-
双溪寺
古诗《双溪寺》宋·释文珦,复岭又重冈,尘缘此地忘。五峰朝寺古,双涧出云长。深静宜栖隐,高寒易雪霜。拟登华顶去,幽径旋锄荒。
-
宿闽中溪寺
古诗《宿闽中溪寺》宋·释文珦,独宿闽溪寺,中宵梦自惊。月斜移树影,风急转滩声。起对清秋色,难为远客情。云山千万叠,何处是神京。
-
题竹房
古诗《题竹房》宋·释文珦,野水连苔径,山云掩竹房。人闲清昼永,鸟语绿阴凉。断刻排签古,新茶入焙香。眼前清事足,不道在殊方。
-
归梦
古诗《归梦》宋·释文珦,几岁远辞家,劳生讵有涯。客居终不稳,诗鬓独先华。扫叶江风厉,侵床山月斜。念归归未得,清梦入烟霞。
-
旅怀
古诗《旅怀》宋·释文珦,客路何当极,家林久未还。只今明镜里,又觉鬓毛斑。夜雨添春水,寒云没晓山。彊吟无好思,佳句也应悭。
-
湖寺上方通玄峰顶
古诗《湖寺上方通玄峰顶》宋·释文珦,峰顶非人世,青山满目多。塔层侵树影,钟响度湖波。心外元无境,诗成亦是魔。禅翁清净耳,浑不听笙歌。
-
时当末伏暑气愈隆老者殊不能堪而旧业荒残清凉石室无由归隐因赋是诗
古诗《时当末伏暑气愈隆老者殊不能堪而旧业荒残清凉石室无由归隐因赋是诗》宋·释文珦,踽踽复睘睘,谁知远客情。衰龄馀六甲,酷暑畏三庚。旧业今何有,秋衣亦未成。东邻弄羌管,休作断肠声。
-
赠林隐君
古诗《赠林隐君》宋·释文珦,闲居已二毛,破屋翳蓬蒿。短笛清风在,长吟白雪高。篱腰悬瓠小,柳瘿系船牢。自是嫌机事,宁持抱瓮劳。
-
残夜清坐
古诗《残夜清坐》宋·释文珦,壶更犹未彻,起坐看萤流。夜气清如水,禅心淡似秋。月沉西岭树,钟动上方楼。可有昏冥者,知吾所得优。
-
田父
古诗《田父》宋·释文珦,田父秉耒耜,东郊生意繁。风和土脉应,雨过水花浑。麦陇抽新穗,秧畴腐宿根。春耕易为力,欢笑语儿孙。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
初夏同赵东阁西里诸公山行闻莺分韵得隔字
古诗《初夏同赵东阁西里诸公山行闻莺分韵得隔字》宋·释文珦,今日天气清,聊试登山屐。共看云外峰,分坐涧边石。绝境不逢人,啼莺似留客。一声无处寻,还被青林隔。
-
归兴
古诗《归兴》宋·释文珦,归兴比春浓,迢遥发镜中。船头指西日,帆腹饱春风。岸柳眉舒黛,源桃脸露红。到家天已暝,童稚候衰翁。
-
孤山怀圆法师
古诗《孤山怀圆法师》宋·释文珦,湖水绕孤峰,知曾住此中。既伤遗塔变,重惜讲台空。鹅护晴池乳,鹰呼古树风。唯闻林处士,清节与师同。
-
宿山庵
古诗《宿山庵》宋·释文珦,绝顶一庵孤,悠悠清夜徂。野僧寒出定,山鬼暗相呼。泉落池应满,云深树欲无。何年捐万事,来此共跏趺。
-
送杨菊屋
古诗《送杨菊屋》宋·释文珦,菊屋何为者,耽吟呕肺肝。短衣空自咏,长铗向谁弹。不计为儒误,唯言得句难。几人怜此别,把酒不成欢。
-
雨夜
古诗《雨夜》宋·释文珦,身同水上萍,老去尚飘零。远客人谁到,空床梦独醒。闪云双电紫,晦雨一灯青。慷慨长歌发,歌声入杳冥。
-
吴中灵岩寺
古诗《吴中灵岩寺》宋·释文珦,离宫今作寺,往事日荒芜。越女承恩宠,吴王失霸图。屧廊斜带岭,香径直通湖。莫上琴台望,风烟满旧都。
-
行止吟
古诗《行止吟》宋·释文珦,行止定如何,江湖岁月多。情真疑近傲,语直似伤和。野馔甘藜藿,山衣爱薜萝。因同田父熟,学得饭牛歌。
-
哭何甥
古诗《哭何甥》宋·释文珦,秀颖出儒林,吾甥所得深。良材竟难用,造物果何心。身后无遗育,生前惜寸阴。临棺一悲咤,万籁亦同音。
-
野老·其一
古诗《野老·其一》宋·释文珦,野老一身轻,于今野趣成。交游木上座,疏阔楮先生。溪甑炊菰米,山卮咀菊英。林园道子好,时复到柴荆。