-
老去吟·其二
古诗《老去吟·其二》宋·邵雍,吾今六十六,衰老何可拟。志逮力不逮,人共知之矣。
-
长安道中作
古诗《长安道中作》宋·邵雍,长安道上何沾巾,古时道行今时人。不知寒暑与朝暮,车轮马迹常辚辚。自是此土亦辛苦,雨作泥兮风为尘。泥尘返复不知数,大雨大风无出门。
-
伤二舍弟无疾而化又一首
古诗《伤二舍弟无疾而化又一首》宋·邵雍,兄既名雍弟名睦,弟兄雍睦情何足。居常出入留一人,奉亲教子如其欲。慈父享年七十九,四人稚子常相逐。其间同戏彩衣时,堂上愉愉欢可掬。慈父前年忽倾...
-
秋怀三十六首·其八
古诗《秋怀三十六首·其八》宋·邵雍,国命在乎民,民命在乎食。圣人虽复生,斯言固不易。虚惠岂足尚,教人以姑息。虚名岂足高,教人以缘饰。
-
秋怀三十六首·其三十四
古诗《秋怀三十六首·其三十四》宋·邵雍,万里晴天外,一片霜上月。长松挺青葱,群卉入消歇。有齿日益衰,有发日益脱。获罪固已多,此公难屑屑。
-
疑信吟
古诗《疑信吟》宋·邵雍,人无轻信,事无多疑。轻信招衅,多疑招离。
-
四小吟简陈季常
古诗《四小吟简陈季常》宋·邵雍,八月小春天,小花开且殷。晚来经小雨,遂使小车闲。
-
应龙吟
古诗《应龙吟》宋·邵雍,龙者阳类,与时相须。首出庶物,同游六虚。能潜能见,能吸能呼。能大能小,能有能无。
-
风霜吟
古诗《风霜吟》宋·邵雍,见风而靡者草也,见霜而殒者亦草也。见风而鸣者松也,见霜而凌者亦松也。见风而靡,见霜而伤,焉能为有,焉能为亡。
-
放言
古诗《放言》宋·邵雍,既得希夷乐,曾无宠辱惊。泥空终是着,齐物到头争。忽忽闲拈笔,时时自写名。谁能苦真性,情外更生情。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
秋怀三十六首·其二十六
古诗《秋怀三十六首·其二十六》宋·邵雍,饱霜梨多红,久雨榴自罅。此果世称珍,厥味是可诧。地有百物备,天无一言挂。我患尚有言,不得同造化。
-
异同吟
古诗《异同吟》宋·邵雍,俊快伤灭裂,厚重伤滞泥。趋造随所尚,不免有同异。异己必为非,同己必为是。是非战异同,终身不知义。
-
答宁秀才求诗吟
古诗《答宁秀才求诗吟》宋·邵雍,林下闲言语,何须要许多。几乎三百首,足以备吟哦。
-
偶得吟
古诗《偶得吟》宋·邵雍,皋陶遇舜,伊尹逢汤。武丁得傅,文王获姜,齐知管仲,汉识张良。诸葛开蜀,玄龄启唐。
-
史画吟
古诗《史画吟》宋·邵雍,史笔善记事,画笔善状物。状物与记事,二者各得一。诗史善记意,诗画善状情。状情与记意,二者皆能精。状情不状物,记意不记事。形容出造化,想像成天...
-
贪义吟
古诗《贪义吟》宋·邵雍,贪人之恶,其过莫大。贪人之善,是亦为罪。
-
县尉廨宇莲池
古诗《县尉廨宇莲池》宋·邵雍,县尉小斋前,水清池有莲。岂唯观菡萏,兼可听潺湲。宛类江湖上,殊非尘土边。古人用心处,料得不徒然。
-
别谢彦国相公三首·其二
古诗《别谢彦国相公三首·其二》宋·邵雍,尝走狂诗到座前,座前仍是洞中仙。无涯风月供才思,清润何人敢比肩。
-
盗伯吟·其二
古诗《盗伯吟·其二》宋·邵雍,盗伯窥财物,其心只虑添。安得取时贪,却似败时嫌。
-
和李文思早秋五首·其一
古诗《和李文思早秋五首·其一》宋·邵雍,一雨洗觚棱,三川气象清。林风传颢气,木叶送商声。忽忽莲生的,看看菊吐英。太平时里老,何以报虚生。