-
野外即事
古诗《野外即事》宋·释文珦,春暮仓庚鸣,农家语堪听。雨旸不违时,麦高桑叶青。烹豚酌清酒,庙中谢神灵。田蚕杯珓好,欢声动林坰。祭罢各分散,群鸟啄馀腥。
-
松竹间
古诗《松竹间》宋·释文珦,瘦竹老松间,闲房仅容膝。栖迟非一朝,谢遣用三术。泉落双涧清,云消众山出。谁能强予迁,爱此成痼疾。
-
寄友分得客字
古诗《寄友分得客字》宋·释文珦,夜来有清梦,梦见山阴客。宛然过兰亭,分吟坐苔石。晓闻在湖寺,挥麈论经席。会面安可期,相思春草碧。
-
效陶四首用葛秋岩韵·其四
古诗《效陶四首用葛秋岩韵·其四》宋·释文珦,我居本山林,茅茨荫嘉树。肮脏尘网间,归心自西骛。吾驾今已返,终然守贞素。每思夜气清,起坐天未曙。
-
与云耕重会复别
古诗《与云耕重会复别》宋·释文珦,久别思见面,重逢反成悲。相持问年纪,各在桑榆时。道途筋力残,玄发成素丝。时命苟不遭,有才亦奚为。荣华既非愿,但愿亡寒饥。眼前且相慰,老别难再...
-
竹间吟
古诗《竹间吟》宋·释文珦,维昔晋唐人,其心多爱竹。七贤子猷徒,往驾已不复。惓惓思此君,锄云种青玉。劲节何亭亭,清风常穆穆。质美而貌闲,对之良不俗。遂老于其间,畴能赋淇...
-
周草窗命题异人爪搯仙境图
古诗《周草窗命题异人爪搯仙境图》宋·释文珦,幽斋众客多清娱,弁翁开卷示此图。细画纤纤比毛发,老眼眴转视若无。须臾神定乃能辨,蓬山圆峤连方壶。山川盘纡体势远,楼观缥缈棼桴铺。霓旌羽盖蔽空...
-
效陶秋岩韵
古诗《效陶秋岩韵》宋·释文珦,眼前几富贵,变灭同浮烟。举非吾所钦,眷然思古先。穷达无二道,彭殇可齐年。中心既昭彻,万象皆澄鲜。
-
江楼写望·其二
古诗《江楼写望·其二》宋·释文珦,晨登江上楼,周览竟遐目。江天渺无际,清致如可掬。初日明远峰,微烟消广麓。平波净如镜,群象印寒渌。浦溆集帆樯,长空来鹳鹜。凉风天末起,散入檐前...
-
寄友·其一
古诗《寄友·其一》宋·释文珦,故人相别去,岁月良已深。人皆寄音书,我唯寄其心。心真无转移,音书有浮湛。所寄匪有它,但愿保斯谌。毋为威武屈,毋为富贵淫。与其常戚戚,不如自愔...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
食荠
古诗《食荠》宋·释文珦,生无食肉资,饭蔬幽壑底。朝采南涧芹,莫撷东篱荠。此中有真味,岂必鲙鲂鳢。何曾万金馔,恶谥不可洗。
-
水村即事二首·其一
古诗《水村即事二首·其一》宋·释文珦,祭鼓鼕鼕野庙,茅茨小小人家。水际数株榆柳,篱边几陆桑麻。
-
过野人居
古诗《过野人居》宋·释文珦,闲人无外事,饭馀聊散策。路逢一老翁,疑是避秦客。招携过别墅,茅茨翳桑麦。唯闻鸡犬声,了无车马迹。自言入山来,居然长儿息。身将云木亲,志与风尘...
-
言志·其二
古诗《言志·其二》宋·释文珦,人生在斯世,穷达悬诸天。迷徒不知此,多为外物迁。岂若保真素,白云日高眠。鸿飞杳冥冥,弋者何慕焉。
-
赠隐僧
古诗《赠隐僧》宋·释文珦,高僧谢人世,诛茅乱峰曲。三衣不著蚕,一饭长分鹿。露滴秋径松,烟蒙晓窗竹。真隐澹无营,怡然心自足。
-
狂吟
古诗《狂吟》宋·释文珦,槿篱三四掩,荒竹百十个。无人扣柴扉,偏称潜夫卧。梦作野云飞,觉来松日堕。随分有狂吟,吟长不须和。
-
早睡
古诗《早睡》宋·释文珦,天寒常早睡,不待日光敛。恐碍山猿入,柴门未尝掩。落叶打窗鸣,枕间疑雨点。起视西峰头,月残星闪闪。
-
野外
古诗《野外》宋·释文珦,绝巘应藏佛屋,深源定有仙家。风里传来清梵,涧中流出胡麻。
-
寄山中友人·其二
古诗《寄山中友人·其二》宋·释文珦,清修二师持远徒,麻衣草座深山居。心如莲花不著水,身似孤云行太虚。记得茅堂明月夕,同汲寒泉煮白石。多年不见拟相寻,秋风落叶迷行迹。
-
藤杖
古诗《藤杖》宋·释文珦,楖?古藤杖,偃蹇如虬龙。伊昔访隐人,得之天柱峰。视尔如良朋,出处常相从。渡水逾万折,穿云或千重。忽于风雨时,狡狯夸灵踪。使我失冯倚,瓠落无所容...