-
山中吟
古诗《山中吟》宋·释文珦,山林虽寂寞,亦可息尘劳。野食分猿果,寒衣补毳袍。云踪常散诞,松貌极孤高。赋咏随吾意,无心更拟骚。
-
题暇亭
古诗《题暇亭》宋·释文珦,人与山同静,亭安紫翠间。无时临镜水,终日见南山。子敬心犹杂,渊明意自闲。坐来轻世事,薄暮鸟飞还。
-
甲子岁初夏连雨作寒
古诗《甲子岁初夏连雨作寒》宋·释文珦,雨脚何当断,风头不肯收。中宵还集霰,四月尚重裘。客有涂泥叹,民怀畎亩忧。是谁同燮理,对此合包羞。
-
山中秋日怀友
古诗《山中秋日怀友》宋·释文珦,庭树凉飙入,西山爽气多。独行清涧曲,闲咏紫芝歌。野馔甘黄独,山衣足薜萝。幽人同此好,何事不相过。
-
懒性
古诗《懒性》宋·释文珦,懒性难趋世,深栖自养蒙。得闲真可乐,未死已知空。阴壑长留雪,乔林易有风。见闻今又绝,眼暗耳全聋。
-
禁体咏雪时方用兵故其末及之
古诗《禁体咏雪时方用兵故其末及之》宋·释文珦,拥衲坐深更,频闻蔌蔌声。祇疑为落叶,不道是飞霙。晓压松头重,寒铺砌面平。幸成丰岁兆,何事却徵兵。
-
游囊山礼妙应祖师慧薰塔
古诗《游囊山礼妙应祖师慧薰塔》宋·释文珦,踏遍诸方倦说禅,偶逢佳处结良缘。祖师圣解何须举,衲子家风要别传。云外壶中如聚墨,望中沧海欲浮天。如今觌面相呈了,啼鸟落花俱寂然。
-
曹娥庙
古诗《曹娥庙》宋·释文珦,坟柏起阴风,舟行谒祭同。乡人今变俗,孝女旧沈躬。名寄长江远,神还野庙空。尚馀黄绢字,零落断碑中。
-
仗锡山
古诗《仗锡山》宋·释文珦,高寒雪窦顶,仗锡更幽深。瀑布几年雪,清猿终日吟。四窗标郡目,片石表山心。太白诛茅后,灵踪尚可寻。
-
山中田舍
古诗《山中田舍》宋·释文珦,茅檐共翠微,井臼亦相依。衣望桑麻熟,粮兼芋栗肥。山田秋赋少,村乐醉人归。不识封侯事,王城相到稀。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
云林
古诗《云林》宋·释文珦,云林佳处辄迟留,不觉骎骎白尽头。率野唯闻多虎兕,到门那得有羊裘。老身真个如山静,往事从教逐水流。富贵功名是何物,才堪休处便须休。
-
一钵
古诗《一钵》宋·释文珦,一钵一枝藤,清虚度此生。不贪为至宝,可贱是浮名。闭户闲身乐,登山野步轻。溪翁与林叟,是识老夫情。
-
山居·其一
古诗《山居·其一》宋·释文珦,身寄孤猿野鹤乡,迩来真与世相忘。东南地阙多流水,西北山高少夕阳。根有茯苓松色异,土生兰茝藓苔香。细将万事都思遍,唯有闲居味最长。
-
闲居遣兴
古诗《闲居遣兴》宋·释文珦,无情日月互相磨,万古悠悠一逝波。六十四年成事少,八千馀卷费功多。山林有志知难变,毁誉无根听自讹。近问野人安稳法,教予祇学采樵歌。
-
寄天台万年淮海禅席
古诗《寄天台万年淮海禅席》宋·释文珦,四海今淮海,中年主万年。虚空曾悟性,文字不离禅。灵瀑煎茶净,寒株拾菌鲜。无由亲道话,梦绕石桥烟。
-
秋日怀新敬二上人
古诗《秋日怀新敬二上人》宋·释文珦,所知惟二仲,不见意何如。别后云山阻,传来信息虚。黍粱收露下,草木变霜馀。应有悲秋作,何曾一寄予。
-
东湖北崦人家
古诗《东湖北崦人家》宋·释文珦,柴门映石楠,茅屋似僧庵。蚕候家人熟,耕时父老谙。设罝当兔径,添竹护鱼潭。赛雨鸣箫鼓,迎神向水南。
-
晚步
古诗《晚步》宋·释文珦,竹杖芒鞋晚步迟,为贪山水有清晖。栖鸦已带残阳去,牧竖遥穿薄霭归。可保禅身终放浪,从教尘世各脂韦。闲中自有无穷乐,敢道麻衣胜锦衣。
-
地远·其二
古诗《地远·其二》宋·释文珦,地远隔凡尘,因而此隐沦。闲知云意度,清爱水精神。蔬食聊充腹,麻衣足蔽身。休嫌吾懒拙,懒拙乃吾真。
-
春日病起
古诗《春日病起》宋·释文珦,暮景交朋尽,何人问死生。卧于蜗室底,看得鹊巢成。缘绝门常静,心空疾渐平。又思扶杖出,溪上听泉声。