-
垂柳短吟
古诗《垂柳短吟》宋·邵雍,临溪拂水正依依,更被狂风来往吹。薄暮不胜烟幂幂,深春无奈日迟迟。谁家缥缈青罗帔,何处蹁跹金缕衣。犹恐离人肠未断,满天仍着乱花飞。
-
二十五日依韵和左藏吴传正寺丞见赠
古诗《二十五日依韵和左藏吴传正寺丞见赠》宋·邵雍,上阳光景好看书,非象之中有坦途。良月引归芳草渡,快风飞过洞庭湖。不因赤水时时往,焉有黄芽日日娱。莫道天津便无事,也须闲处著功夫。
-
南园花竹
古诗《南园花竹》宋·邵雍,花行竹径紧相挨,每日须行四五回。因把花行侵竹种,且图竹径对花开。花香远远随衣袂,竹影重重上酒杯。谁道山翁少温润,这般红翠却长偎。
-
代书寄濠倅张都官
古诗《代书寄濠倅张都官》宋·邵雍,多惭吾亦未知音,天乐虽闻不许寻。惠子相时情自好,庄生游处意能深。闲来略记一春事,老去难忘千里心。洛社交朋每相见,为吾因掉白头吟。
-
罢吟吟
古诗《罢吟吟》宋·邵雍,久欲罢吟诗,还惊意忽奇。坐中知物体,言外到天机。得句不胜易,成篇岂忍遗。安知千万载,后世无宣尼。
-
偶得吟
古诗《偶得吟》宋·邵雍,集大成人不肯模,却行何异弃金车。便言天下无难事,岂信人间有丈夫。天意顺时为善计,人情安处是良图。天人之际只些子,过此还同隔五湖。
-
洗竹
古诗《洗竹》宋·邵雍,岁寒松柏共经秋,丛剉无端蔽翳稠。遍地冗枝都与去,倚天高干一齐留。应龙吟后声能效,仪凤来时功可收。未说其他为用处,此般风格最难俦。
-
留题龙门二首·其二
古诗《留题龙门二首·其二》宋·邵雍,谁将长剑斩长蛟,斩断长蛟剑复韬。爪尾蜿蜒凝华岳,角牙狞恶结嵩高。骨伤两处崭苍壁,血出东流汹巨涛。此物犹难保身首,谓言谗口莫嗷嗷。
-
金玉吟
古诗《金玉吟》宋·邵雍,良金美玉信难偕,好物其来最受埋。盗蹠免兵非积善,仲尼无土反成猜。中孚既若须为信,无妄因何却有灾。莫若致之为外事,心源可乐是昭回。
-
自悯
古诗《自悯》宋·邵雍,天无私覆古今同,手足情多骤一空。五七年来并家难,六十岁许更头风。常情不免顺世俗,私计固难专仆童。安得仙人旧查在,伊川云水乐无穷。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
和王不疑郎中见赠
古诗《和王不疑郎中见赠》宋·邵雍,二十年来住洛都,眼前人事任纷如。形同草木何胜野,心类钟彝不啻虚。已沐仁风深骨髓,更惊诗思剧琼琚。庄周休道亏名实,自是无才悦众狙。
-
十六日依韵酬福昌令有寄
古诗《十六日依韵酬福昌令有寄》宋·邵雍,道义相欢岂易亲,古称难处是知人。文章不结市朝士,荣辱非关云水身。话入精详皆物理,言无形迹尽天真。他时洛社过从辈,图牒中添又一邻。
-
龙门道中作
古诗《龙门道中作》宋·邵雍,物理人情自可明,何尝戚戚向平生。卷舒在我有成算,用舍随时无定名。满目云山俱是乐,一毫荣辱不须惊。侯门见说深如海,三十年来掉臂行。
-
和王安之少卿雨后
古诗《和王安之少卿雨后》宋·邵雍,焦劳九夏馀,一雨物皆苏。蛙鼓不足听,蚊雷未易驱。非唯仰岁给,抑亦了官输。林下闲游客,何妨尽自愉。
-
暮春寄李审言龙图
古诗《暮春寄李审言龙图》宋·邵雍,年年长是怕春深,每到春深病不任。伤酒情怀因小会,养花天气为轻阴。岁华易革向来事,节物难回老去心。唯有前轩堪静坐,临风想望旧知音。
-
和张少卿丈再到河阳
古诗《和张少卿丈再到河阳》宋·邵雍,当年曾任青春客,今日重来白雪翁。今日当年已一世,几多兴替在其中。
-
依韵和王安之少卿谢富相公诗
古诗《依韵和王安之少卿谢富相公诗》宋·邵雍,宠辱见多恶足惊,出尘还喜自诚明。闲中气象乾坤大,静处光阴宇宙清。素业经纶无少愧,全功天地不虚生。野人何幸逢昌运,一百馀年天下平。
-
共城十吟·其十·曰春郊花落
古诗《共城十吟·其十·曰春郊花落》宋·邵雍,春暮多风雨,离披满后园。晓馀残片拥,晴外乱红翻。香径难留裛,娇心绝弄繁。成蹊是桃李,狼籍尚无言。
-
戏谢富相公惠班笋三首·其三
古诗《戏谢富相公惠班笋三首·其三》宋·邵雍,应物功夫出世间,岂容人可强跻攀。我侬自是不知量,培塿须求比泰山。
-
答客吟
古诗《答客吟》宋·邵雍,说者从来太过乎,道须能卷又能舒。人间好事不常有,天下奇才何处无。年近从心唯策杖,诗逢得意便操觚。快心亦恐诗拘束,更把狂诗大字书。