-
岁暮自贻吟
古诗《岁暮自贻吟》宋·邵雍,天道无长春,地道无常珍。须禀中和气,方生粹美人。良田多黍稌,薄地足荆榛。樗栎蓬蒿类,止能充恶薪。既为万物灵,须有万物粹。既无万物灵,徒分万物...
-
偶得吟
古诗《偶得吟》宋·邵雍,日为万象精,人为万物灵。万象与万物,由天然后生。言由人而信,月由日而明。由人与由日,何尝不太平。
-
孙庞二将
古诗《孙庞二将》宋·邵雍,孙膑伏兵称有法,庞涓钻火一何愚。兵家诡诈尽如此,利害今人自不殊。
-
重病吟
古诗《重病吟》宋·邵雍,安乐五十年,一旦感重疾。仍在盛夏中,伏枕几百日。砭灸与药饵,百疗效无一。以命听于天,于心何所失。
-
时吟
古诗《时吟》宋·邵雍,骐骥壮时,千里莫追。及其衰也,驽马先之。时与事会,谈笑指挥。时移事去,虽死奚为。
-
人灵吟
古诗《人灵吟》宋·邵雍,天地生万物,其间人最灵。既为人之灵,须有人之情。若无人之情,徒有人之形。
-
淳于髡酒谏
古诗《淳于髡酒谏》宋·邵雍,赐酒于君,饮不知味。执法在前,恐惧无既。当此之时,一斗而醉。宗族满堂,既孝且悌。尊卑以亲,少长有齿。当此之时,二斗而醉。宾之初筵,跄跄济济。...
-
戏答友人吟
古诗《戏答友人吟》宋·邵雍,邵尧夫者是何人,岁岁春秋来谒君。车小半年行一转,非如骏马走香尘。
-
得失吟
古诗《得失吟》宋·邵雍,时难得而易失,心虽悔而何追。不知老之已至,不知志与愿违。
-
窥开吟·其八
古诗《窥开吟·其八》宋·邵雍,物理窥开后,人情照破初。不堪将劝诫,止可与嗟吁。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
感事吟又五首·其五
古诗《感事吟又五首·其五》宋·邵雍,前有亿万年,后有亿万世。中间有寿人,未过百来岁。出口无善言,行身无善事。徒有人之身,殊无人之贵。
-
能寐吟
古诗《能寐吟》宋·邵雍,大惊不寐,大忧不寐,大伤不寐,大病不寐,大喜不寐,大安能寐。何故不寐,湛于有累。何故能寐,行于无事。
-
宿寿安西寺
古诗《宿寿安西寺》宋·邵雍,好景信移情,直连毛骨清。为怜多胜槩,尤喜近都城。竹色交山色,松声乱水声。岂辞终日爱,解榻傍虚楹。
-
阴阳吟
古诗《阴阳吟》宋·邵雍,阳行一,阴行二。一主天,二主地。天行六,地行四。四主形,六主气。
-
窥开吟·其四
古诗《窥开吟·其四》宋·邵雍,物理窥开后,人情照破时。渴多逢美酒,病后遇良医。
-
有时吟
古诗《有时吟》宋·邵雍,龙不冬跃,萤能夜飞。小人君子,而皆有时。
-
宽猛吟
古诗《宽猛吟》宋·邵雍,宽则民慢,猛则民残。宽猛相济,其民自安。
-
答人书意
古诗《答人书意》宋·邵雍,仲尼言正性,子舆言践形。二者能自得,殆不为虚生。所交若以道,所感若以诚。虽三军在前,而莫得之凌。
-
岁暮吟·其二
古诗《岁暮吟·其二》宋·邵雍,此情人不知,亦尝叹迟久。虽则叹迟久,奈何人不受。
-
训世孝弟诗十首·其二
古诗《训世孝弟诗十首·其二》宋·邵雍,子孝亲兮弟敬哥,莫因微利遽伤和。黄金匮内休嫌少,阴德冥中要积多。私曲岂知公直在,刚强无奈善柔何。古今简籍多名誉,子孝亲兮弟敬哥。