-
知非吟
古诗《知非吟》宋·邵雍,今日已前事,知非心可凭。虚言安足道,实行又何矜。无药医衰老,有诗歌圣明。纵然时饮酒,未肯学刘伶。
-
逍遥吟·其一
古诗《逍遥吟·其一》宋·邵雍,吾道本来平,人多不肯行。得心无后味,失脚有深坑。若未通天地,焉能了死生。向其间一事,须是自诚明。
-
访姚辅周郎中月陂西园
古诗《访姚辅周郎中月陂西园》宋·邵雍,相忆不可遏,西街来访时。交横过沟水,隙曲绕蔬畦。树偃低头避,筇高换手持。朋游相得甚,何乐更如之。
-
和商守西楼雪霁
古诗《和商守西楼雪霁》宋·邵雍,大雪初晴日半曛,高楼何惜上仍频。数峰崷崒剑铓立,一水萦纡冰缕新。昆岭移归都是玉,天河落后尽成银。幽人自恨无佳句,景物从来不负人。
-
东轩前添色牡丹一株开二十四枝成二绝呈诸公·其二
古诗《东轩前添色牡丹一株开二十四枝成二绝呈诸公·其二》宋·邵雍,牡丹一株开绝奇,二十四枝娇娥围。满洛城人都不知,邵家独占春风时。
-
喜老吟
古诗《喜老吟》宋·邵雍,几何能得鬓如丝,安用区区镊白髭。在世上官虽不做,出人间事却能知。待天春暖秋凉日,是我东游西泛时。多少宽平好田地,山翁方始会开眉。
-
问春吟
古诗《问春吟》宋·邵雍,自古言花须说莺,莺花本合一时行。因何花谢莺才至,浪得莺花相与名。辄欲问春春不应,私于蜂蝶有何情。流莺不伏春辜负,啼了千声又万声。
-
安乐窝中看雪·其二
古诗《安乐窝中看雪·其二》宋·邵雍,满目是瑶琚,贫家遂富如。许观非许卖,宜惨不宜舒。醇酿装醺后,重衾造暖馀。肯于人世上,造险较锱铢。
-
安乐窝中吟·其十
古诗《安乐窝中吟·其十》宋·邵雍,安乐窝中春欲归,春归忍赋送春诗。虽然春老难牵复,却有夏初能就移。饮酒莫教成酩酊,赏花慎勿至离披。人能知得此般事,焉有闲愁到两眉。
-
悯旱
古诗《悯旱》宋·邵雍,正要雨时须不雨,已成灾处更成灾。如何百谷欲焦烂,遍地止存蒿与莱。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
自处吟
古诗《自处吟》宋·邵雍,尧夫自处道如何,满洛阳城都似家。不德于人焉敢异,至诚从物更无他。眼前只见罗天爵,头上谁知换岁华。何止春归与春在,胸中长有四时花。
-
和貂褥筇杖二物皆范景仁所惠
古诗《和貂褥筇杖二物皆范景仁所惠》宋·邵雍,君子亦保物,保故不保新。筇生蜀部石,貂走阴山尘。善扶巇崄路,能暖瘦羸身。行坐不可舍,常如睹斯人。
-
观有唐吟
古诗《观有唐吟》宋·邵雍,天生神武奠中央,不尔群凶未易攘。贞观若无风凛凛,开元安有气扬扬。凭高始见山河壮,入夏方知日月长。三百年间能浑一,事虽成往道弥光。
-
别谢君实端明
古诗《别谢君实端明》宋·邵雍,曹王八斗才,今日为余催。锦绣佳章里,芝兰秀句开。烦疴熸躯体,溽暑烁楼台。宜把君诗讽,清风当自来。
-
过温寄巩县宰吴秘丞
古诗《过温寄巩县宰吴秘丞》宋·邵雍,风软玉溪腾醉骑,花繁石窟漾歌舟。相望咫尺仙凡隔,不得同陪三月游。
-
欢喜吟
古诗《欢喜吟》宋·邵雍,扬善不扬恶,记恩不记雠。人人自欢喜,何患少交游。
-
和人留题张相公庵
古诗《和人留题张相公庵》宋·邵雍,做了三公更引年,人间福德合居先。结茅未尽忘君处,正在嵩高万岁前。
-
闲居述事·其四
古诗《闲居述事·其四》宋·邵雍,堂上慈亲八十馀,阶前儿女戏相呼。旨甘取足随丰俭,此乐人间更有无。
-
闲居述事·其六
古诗《闲居述事·其六》宋·邵雍,花木四时分景致,经书千卷好生涯。有人若问闲居处,道德坊中第一家。
-
过宜阳城二首·其二
古诗《过宜阳城二首·其二》宋·邵雍,当日宜阳号别都,奈何韩国特区区。子房不得宣遗恨,博浪沙中中副车。