-
苔
古诗《苔》唐·李咸用,几年风雨迹,叠在石孱颜。生处景长静,看来情尽闲。吟亭侵坏壁,药院掩空关。每忆东行径,移筇独自还。
-
依韵修睦上人山居十首·其九
古诗《依韵修睦上人山居十首·其九》唐·李咸用,太玄太易小窗明,古义寻来醉复醒。西伯纵逢头已白,步兵如在眼应青。寒猿断后云为槛,宿鸟惊时月满庭。此景得闲闲去得,人间无事不曾经。
-
和友人喜相遇十首·其五
古诗《和友人喜相遇十首·其五》唐·李咸用,闲吟闲坐道相应,远想南华亦自矜。抛掷家乡轻似梦,寻常心地冷于僧。和羹使用非胥靡,忆鲙言词小季鹰。唯仗十篇金玉韵,此中高旨莫阶升。
-
依韵修睦上人山居十首·其五
古诗《依韵修睦上人山居十首·其五》唐·李咸用,春风春雨一何频,望极空江觉损神。莺有来由重入谷,柳无情绪强依人。汉庭谒者休言事,鲁国诸生莫问津。赖是水乡樗栎贱,满炉红焰且相亲。
-
依韵修睦上人山居十首·其七
古诗《依韵修睦上人山居十首·其七》唐·李咸用,畹兰未必因香折,湖象多应为齿焚。兼济直饶同巨楫,自由何似学孤云。秋深栎菌樵来得,木末山鼯梦断闻。闲凭竹轩游子过,替他愁见日西曛。
-
和友人喜相遇十首·其二
古诗《和友人喜相遇十首·其二》唐·李咸用,揣情摩意已无功,只把篇章助国风。宋玉谩夸云雨会,谢连宁许梦魂通。愁成旅鬓千丝乱,吟得寒缸短焰终。难世好居郊野地,出门常喜与人同。
-
送曹税
古诗《送曹税》唐·李咸用,掺袂向春风,何时约再逢。若教相见密,肯恨别离重。芳草渔家路,残阳水寺钟。落帆当此处,吟兴不应慵。
-
登楼值雨二首·其二
古诗《登楼值雨二首·其二》唐·李咸用,江徼多佳景,秋吟兴未穷。送来松槛雨,半是蓼花风。浪猛惊翘鹭,烟昏叫断鸿。不知今夜客,几处卧鸣篷。
-
和友人喜相遇十首·其十
古诗《和友人喜相遇十首·其十》唐·李咸用,任说天长海影沈,友朋情比未为深。唯应乐处无虚日,大半危时得道心。命达夭殇同白首,价高砖瓦即黄金。他年有要玄珠者,赤水萦纡试一寻。
-
依韵修睦上人山居十首·其二
古诗《依韵修睦上人山居十首·其二》唐·李咸用,云泉日日长松寺,丝管年年细柳营。静躁殊途知自识,荣枯一贯亦何争。道傍病树人从老,溪上新苔我独行。若见净名居士语,逍遥全不让庄生。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
和友人喜相遇十首·其八
古诗《和友人喜相遇十首·其八》唐·李咸用,还淳反朴已难期,依德依仁敢暂违。寡欲自应刚正立,无私翻觉友朋稀。旄头影莫侵黄道,傅说星终近紫微。年纪少他蘧伯玉,幸因多难早知非。
-
依韵修睦上人山居十首·其六
古诗《依韵修睦上人山居十首·其六》唐·李咸用,三十年来要自观,履春冰恐未为难。自于南国同埋剑,谁向东门便挂冠。早是人情飞絮薄,可堪时令太行寒。多惭幸住匡山下,偷得秾岚坐卧看。
-
小松歌
古诗《小松歌》唐·李咸用,幽人不喜凡草生,秋锄斸得寒青青。庭闲土瘦根脚狞,风摇雨拂精神醒。短影月斜不满尺,清声细入鸣蛩翼。天人戏剪苍龙髯,参差簇在瑶阶侧。金精水鬼欺不...
-
游寺
古诗《游寺》唐·李咸用,无家身自在,时得到莲宫。秋觉暑衣薄,老知尘世空。幽情怜水石,野性任萍蓬。是处堪闲坐,与僧行止同。
-
山居
古诗《山居》唐·李咸用,草堂书一架,苔径竹千竿。难世投谁是,清贫且自安。邻居皆学稼,客至亦无官。焦尾何人听,凉宵对月弹。
-
悼范摅处士
古诗《悼范摅处士》唐·李咸用,家在五云溪畔住,身游巫峡作闲人。安车未至柴关外,片玉已藏坟土新。虽有公卿闻姓字,惜无知己脱风尘。到头积善成何事,天地茫茫秋又春。
-
依韵修睦上人山居十首·其八
古诗《依韵修睦上人山居十首·其八》唐·李咸用,何事深山啸复歌,短弓长剑不如他。且图青史垂名稳,从道前贤自滞多。?鴳敢辞栖短棘,凤凰犹解怯高罗。人生若得逢尧舜,便是巢由亦易过。
-
依韵修睦上人山居十首·其十
古诗《依韵修睦上人山居十首·其十》唐·李咸用,壮气虽同德不同,项王何似王江东。乡歌寂寂荒丘月,渔艇年年古渡风。难世斯人犹不达,此时吾道岂能通。吟君十首山中作,方觉多端总是空。
-
石版
古诗《石版》唐·李咸用,高人好自然,移得它山碧。不磨如版平,大巧非因力。古藓小青钱,尘中看野色。冷倚砌花春,静伴疏篁直。山僧若转头,如逢旧相识。
-
春晴
古诗《春晴》唐·李咸用,檐滴春膏绝,凭栏晚吹生。良朋在何处,高树忽流莺。游寺期应定,寻芳步已轻。新诗吟未稳,迟日又西倾。