-
代书答开封府推官姚辅周郎中
古诗《代书答开封府推官姚辅周郎中》宋·邵雍,世态其如与愿违,必须言进是无知。遍将底事闲思处,不若西街极论时。设有奇才能动世,奈何双鬓已如丝。天边新月从来细,不为人间爱画眉。
-
新春吟
古诗《新春吟》宋·邵雍,多病筋骸五十二,新春犹得共衔杯。践形有说常希孟,乐内无功可比回。燕去燕来徒自苦,花开花谢漫相催。此心不为人休戚,二十年来已若灰。
-
何处是仙乡
古诗《何处是仙乡》宋·邵雍,何处是仙乡,仙乡不离房。眼前无冗长,心下有清凉。静处乾坤大,闲中日月长。若能安得分,都胜别思量。
-
又浩歌吟二首·其二
古诗《又浩歌吟二首·其二》宋·邵雍,嘉善既难投,先生宜罢休。履霜犹可救,灭木更何求。兽困重来日,鸿飞远去秋。民饥须是食,食外尽悠悠。
-
闲行吟·其二
古诗《闲行吟·其二》宋·邵雍,投吴走越觅青天,殊不知天在眼前。开眼见时犹有病,举头寻处更无缘。颜渊正在如愚日,孟子方当不动年。安得功夫游宝肆,爱人珠贝重忧钱。
-
安乐窝中看雪·其一
古诗《安乐窝中看雪·其一》宋·邵雍,同云漠漠雪霏霏,安乐窝中卧看时。初讶后园罗玉树,却惊平地璨瑶池。未逢寒食梨花谢,不待春风柳絮飞。酒放半醺帘半卷,此情无使外人知。
-
寄三城王宣徽二首·其二
古诗《寄三城王宣徽二首·其二》宋·邵雍,路上尘方坌,壶中花正开。何须头尽白,然后赋归来。
-
依韵和王安之少卿六老诗仍见率成七首·其四
古诗《依韵和王安之少卿六老诗仍见率成七首·其四》宋·邵雍,六人相聚会时康,著甚来由不放狂。遍地园林同已有,满天风月助诗忙。文章高摘汉唐艳,骚雅浓薰李杜香。水际竹边闲适处,更无尘事只清凉。
-
毛头吟·其一
古诗《毛头吟·其一》宋·邵雍,谁剪毛头谢陆沉,生灵肌骨不胜侵。人间自有回天力,林下空多忧国心。日过中时忧未艾,月几望处患仍深。军中儒服吾家事,诸葛武侯何处寻。
-
崇德阁下答诸公不语禅
古诗《崇德阁下答诸公不语禅》宋·邵雍,浩浩长空走日轮,何烦苦苦辨根尘。鹏程万里非由驾,鹤算三千别有春。铅锡点金终属假,丹青画马妄求真。请观风急天寒夜,谁是当门定脚人。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
观春秋吟
古诗《观春秋吟》宋·邵雍,堂堂王室寄空名,天下无时不战争。灭国伐人唯恐后,寻盟报役未尝宁。晋齐命令炎如火,文武资基冷似冰。唯有感麟心一片,万年千载若丹青。
-
还圆益上人诗卷
古诗《还圆益上人诗卷》宋·邵雍,瓶锡相从更一巾,一巾曾拂十州尘。心通佛性久无碍,口道儒言殊不陈。吴越江山前日事,伊嵩风月此时身。闲行闲坐松阴下,应恃眼明长笑人。
-
安乐窝中吟·其四
古诗《安乐窝中吟·其四》宋·邵雍,安乐窝中春梦回,略无尘事可装怀。轻风一霎座中过,此乐直从天外来。日影转时从杖屦,花阴交处傍樽罍。人间未若吾乡好,又况吾乡多美才。
-
浮生吟
古诗《浮生吟》宋·邵雍,浮生晓露边,且喜又添年。动悔须有悔,求全未必全。处人心上事,道物性中言。寰宇虽然广,其谁曰不然。
-
别谢彦国相公三首·其一
古诗《别谢彦国相公三首·其一》宋·邵雍,和诗韩国老,见比以宣尼。引彼返鲁事,指予来西畿。日星功共大,麋鹿分同微。华衮承褒借,将何答所知。
-
待物吟
古诗《待物吟》宋·邵雍,待物莫如诚,诚真天下行。物情无远近,天道自分明。义理须宜顾,才能不用矜。世间闲缘饰,到了是虚名。
-
伤二舍弟无疾而化又一绝
古诗《伤二舍弟无疾而化又一绝》宋·邵雍,手足恩情重,埙篪欢乐长。要知能忘处,坟草两荒凉。
-
所失吟
古诗《所失吟》宋·邵雍,所失弥多所得微,中间赢得一歔欷。人荣人悴乃常理,花谢花开何足追。偶尔相逢却相别,乍然同喜又同悲。只消照破都无事,何必区区更辩为。
-
寄曹州李审言龙图
古诗《寄曹州李审言龙图》宋·邵雍,向日所云是,如今却是非。安知今日是,不起后来疑。向日所云我,如今却是伊。不知今日我,又是后来谁。
-
秋日登石阁
古诗《秋日登石阁》宋·邵雍,初晴僧阁一凭栏,风物凄凉八月间。欲尽上层尝脚力,更于高处看人寰。秋深天气随宜好,老后心怀只爱闲。为报远山休敛黛,这般情意久阑珊。