-
乐毅吟
古诗《乐毅吟》宋·邵雍,乐毅事燕时,其心有深旨。破齐七十城,迎刃不遗矢。岂留即墨莒,却与燕有二。欲使燕遂王,天下自齐始。岂意志未申,昭王一旦死。惠王固不知,使人代其...
-
和云
古诗《和云》宋·邵雍,万里幕四垂,一片云自飞。只知根抱石,不为天为衣。既来曾无心,却去宁有机。未能作霖雨,安用帝乡归。
-
商君吟
古诗《商君吟》宋·邵雍,商鞅得君持法处,赵良终日正言时。当其命令炎如火,车裂如何都不知。
-
生男吟
古诗《生男吟》宋·邵雍,我本行年四十五,生男方始为人父。鞠育教诲诚在我,寿夭贤愚系于汝。我若寿命七十岁,眼前见汝二十五。我欲愿汝成大贤,未知天意肯从否。
-
秋怀三十六首·其二十一
古诗《秋怀三十六首·其二十一》宋·邵雍,寒露缀衰草,凄风摇晚林。鸟声上复下,天气晴还阴。节改一时事,人怀千古心。谁云子期死,举世无知音。
-
和相国元老
古诗《和相国元老》宋·邵雍,崇台未经庆,瑞雪下云端。虽地尽成白,而天不甚寒。有年丰可待,盈尺润难干。畎亩无忘处,追踪击壤欢。
-
观三国吟
古诗《观三国吟》宋·邵雍,桓桓鼎峙震雷音,绝唱高踪没处寻。箫鼓一方情未畅,弓刀万里力难任。论兵狼石宁无意,饮马黄河徒有心。虽曰天时亦人事,谁知虑外失良金。
-
大字吟
古诗《大字吟》宋·邵雍,诗成半醉正陶陶,更用如椽大笔抄。尽得意时仍放手,到凝情处略濡毫。鲁阳却日功犹浅,宗悫乘风志未高。写出太平难状意,任他天下颂功劳。
-
谢宁寺丞惠希夷樽
古诗《谢宁寺丞惠希夷樽》宋·邵雍,仙掌峰峦峭不收,希夷去后遂无俦。能斟时事高抬手,善酌人情略拨头。画虎不成心尚在,悲麟无应泪横流。悟来不必多言语,赢得清闲第一筹。
-
人贵有精神吟
古诗《人贵有精神吟》宋·邵雍,人贵有精神,精神多不醇。有精神而醇,为第一等人。不醇无义理;是非随怒喜。怒以是为非,喜以非为是。怒是善人疏,喜非小人比。败国与亡家,鲜有不由...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
大人吟
古诗《大人吟》宋·邵雍,天道远,人道迩。尽人情,合天理。
-
道装吟·其四
古诗《道装吟·其四》宋·邵雍,如知道只在人心,造化功夫自可寻。若说衣巾便为道,尧夫何者敢披襟。
-
三十年吟
古诗《三十年吟》宋·邵雍,比三十年前,今日为艰难。比三十年后,今日为安闲。治久人思乱,乱久人思安。安得千年鹤,乘去游仙山。
-
小车吟
古诗《小车吟》宋·邵雍,春暖秋凉兼景好,年丰身健更时和。如茵草上轻轻碾,似锦花间慢慢拖。
-
和登封裴寺丞翰见寄
古诗《和登封裴寺丞翰见寄》宋·邵雍,陋巷箪瓢世所传,予何人则耻萧然。既知富贵须由命,难把升沉更问天。静默有功成野性,骞骧无路学时贤。纷华出入金门者,应笑溪翁治石田。
-
天津感事二十六首·其五
古诗《天津感事二十六首·其五》宋·邵雍,阳乌西去水东流,今古推移几度秋。四面远山长敛黛,不知终日为谁愁。
-
笺年老逢春八首·其八·自知一赏有分付
古诗《笺年老逢春八首·其八·自知一赏有分付》宋·邵雍,群卉争妍处,奇花独异时。东君深意思,亦恐要人知。
-
闲居述事·其一
古诗《闲居述事·其一》宋·邵雍,一点天真都不耗,千钟人禄是难来。太平自庆无他事,有酒时时三五杯。
-
笺年老逢春八首·其二·美酒饮教微醉后
古诗《笺年老逢春八首·其二·美酒饮教微醉后》宋·邵雍,瓮头喷液处,盏面起花时。有客来相访,通名曰伏羲。
-
春游五首·其二
古诗《春游五首·其二》宋·邵雍,洛城春色浩无涯,春色城东又复嘉。风力缓摇千树柳,水光轻荡半川花。烟晴翡翠飞平岸,日暖鸳鸯下浅沙。不见君王西幸久,游人但感鬓空华。