-
言志·其三
古诗《言志·其三》宋·释文珦,众人穷智虑,没齿常区区。吾独不能尔,林卧安其愚。聪明既寂绝,因之得玄珠。其珠有夜光,终将破昏衢。
-
寄教西岑
古诗《寄教西岑》宋·释文珦,西岑我同流,常惜会面疏。秋深来旧京,一尝造君庐。感君故情深,馆我于恬虚。十日更倡酬,闲踪颇虚邪。人事那好乖,扁舟赋归与。茫茫烟水隔,无使堪寄...
-
神树词
古诗《神树词》宋·释文珦,村西大树高入云,树根作屋祠为神。村农四时常祭赛,但愿长幼无灾屯。更乞风雨皆调适,官不追呼无盗贼。六畜蕃滋百谷成,报神之赐何终极。问农当年未生...
-
为脩樗作歌
古诗《为脩樗作歌》宋·释文珦,我爱岩间古樗栎,蔽日参云过千尺。樵苏来往作阴凉,不为风霜变颜色。匠氏入林持斧斤,材无大小皆选抡。豫章楩楠岂复有,独以无用全其身。山僧因得养生...
-
惠莲峰诗以为谢
古诗《惠莲峰诗以为谢》宋·释文珦,月汀家在帝王都,不藏歌舞唯藏书。旧诧邺侯三万轴,君家所藏还有馀。寄我一诗辞缜密,言言皆自书中出。复来访我飞来阴,坐石分题更超轶。西山落日催归...
-
山中吟·其一
古诗《山中吟·其一》宋·释文珦,偶为山中游,遂作山中住。猿鹤尽相忘,不记山前路。架有古仙书,立言谈信去。往往赜其玄,颇有会心处。乃知筌蹄作,意本在鱼兔。观象既得之,自可略章...
-
送僧
古诗《送僧》宋·释文珦,寒虫感秋气,非为游子吟。游子寂寞闻,自然动归心。归到南岩秋欲晚,山栗正肥山稼满。山中独坐看云时,还忆湖边旧吟伴。
-
日夕佳
古诗《日夕佳》宋·释文珦,城市多溷浊,溪山宜避喧。山色日在门,变态从朝昏。悠然得之心,真乐方自存。此心诚不渝,轩冕何足论。
-
青阳代谢行
古诗《青阳代谢行》宋·释文珦,青阳已代谢,赤帝方司衡。草木日繁庑,黄鸟鸣嘤嘤。维彼造化者,密运何神灵。不知为所迁,但见白发生。囿身天地间,所卫唯生经。宜令心气平,毋使疾疠...
-
闲身·其一
古诗《闲身·其一》宋·释文珦,闲身孰能鞿,萧散随所欲。凉风入芒屦,缓步秋塘曲。清波淡无涯,于以涤心目。鱼鸟亦忘情,何如在濠濮。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
山楼夜
古诗《山楼夜》宋·释文珦,月满千重林壑,人凭一曲阑干。但觉衣襟徵润,不知风露高寒。
-
夜归陋室
古诗《夜归陋室》宋·释文珦,萧萧两鬓如凝霜,险阻艰难曾备尝。少年气节尚奇伟,老来事业成荒唐。盗贼纷纷安衽席,衰翁秋晚犹絺绤。明月皎皎星宿稀,夜静入门徒四壁。四海知音今已...
-
夜归·其二
古诗《夜归·其二》宋·释文珦,生唯净命食,持钵向人境。莫夜归茅庐,月出山愈静。处处闻泉声,行行踏松影。洗足便安禅,云深石床冷。
-
答仇山村见寄
古诗《答仇山村见寄》宋·释文珦,十年不见山村人,瑶华忽到英溪滨。见诗犹如见君面,读诗只字必三咽。当今满眼非吾曹,与君例亦同此遭。风雅之音幸未变,托之足以舒郁陶。颇谓仇仙若鸾...
-
为顾美山赋五字田
古诗《为顾美山赋五字田》宋·释文珦,宝此五字田,不羡千亩耤。冥搜为播种,发言皆黍稷。梅山老吟农,良已著深绩。终然乃有秋,不负平生力。
-
送乡友归
古诗《送乡友归》宋·释文珦,青春欲尽时,鸟啼花乱飞。共起思乡恨,君归吾未归。临分重执手,老泪湿荷衣。
-
闲身·其二
古诗《闲身·其二》宋·释文珦,闲身出尘表,世鞅讵能绝。真若寒崖松,凌傲几霜雪。枝叶任生枯,唯自老根节。更有无心云,油然足怡悦。
-
读郭文举传
古诗《读郭文举传》宋·释文珦,众人务苟合,达士羞雷同。不可相为谋,真成马牛风。我爱郭文举,乾坤一冥鸿。
-
箴放心
古诗《箴放心》宋·释文珦,养形而放心,譬若树抱蝎。表似内已虚,识者为憯怛。形瘁或当腴,心蠹不可活。先民有格言,勿使本先拨。
-
烟霞石屋诸寺
古诗《烟霞石屋诸寺》宋·释文珦,缘山一径微,竹树隐禅扉。云绝去来性,僧无生灭机。风檐铁自语,阴洞石能飞。终拟携瓶锡,他年向此归。