-
言行吟
古诗《言行吟》宋·邵雍,能言未是难,行得始为艰。须是真男子,方能无厚颜。
-
代书寄剑州普安令周士彦屯田又一绝
古诗《代书寄剑州普安令周士彦屯田又一绝》宋·邵雍,正当老辈过从日,况值高秋摇落天。一把黄花一樽酒,故人西去又经年。
-
十九日归洛城路游龙门·其一
古诗《十九日归洛城路游龙门·其一》宋·邵雍,伊川往复过龙山,每过龙山意且闲。莫道移人不由境,可堪深著利名间。
-
天津感事二十六首·其四
古诗《天津感事二十六首·其四》宋·邵雍,谁引长河贯洛城,銮舆东去此为轻。洪涛不服天津束,日夜奔腾作怒声。
-
十二日同福昌令王赞善游龙潭二首·其二
古诗《十二日同福昌令王赞善游龙潭二首·其二》宋·邵雍,水边静坐天将暮,犹自盘桓未成去。马上回头更一观,云烟已隔无重数。
-
代简谢王茂直惠酒及川笺
古诗《代简谢王茂直惠酒及川笺》宋·邵雍,白羊玉屑诚佳物,臂痛头风正苦时。酒放半醺诗思动,窝中何用更呼医。
-
和王安之少卿同游龙门·其二
古诗《和王安之少卿同游龙门·其二》宋·邵雍,数朝从款看伊流,夜卜香山宿石楼。会有凉风开远意,更和烟雨弄高秋。
-
天津感事二十六首·其十八
古诗《天津感事二十六首·其十八》宋·邵雍,地势东南一概倾,水流何日得安平。天津更在急流处,无限高深并此声。
-
天津感事二十六首·其一
古诗《天津感事二十六首·其一》宋·邵雍,云轻日淡天津暮,风急林疏洛水秋。独步独吟人莫会,时时鸥鹭下汀洲。
-
未有吟·其二
古诗《未有吟·其二》宋·邵雍,未有一分让,先有十分争。所丧者实事,所得者虚名。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
归城中再用前韵·其一
古诗《归城中再用前韵·其一》宋·邵雍,乘兴龙山访尽幽,恰如人在画图游。恨无美酒酬佳景,正欲留时不得留。
-
八日渡洛登南山,观喷玉泉会,寿安县张赵尹三君同游
古诗《八日渡洛登南山,观喷玉泉会,寿安县张赵尹三君同游》宋·邵雍,渡洛南观喷玉泉,千峰万峰遥相连。中间一道长如雪,飞入寒潭不记年。
-
天津感事二十六首·其二十五
古诗《天津感事二十六首·其二十五》宋·邵雍,郏鄏城中同德友,凤凰楼下会中秋。芳樽倒尽人归去,月色波光战未休。
-
十七日锦屏山下谢城中张孙二君惠茶
古诗《十七日锦屏山下谢城中张孙二君惠茶》宋·邵雍,山似捼蓝波似染,游心一向难拘检。仍携二友所分茶,每到烟岚深处点。
-
岁暮吟·其一
古诗《岁暮吟·其一》宋·邵雍,此情人不知,亦尝叹迟暮。虽则叹迟暮,奈何难分付。
-
高竹八首·其四
古诗《高竹八首·其四》宋·邵雍,高竹碧相倚,自能发馀清。时时微风来,万叶同一声。道污得夷理,物虚含远情。阶前闲步人,意思何清平。
-
高竹八首·其五
古诗《高竹八首·其五》宋·邵雍,高竹如碧幢,翠柳若低盖。幽人有轩榻,日夜与之对。宇静觉神开,景闲喜真会。与其丧吾真,孰若从吾爱。
-
扫地吟
古诗《扫地吟》宋·邵雍,管晏治时犹有体,苏张用处更无名。三皇五帝从何出,扫地中原俟太平。
-
道装吟·其一
古诗《道装吟·其一》宋·邵雍,道家仪用此衣巾,只拜星辰不拜人。何故尧夫须用拜,安知人不是星辰。
-
有病吟
古诗《有病吟》宋·邵雍,身之有病,当求药医;药之非良,其身必亏。国之有病,当求人医;人之非良,其国必危。事之未急,当速改为;事之既急,虽悔难追。