-
观物吟四首·其四
古诗《观物吟四首·其四》宋·邵雍,人之耳所闻,不若目亲照。耳闻有异同,目照无多少。并弃耳目官,专用舌口较。不成天下功,止成天下笑。
-
寒夜吟
古诗《寒夜吟》宋·邵雍,天加一上寒,我添一重被。不出既往言,不为已甚事。责己重以周,与人不求备。唯是大圣人,能立无过地。
-
处身吟
古诗《处身吟》宋·邵雍,君子处身,宁人负己,己无负人。小人处事,宁己负人,无人负己。
-
芳草长吟
古诗《芳草长吟》宋·邵雍,芳草更休生,芳樽更不倾。草如生不已,樽岂便能停。雨后闲池阁,春深小院庭。是时帘半卷,此际酒初醒。密密嫩方布,葺葺绿已成。送回残照淡,引起晓寒...
-
瓮牖吟
古诗《瓮牖吟》宋·邵雍,有客无知,唯知自守。自守无他,唯求寡咎。有屋数间,有田数亩。用盆为池,以瓮为牖。墙高于肩,室大于斗。布被暖馀,藜羹饱后。气吐胸中,充塞宇宙。...
-
和君实端明登石阁
古诗《和君实端明登石阁》宋·邵雍,平地虽然远,那知物物新。危楼一百尺,别有万般春。
-
自适吟
古诗《自适吟》宋·邵雍,郏鄏城中,凤凰楼下;风月庭除,莺花台榭。时和岁丰,闲行静坐;朋好身安,清吟雅话。
-
又旋风吟二首·其二
古诗《又旋风吟二首·其二》宋·邵雍,自是尧夫不善琴,非关天下少知音。老年难做少年事,年少不知年老心。将养精神便静坐,调停意思喜清吟。如何医药不寻访,近日衰躯有病侵。
-
喜春吟
古诗《喜春吟》宋·邵雍,春至已将诗探伺,春归更用酒追寻。酒因春至春归饮,诗为花开花谢吟。花谢花开诗屡作,春归春至酒频斟。情多不是彊年少,和气冲心何可任。
-
策杖吟
古诗《策杖吟》宋·邵雍,策杖南园或北园,春来尤足慰衰年。初晴天气上元后,乍暖风光寒食前。池岸微微装嫩草,林梢薄薄罩轻烟。东君此际情何厚,非象之中正造妍。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
内乡兼隐亭
古诗《内乡兼隐亭》宋·邵雍,兼隐诧来书,于时特起予。民淳无讼听,县僻类山居。簿领杯盘外,官联谈笑馀。不知当此际,傍邑更谁如。
-
偶得吟
古诗《偶得吟》宋·邵雍,相去一毛间,千山复万山。虽能忘寝食,未肯去机关。不是责人备,奈何开口难。天心况非远,既远遂无还。
-
重阳前一日作
古诗《重阳前一日作》宋·邵雍,近来多病不堪言,长欲醺醺带醉眠。新酒乍逢重九日,好花初接小春天。自知命薄临头上,不愿事多来眼前。唯有天津横落照,水声仍是旧潺湲。
-
和君实端明见赠
古诗《和君实端明见赠》宋·邵雍,曾不见譊譊,城中类远郊。虽无千里马,却有一枝巢。月出云山背,风来松竹梢。顽然何所得,岂复避人嘲。
-
依韵答友人
古诗《依韵答友人》宋·邵雍,百万貔貅动塞尘,朝廷委寄不轻人。胡儿生事虽然浅,国士尽忠须是纯。陇上悲歌应愤惋,林间酣饮但酸辛。欲陈一句好言语,只恐相知未甚真。
-
过潼关
古诗《过潼关》宋·邵雍,禁密因离乱,机闲为太平。山河虽设险,道德岂容争。不究千一义,空传百二名。遐方久无外,何复用鸡鸣。
-
有客吟
古诗《有客吟》宋·邵雍,伊嵩有客欲无言,进退由来尽俟天。好静未能忘水石,乐闲非为学神仙。休嗟紫陌难为客,且喜清风不用钱。枉尺直寻何必较,此心都大不求全。
-
和李文思早秋五首·其五
古诗《和李文思早秋五首·其五》宋·邵雍,日脚云微淡,林梢叶渐黄。可堪须变色,彻了为侵霜。酒到难成醉,风来易得凉。老年何所欲,唯愿且平康。
-
闲居吟
古诗《闲居吟》宋·邵雍,闲居须是洛中居,天下闲居皆莫如。文物四方贤俊地,山川千古帝王都。绝奇花畔持芳醑,最软草间移小车。只有尧夫负亲旧,交亲殊不负尧夫。
-
年老逢春十三首·其五
古诗《年老逢春十三首·其五》宋·邵雍,年老逢春始识春,春妍都恐属闲身。能知青帝功夫大,肯逐后生撩乱频。酒趁嫩醅尝格韵,花承晓露看精神。大凡尤物难分付,造化从来不负人。