-
死生吟
古诗《死生吟》宋·邵雍,学仙欲不死,学佛欲再生。再生与不死,二者人果能。设使人果能,方始入于情。赏哉林下人,不为人所惜。哀哉公与卿,重为人所惑。
-
乐乐吟
古诗《乐乐吟》宋·邵雍,吾常好乐乐,所乐无害义。乐天四时好,乐地百物备。乐人有美行,乐己能乐事。此数乐之外,更乐微微醉。
-
苔钱
古诗《苔钱》宋·邵雍,一雨一番新,非关鼓铸频。纵多难赠客,便失不猜人。遍地未为富,满阶那济贫。买愁须有为,酤酒断无因。散处如筹计,重时似索陈。不能赒己急,何暇更赒...
-
岁暮自贻
古诗《岁暮自贻》宋·邵雍,当年志意欲横秋,今日思之重可羞。事到强图皆屑屑,道非真得尽悠悠。静中照物情难隐,老后看书味转优。谈麈从容对宾客,荐章重叠误公侯。已蒙贤杰开青...
-
力外吟
古诗《力外吟》宋·邵雍,以少为多,以无为有。力外周旋,不能长久。
-
自问二首·其二
古诗《自问二首·其二》宋·邵雍,年来因甚可吟诗,桃李无言莺有辞。啼到黄昏犹自啼,奈何人老又春归。
-
秦川吟二首·其二
古诗《秦川吟二首·其二》宋·邵雍,秦川两汉帝王区,今日关东作帝都。多少圣贤存旧史,夕阳唯只见荒芜。
-
吾庐吟
古诗《吾庐吟》宋·邵雍,吾庐虽小粗容身,且免轻为僦舍人。大有世人无屋住,向人檐下索温存。
-
高竹八首·其八
古诗《高竹八首·其八》宋·邵雍,高竹逾冬青,四月方易叶。抽萌如止戈,解箨若脱甲。修静信可爱,绕行不知匝。嗟哉凡草木,徒自费锄锸。
-
五伯
古诗《五伯》宋·邵雍,五伯之时正似冬,虽然三代莫同风。当初管晏权轻重,父子君臣尚且宗。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
曝书吟
古诗《曝书吟》宋·邵雍,虫蠹书害少,人蠹书害多。虫蠹曝已去,人蠹当如何。
-
和成都俞公达运使见寄
古诗《和成都俞公达运使见寄》宋·邵雍,前年车从过天津,花底当时把酒频。此日锦城花烂漫,何尝更忆洛城春。
-
小车初出吟
古诗《小车初出吟》宋·邵雍,物外洞天三十六,都疑布在洛阳中。小车春暖秋凉日,一日止能移一宫。
-
无题吟
古诗《无题吟》宋·邵雍,昔日不炼物,尝为物所误。今日不炼人,又为人所怒。物误亦可辩,人怒难往诉。我对人称过,人亦为我恕。
-
野轩
古诗《野轩》宋·邵雍,一轩名野非尘境,嵩少烟岑送好风。日月岁时都属已,更于何处觅壶中。
-
流莺吟
古诗《流莺吟》宋·邵雍,迁乔固有之,出谷未多时。正嫩簧为舌,初新金作衣。替花言灼灼,代柳说依依。柳外晚犹啭,花前晓又啼。啼多因雨过,啭少为春归。莫遣行人听,行人路正...
-
高竹八首·其六
古诗《高竹八首·其六》宋·邵雍,高竹杂高梧,还惊秋节初。晚凉尤可喜,旧帙亦宜舒。池阁轻风里,园林晚景馀。人生有此乐,何必较锱铢。
-
秋怀三十六首·其十五
古诗《秋怀三十六首·其十五》宋·邵雍,稻稌天所生,曲蘖人所制。酿之命为酒,饮之可成醉。刚者使之柔,懦者使之毅。善移造物权,其功亦不细。
-
秋怀三十六首·其五
古诗《秋怀三十六首·其五》宋·邵雍,清湍文鸳鸯,寒潭绣鸂䳵。长天净如水,不废秋江碧。男子一寸心,壮士万夫敌。菡萏香风中,扁舟会相忆。
-
训世孝弟诗十首·其八
古诗《训世孝弟诗十首·其八》宋·邵雍,子孝亲兮弟敬哥,晨昏定省莫蹉跎。一门孝友真难得,百岁光阴最易过。和乐且耽宜自翕,彝伦攸叙在谦和。斑衣舞罢埙篪奏,子孝亲兮弟敬哥。