用,雪霁上庭除,炉峰势转孤。略无烟作带,独有影沈湖。冷触归鸿急,明凝落照俱。□□□□□,□□□□□。
-
望仰山忆玄泰上人
古诗《望仰山忆玄泰上人》唐·李咸用,晴岚凝片碧,知在此中禅。见面定何日,无书已一年。高秋关静梦,良夜入新篇。仰德心如是,清风不我传。
-
赠来鹏
古诗《赠来鹏》唐·李咸用,默坐非关闷,凝情秪在诗。庭闲花落后,山静月明时。答客言多简,寻僧步稍迟。既同和氏璧,终有玉人知。