-
焙茶
古诗《焙茶》宋·释文珦,异荈云边得,山房手自烘。颇思同陆羽,全觉似卢仝。孤阅当先破,仙灵更可通。蓬莱知远近,我欲便乘风。
-
溪路
古诗《溪路》宋·释文珦,溪路六七里,茅茨三两家。断崖悬石髓,古树有松花。绝壑无人处,看云到日斜。过山幽更甚,时复见樵车。
-
雪窦山
古诗《雪窦山》宋·释文珦,寺在诸峰顶,寥寥远世纷。岩飞千丈雪,门掩万重云。地冷春疑晚,松深日易曛。孤猿清叫月,僧向定中闻。
-
茅茨·其二
古诗《茅茨·其二》宋·释文珦,茅茨住得安,何必府潭潭。省祸由知足,防心在不贪。衣荷同纩暖,食檗比饴甘。清苦人休讶,山翁已惯谙。
-
舟行·其二
古诗《舟行·其二》宋·释文珦,艇子归来月未升,汀洲宛转夕烟凝。荧荧一点垂杨下,知是渔人结网灯。
-
农居
古诗《农居》宋·释文珦,农居深且僻,城市不相闻。草路纵横入,柴门向背分。儿童知放牧,父老念耕耘。但愿桑麻长,勤劳岂足云。
-
观海
古诗《观海》宋·释文珦,粤自两仪分,溟波长诸水。涵渟昭体量,沆瀁无涯涘。一目但浺瀜,百川竞输委。东闻号扶桑,西或称蒙汜。浴日扬明辉,浮天忘表里。神灵奠厥居,鳞介安攸...
-
元日作是岁除夕立春
古诗《元日作是岁除夕立春》宋·释文珦,腊穷春自至,四序递相延。玄发成华发,添年是减年。嶰筒灰已动,象魏法初悬。吾独存吾道,凝然不受迁。
-
秋感
古诗《秋感》宋·释文珦,霜露变群物,游子难为情。吾亲隔重泉,奈此风叶声。
-
晚泊
古诗《晚泊》宋·释文珦,烟生浦欲无,日暮潮初落。客帆何处来,又近垂杨泊。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
懒出
古诗《懒出》宋·释文珦,年衰常懒出,经岁坐衡茅。适俗无新韵,因贫失故交。厨空鸣蟋蟀,檐静落蟏蛸。独有吟诗癖,如今亦尽抛。
-
落花
古诗《落花》宋·释文珦,昨日名园锦万丛,一宵风雨树头空。浮华往往皆如此,谁解看花似梦中。
-
采莲曲·其三
古诗《采莲曲·其三》宋·释文珦,采莲莫伤根,伤根不成藕。因思藕不成,悔作征人妇。
-
放浪
古诗《放浪》宋·释文珦,放浪一虚舟,江湖七十秋。见闻遗耳目,生死付浮休。宁有机心在,唯同造物游。脱然人境外,无喜亦无忧。
-
岞崿山
古诗《岞崿山》宋·释文珦,岞崿多奇观,人疑是假山。松亭藏雾黑,苔壁上云斑。栈阁凌空险,岩栖履石艰。鹤眠庭树稳,僮汲井泉悭。钟磬青冥上,香灯杳霭间。志图曾旧览,题咏未经...
-
竺山中夜
古诗《竺山中夜》宋·释文珦,天汉无云星宿稀,夜凉清露湿山衣。月明照我孤禅影,亦照松头野鹤飞。
-
癖性
古诗《癖性》宋·释文珦,癖性唯耽静,溪山占一坳。小桥横独水,矮屋盖重茅。坎井寒泉冽,深蹊密阴交。闲门终日掩,不许俗人敲。
-
为鄞僧题四明窗
古诗《为鄞僧题四明窗》宋·释文珦,郡名元自山名得,石似疏棂四面同。每恨世人游不到,羡君身在此山中。
-
晓行
古诗《晓行》宋·释文珦,寒鸡误客行,踯躅犯霜露。冰冻不生潮,娥江夜难渡。
-
空中
古诗《空中》宋·释文珦,空中窴至理,彼我两俱忘。自有心如铁,宁嫌鬓似霜。清泉随涧远,古屋入云长。此是吾安处,陶然乐未央。